Η Μεγάλη Συνωμοσία

AUDIO

Δεν μπορεί ο μέσος άνθρωπος να ξέρει ιατρική όπως ένας γιατρός ή νομικά θέματα όπως ένας δικηγόρος. Έτσι δεν μπορεί ο μέσος ψηφοφόρος να ξέρει οικονομικά όπως ένας οικονομολόγος.

Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι πολιτικοί είναι άσχετοι από οικονομικά. Ίσως ξέρουν κάτι παραπάνω από τον μέσο ψηφοφόρο. Όμως και τα δύο κόμματα, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, έχουν οικονομολόγους με Μάστερ και Διδακτορικά. Είναι δυνατόν κάποιος με μεταπτυχιακό να μην μπορεί να καταλάβει ότι καταλαβαίνουν οι τριτοετείς φοιτητές οικονομικών;

Είναι δυνατόν οι οικονομολόγοι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να μην κατάλαβαν τη διάβρωση της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας; Είναι δυνατόν να μην ήξεραν που θα οδηγήσει αυτό μακροχρόνια; Αφού τα ξέρουν οι τριτοετείς φοιτητές οικονομικών.

Εγώ που έχω πτυχίο στα Οικονομικά τα καταλαβαίνω. Δεν με βγάζουν όμως τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης γιατί θα πω την αλήθεια και δεν τους συμφέρει. Βγάζουν τον Άδωνι. Δεν είναι οικονομολόγος και δεν καταλαβαίνει οικονομικά αλλά είναι εξαιρετικός πωλητής και λέει πολύ ωραία όποιο ποίημα του μάθουν. Λέει την δική τους παραποιημένη αλήθεια. Ένας σοβαρός οικονομολόγος δεν μπορεί να βγει και να πει αυτά που λέει ο Άδωνις. Θα γίνει ο περίγελος της επιστημονικής κοινότητας. Θα γελάνε μαζί του όλοι οι οικονομολόγοι της Ελλάδας. 

Ακόμα και όταν βγαίνουν στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης οι οικονομολόγοι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Μιλούν γενικά και αόριστα. Αν τους βάλεις συγκεκριμένα θέματα, είναι αναγκασμένοι να απαντήσουν σωστά. Δεν μπορεί κάποιος οικονομολόγος να ισχυριστεί ότι η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων δεν δέχτηκε ένα σοβαρό πλήγμα από την συμμετοχή στο ευρώ. Όμως και οι δημοσιογράφοι είναι στο κόλπο και αποφεύγουν και αυτοί τις κακοτοπιές. Έτσι μιλάνε γενικά και αόριστα και λένε ότι η χώρα ωφελήθηκε από την συμμετοχή στο ευρώ, κάτι που σε τελική ανάλυση είναι υποκειμενική άποψη και δεν μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει ότι κάνουν λάθος. Υπεισέρχονται διάφοροι παράγοντες και εξαρτάται πως τους σταθμίζει καθένας. Αν όμως ένας οικονομολόγος ισχυριστεί ότι η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων δεν επηρεάστηκε από το ευρώ, άλλοι οικονομολόγοι θα του απαντήσουν ότι είναι άσχετος ή βρωμερός ψεύτης.

Είπαμε ότι όλα όσα περάσαμε, όλα όσα περνάμε και όλα όσα θα περάσουμε για πολλές δεκαετίες έγιναν για να πάρουν τις καρέκλες και να γεμίσουν τους λογαριασμούς τους με λεφτά. Να το εξηγήσουμε λίγο καλύτερα. Η ζημιά, η διάβρωση της ελληνικής οικονομίας δεν έγινε μέσα σε λίγα χρόνια αλλά σταδιακά και λίγο λίγο μέσα σε τρεις δεκαετίες. Οι βιομηχανίες έκλειναν η μια μετά την άλλη ή μετέφεραν την δραστηριότητα στο εξωτερικό. Το ήξεραν και στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ. Το ήξεραν όλοι οι δημοσιογράφοι του πολιτικού και οικονομικού ρεπορτάζ. Ήξεραν πολύ καλά που θα οδηγήσει αυτό μακροχρόνια.

