Η θέση μας για την ΕΕ
Η θέση μας για την ΕΕ
Στη προσωπική ζωή και στις επιχειρήσεις όλα πρέπει να τα επαναξιολογούμε περιοδικά. Αυτό ισχύει και στην πολιτική. Η τακτική cut losses δηλαδή περιορισμού της ζημιάς, κάποιες φορές είναι ενδεδειγμένη. Δηλαδή να το πω απλά ότι ζημιά ήταν την πάθαμε, να σταματήσουμε εδώ για να μη πάθουμε χειρότερα.
Εμείς στην ΝΑ, κάποτε ήμαστε υπέρ της ΕΕ, γιατί είχαμε πιστέψει τα παραμύθια που έλεγαν οι ψεύτες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, την πολιτική παράδοση του οποίου ακολουθούμε, δεν ήταν ψεύτης. Έφυγε από την αρχηγία του κόμματος όταν μπήκαμε στην ΕΕ. Σαφέστατα όμως έκανε λανθασμένη εκτίμηση στο θέμα αυτό, αν κρίνουμε από το πως εξελίσσονται μέχρι στιγμής τα πράγματα. Θεωρούμε ότι αν ζούσε σήμερα θα ήταν σκεπτικός απέναντι σε αυτή την ΕΕ.
Εικοσιοκτώ χώρες είναι αδύνατο να συνεννοηθούν για το τι θέλουν να κάνουν. H EE είναι μια σύγχρονη Βαβέλ, μια άκαμπτη, δυσκίνητη γραφειοκρατία. Αντί για οικονομική ευημερία ήρθε οικονομική καταστροφή. Αντί για ισότητα, κυριάρχησε η Γερμανία και η Ελλάδα κατέστη έμμεσα υπόδουλος της Γερμανίας. Αυτή η ΕΕ είναι φτιαγμένη για τα συμφέροντα της Γερμανίας και των σύμμαχων προς αυτή χωρών όπως Ολλανδία, Δανία, Αυστρία. Δεν συνάδει με τα ελληνικά συμφέροντα. Παραμονή σε αυτή την ΕΕ θα οδηγήσει την χώρα σε ακόμη μεγαλύτερη οικονομική παρακμή και μαρασμό.
Αν και δεν υφίστανται πολλά περιθώρια άσκησης πολιτικής, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα η Ελλάδα να ευημερήσει οικονομικά ακόμη και σε αυτή την εχθρική ΕΕ. Το παράδειγμα χώρας είναι η Ιρλανδία που είχε τέτοια ανάπτυξη στη δεκαετία του ’90 ώστε να χαρακτηριστεί Κελτικός Τίγρης, παρόμοια με τους τέσσερις Ασιατικούς Τίγρεις (Χόνγκ Κόνγκ, Ταϊβάν, Σιγκαπούρη, Νότια Κορέα). Έχει στενές οικονομικές σχέσεις με τις ΗΠΑ και σε αυτό έχει βοηθήσει η ιρλανδοαμερικανική κοινότητα. Βέβαια είναι και άλλοι παράγοντες που οδήγησαν στο ιρλανδικό οικονομικό θαύμα. Από μια φτωχή ευρωπαϊκή χώρα, σήμερα κατατάσσεται ανάμεσα στις πιο πλούσιες.
Μέχρι εδώ συμφωνούμε όλοι στη ΝΑ. Από εκεί και πέρα αρχίζουν οι διαφωνίες. Υπάρχουν οι απαισιόδοξοι και οι αισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση αυτή η ΕΕ να γίνει κάτι καλύτερο και κάποια στιγμή θα διαλυθεί όπως διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση. Οι αισιόδοξοι πιστεύουν ότι είναι δυνατό η ΕΕ να πάρει μια άλλη μορφή που θα συνάδει με τα συμφέροντα της Ελλάδας. Αναγνωρίζουν ότι όμως είναι πολύ δύσκολο οι Έλληνες να επηρεάσουν τη μορφή που θα έχει η ΕΕ καθώς το μέγεθος του πληθυσμού και του ΑΕΠ της είναι πολύ μικρό.
Για εμάς είναι μονόδρομος η ανάπτυξη στενών οικονομικών σχέσεων με τις ΗΠΑ, για κάθε σενάριο. Σε περίπτωση παραμονής στην ΕΕ, θα βοηθήσουν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Σε περίπτωση εξόδου θα χρειαστούμε νέους οικονομικούς εταίρους. Αυτό προέχει δηλαδή η ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων με τις ΗΠΑ και η παραμονή ή έξοδος είναι σημαντικό αλλά δευτερεύον.
Θεωρούμε ότι βρισκόμαστε σε περίοδο ζυμώσεων. Η κατάσταση είναι ρευστή και το καλύτερο είναι η στάση αναμονής. Η Βρετανία αναζητά να δημιουργήσει μια νέα σχέση με την ΕΕ και ενδεχομένως και άλλες χώρες να μπορούν να υπαχθούν σε αυτή τη σχέση. Οι ΗΠΑ προσφέρουν στη Βρετανία συμφωνία ελεύθερου εμπορίου. Και εδώ πιθανόν να μπορούν κι άλλες χώρες να ενταχθούν σε αυτή τη σχέση.
Δυσαρέσκεια υπάρχει τόσο στη Γαλλία, όσο και στη Ιταλία που μαζί με την Αγγλία και την Γερμανία είναι οι τέσσερις ισχυρότερες οικονομίες της ΕΕ. Η άνοδος πιο εθνοκεντρικών σχηματισμών μπορεί να αλλάξει τη μορφή της ΕΕ συνολικά. Στην Ιρλανδία δεν υπάρχει τόσο μεγάλη δυσαρέσκεια αλλά υφίσταται το πρόβλημα των συνόρων της Βόρειας με τη Νότια Ιρλανδία. Επίσης έχουν οικονομική εξάρτηση τόσο από τις ΗΠΑ, όσο και από την ΕΕ.
Η ευρωπαϊκή θεώρηση των πραγμάτων του τελευταίου τετάρτου του 20ου αιώνα έχει ξεπεραστεί και έχει γίνει παγκόσμια. Ο Καναδάς και οι ΗΠΑ αναζητούν μια οικονομική σχέση με την ΕΕ αλλά και μεταξύ τους. Η Κίνα αναζητά οικονομική σχέση με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Επίσης είναι η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και το Ισραήλ. Όλοι αυτοί οι παράγοντες μπορεί να δημιουργήσουν νέα δεδομένα.
Σε καμιά περίπτωση δεν συμφωνούμε με την τακτική του κοπαδιού που έχει η ΝΔ ακολουθώντας πιστά τις εντολές της Γερμανίας. Η Ελλάδα πρέπει να αναζητήσει την καλύτερη δυνατή θέση στο νέο παγκόσμιο σκηνικό, χωρίς να είναι η έξοδος από την ΕΕ ταμπού.