Όταν γίναμε μέλος της ΕΕ, παραδώσαμε ένα μέρος του ελέγχου στις Βρυξέλες. Όταν μπήκαμε στο ευρώ παραδώσαμε ακόμη μεγαλύτερο μέρος. Το τι θα γίνει δεν εξαρτιόταν πλέον μόνο από την ελληνική κυβέρνηση αλλά σε μεγάλο βαθμό από τις Βρυξέλες. Οι Γερμανοί και οι Γάλλοι είχαν τον έλεγχο στις Βρυξέλες και προωθούσαν τα συμφέροντα των χωρών τους.

Η ΕΕ είναι ένα πείραμα που δεν ήξεραν πως θα τους βγει. Στην πορεία προέκυψαν πάρα πολλά προβλήματα που προσπαθούσαν να τα λύσουν, κάποιες φορές με επιτυχία αλλά τις περισσότερες χωρίς. Αυτά που γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες και δεν βγαίνουν προς τα έξω είναι τα πάρα πολλά προβλήματα που προσπαθούν να λύσουν και για τα οποία δεν ενημερώνουν την κοινή γνώμη.

Η κάθε κυβέρνηση κοίταζε πως θα καταφέρει να βγάλει την τετραετία και να εκλεγεί ξανά. Αδιαφορούσαν για την μακροχρόνια κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Πήγαιναν στις Βρυξέλες, συζήταγαν τα θέματα, προσπαθούσαν να βρουν λύσεις. Έβρισκαν κάποια προσωρινά ημίμετρα όπως οι επιδοτήσεις ή ο δημόσιος και ιδιωτικός δανεισμός. Είναι σαν να παίρνεις ασπιρίνη για τον καρκίνο. Έδιναν ναρκωτικά στην οικονομία και δημιουργούσε μια προσωρινή ευημερία. Το μακροχρόνιο όμως πρόβλημα παρέμενε.

Καθόμαστε πάνω σε μια οικονομική βόμβα εδώ και δεκαετίες που μπορούσε να σκάσει ανά πάσα στιγμή. Ο κάθε πρωθυπουργός προσπαθούσε να βγάλει όσο περισσότερο χρόνο μπορούσε στην εξουσία, ελπίζοντας ότι θα σκάσει η βόμβα στα χέρια κάποιου άλλου. Παράλληλα έψαχναν να βρουν κάποιες μακροχρόνιες λύσεις του προβλήματος στις Βρυξέλες, πράγμα που δεν έγινε.

Ούτε οι πολιτικοί ούτε οι δημοσιογράφοι παρουσίαζαν την πραγματική εικόνα. Δεν ανέφεραν τα πολύ σοβαρά προβλήματα. Θα δημιουργούσαν μεγάλο ευρωσκεπτικισμό, πράγμα που δεν ήθελαν. Η θετική άποψη της κοινής γνώμης για την ΕΕ, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην προπαγάνδα και στην παρουσίαση μιας ψεύτικης εικόνας. Δεν στηρίζεται στην πραγματικότητα αλλά σε ένα παραμύθι που κατέληξε εφιάλτης. Σπάνια, πέρναγαν κάποια άρθρα από τις εφημερίδες με την πραγματική εικόνα αλλά ποτέ στην πρώτη σελίδα.

Για δεκαετίες γινόταν μια συμπαιγνία της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης σε βάρος του ελληνικού λαού. Συστηματικά και διαχρονικά παρουσίαζαν μια ρόδινη εικόνα και απέκρυπταν την πραγματικότητα που δεν ήταν καθόλου ρόδινη. Σχεδόν όλοι στη ΝΔ και οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ που βρέθηκαν στην ηγεσία του κόμματος από το 1996 ήταν ευρωλάγνοι. Το ίδιο ίσχυε για μεγάλο μέρος του μιντιακού συστήματος. Αυτό που συνέβη δεν ήταν έκπληξη ούτε για την Νέα Δημοκρατία ούτε για το ΠΑΣΟΚ ούτε για τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με πολιτικά και οικονομικά θέματα. Ήξεραν από καιρό ότι καθόμαστε πάνω σε μια οικονομική βόμβα που μπορούσε να σκάσει ανά πάσα στιγμή και το απέκρυπταν από τους πολίτες. Δεν ήταν 100% βέβαιο ότι θα συμβεί αλλά αρκετά πιθανό. Ήλπιζαν ότι τελικά ίσως μπορούσαν να το αποφύγουν. Επίσης δεν ήξεραν πότε θα σκάσει η βόμβα.

Το πολιτικό και μιντιακό σύστημα παραπληροφορούσε τον ελληνικό λαό. Δημιουργούσαν μια ψεύτικη εικόνα για το τι συμβαίνει και ο μέσος άνθρωπος ήταν τελείως ανυποψίαστος για αυτό που ήρθε. Αν το ήξεραν οι πολίτες θα είχαν φροντίσει διαφορετικά τις ζωές τους. Δεν θα είχαν πάρει τόσα δάνεια, δεν θα είχαν επενδύσει στα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Δεν θα είχαν ανοιχτεί σε πολλά έξοδα και θα έκαναν οικονομία για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Η αλήθεια όμως δεν συνέφερε τους πολιτικούς. Το γεγονός ότι οι πολίτες ανοίχτηκαν, ξόδευαν, έπαιρναν δάνεια, έδινε μια προσωρινή ώθηση στην οικονομία. Επίσης όπως είπα η αλήθεια θα δημιουργούσε ευρωσκεπτικισμό, κάτι που δεν ήθελαν γιατί ήταν όλοι ευρωλάγνοι. Με τον ευρωσκεπτικισμό μπορεί να αποτύγχανε το πείραμα της ΕΕ. Βέβαια απλά το τράβηξαν λίγα χρόνια πιο πέρα και τώρα έχουν βγει όλα τα προβλήματα που έκρυβαν τόσα χρόνια.

Άφηναν τα προβλήματα και εστίαζαν στο βραχυχρόνιο, πως δηλαδή θα μπορέσουν να κρατήσουν ή να πάρουν την εξουσία. Πολλοί από αυτούς ασχολούνταν συστηματικά με το πως θα βγάλουν πολλά παραπάνω λεφτά από τον βουλευτικό ή υπουργικό μισθό.

Στην συνέχεια όπως έχει εκφραστεί και από την πλέον επίσημη πηγή, το ΔΝΤ, εξαθλίωσαν τον ελληνικό λαό για να σώσουν τις γερμανικές, γαλλικές και ελληνικές τράπεζες. Τα δικά τους λάθη, τις δικές τους παραλείψεις, τις δικές τους σπατάλες και κλεψιές φόρτωσαν στον ελληνικό λαό. Ακόμα και όταν έσκασε πια η βόμβα, εξακολουθούσαν να αποκρύπτουν την αλήθεια. Το κάνουν ακόμη και σήμερα. Αν είχαν πει την αλήθεια, ότι θα περάσουν δεκαετίες για να φτιάξουν τα πράγματα, πολλοί νέοι θα είχαν φύγει στα πρώτα χρόνια της κρίσης. Τώρα πια θα ήταν τακτοποιημένοι στο εξωτερικό και θα έστελναν χρήματα στους δικούς τους στην Ελλάδα για να τους βοηθήσουν.

Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν οι ψηφοφόροι είναι το εξής. Μπορείτε να εμπιστευτείτε κόμματα και ανθρώπους που συστηματικά σας παραπληροφορούσαν και σας απέκρυπταν την αλήθεια, κρύβοντας τα προβλήματα κάτω από το χαλί; Μπορείτε να εμπιστευτείτε κόμματα και ανθρώπους που δεν σας ενημέρωσαν ποτέ για αυτό έρχεται ώστε να έχετε προετοιμαστεί κατάλληλα; Μπορείτε να εμπιστευτείτε κόμματα και ανθρώπους που άφησαν την ελληνική οικονομία να καταρρεύσει μακροχρόνια, εστιάζοντας στα βραχυχρόνια κομματικά και προσωπικά οφέλη σε βάρος της χώρας και των πολιτών;