Ο γίγαντας και ο νάνος
Ο γίγαντας και ο νάνος
Έχουμε γράψει και πει για μια Νέα Ένωση που μπορεί να δημιουργηθεί. Σε προηγούμενο άρθρο τοποθετήσαμε τον αριθμό των μελών σε εικοσιπέντε ώστε να είναι περίπου ισοδύναμη με την ΕΕ. Αυτό δεν είναι ακριβές. Δεν είναι ο αριθμός των μελών που καθορίζει την οικονομική δύναμη αλλά το μέγεθος της οικονομίας που μετριέται με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν. Καμμιά δεκαριά χώρες αρκούν για να δημιουργήσουν έναν οικονομικό γίγαντα. Μπροστά του η ΕΕ θα μοιάζει με νάνο γιατί ο γίγαντας θα έχει υπερδιπλάσιο Εγχώριο Προϊόν.
Φτιάξαμε ένα παράδειγμα. Πήραμε ένδεκα χώρες και προσθέσαμε ακόμη μία σαν μπαλαντέρ. Τις έχουμε αναφέρει όλες σε προηγούμενα άρθρα, εκτός της δωδέκατης. Δεν είμαστε σε επικοινωνία με τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών. Ασκήσεις επί χάρτου κάνουμε. Απλά λόγω συνθηκών βλέπουμε ότι ίσως να ενδιαφέρονται να συμμετέχουν σε μια νέα πολύ χαλαρή Ένωση. Σας λέμε πάντως να κάνετε προσευχές, μαγικά, διαλογισμούς, εστιάσεις ενέργειας για να γίνει. Ως δια μαγείας θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα. Δεν θα γίνει από την μια στιγμή στην άλλη αλλά πολύ γρήγορα.
Η μια ομάδα είναι πέντε χώρες που υπολογίζουμε να φύγουν από την ΕΕ, Αγγλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα, Κύπρος. Η Αγγλία είναι ήδη με το ένα πόδι έξω. Στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στην Κύπρο υπάρχουν προβλήματα και δυσαρέσκεια με την ΕΕ. Η Ιρλανδία θα αναγκαστεί να ακολουθήσει λόγω οικονομικής εξάρτησης από τις ΗΠΑ. Αυτές οι πέντε μαζί έχουν 5,5 τρις ΑΕΠ που θα αφαιρεθεί από αυτό της ΕΕ. Τα νούμερα είναι σε δολάρια. Χωρίς αυτές τις πέντε το ΑΕΠ της ΕΕ θα πέσει από 18,7 σε 13,2 τρις δηλαδή περίπου όσο και της Κίνας που είναι 14,2 τρις. Η Κίνα είναι μια φτωχή χώρα. Αυτό που την κάνει οικονομική υπερδύναμη είναι ο πληθυσμός της.
Μετά έχουμε άλλες πέντε χώρες που είναι εκτός ΕΕ, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ισραήλ, Νορβηγία. Και οι δέκα μαζί φθάνουν τα 9,7 τρις και πλησιάζουν την ΕΕ. Προσθέτουμε και τις ΗΠΑ και το νούμερο φθάνει σε 31 τρις, σχεδόν δυόμιση φορές (2,35) αυτό της ΕΕ. Αν βάλουμε και την Ιαπωνία ως μπαλαντέρ που είναι η τρίτη οικονομική δύναμη φθάνουμε τα 36,2 τρις που είναι 2,7 φορές η ΕΕ 23.
Για την Ιαπωνία υπήρξαν μερικές αμφιβολίες επειδή η κουλτούρα είναι διαφορετική. Όλες οι άλλες χώρες έχουν στην βάση τους την ευρωπαϊκή κουλτούρα, συμπεριλαμβανομένου και του Ισραήλ. Ένα παράδειγμα φτιάχνουμε. Δεν αποφασίζουμε εμείς τώρα ποιες χώρες θα συμμετέχουν. Σε αυτές τις χώρες που αναφέραμε μπορεί να προστεθούν και άλλες ώστε να ανέβει ακόμη περισσότερο το συνολικό ΑΕΠ.
Έχουμε τρεις κατηγορίες χωρών, ανάλογα με το μέγεθος. Οι ΗΠΑ με 21,3 τρις είναι πολύ μακριά από όλες τις άλλες. Οι επόμενες τέσσερις, Αγγλία, Ιταλία, Καναδάς, Αυστραλία βρίσκονται μεταξύ 1,5 – 3 τρις. Οι επόμενες έξι (Νορβηγία, Ιρλανδία, Ισραήλ, Ελλάδα, Νέα Ζηλανδία, Κύπρος) είναι λόγω πληθυσμού μικρές οικονομίες, κάτω από 0,5 τρις. Μαζί έχουν συνολικό ΑΕΠ 1,64 τρις. Είναι λίγο περισσότερο από την Αυστραλία που είναι πέμπτη και λίγο λιγότερο από τον Καναδά που είναι τέταρτος. Και να μην υπήρχαν στην Ένωση οι έξι μικρές οικονομίες, η διαφορά του συνολικού ΑΕΠ θα ήταν μικρή. Η σημασία τους δεν είναι τόσο οικονομική, όσο για άλλους λόγους όπως γεωγραφικής θέσης, ύπαρξης ισχυρής ομογένειας στις χώρες με μεγάλες οικονομίες, ιστορικής αξίας κλπ.
Πως θα είναι αυτή η οικονομική Ένωση; Θα το βρουν. Θα αφιερώσουν δεκάδες ή εκατοντάδες ειδικοί, άπειρες ώρες για αυτό το σκοπό. Το καλό είναι ότι έχουμε την εμπειρία της ΕΕ που μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα, τόσο για μίμηση όσο και για αποφυγή. Σημασία έχει να είναι win – win δηλαδή να υπάρχει όφελος για όλες τις χώρες που συμμετέχουν. Μπορεί να μην είναι εξαρχής κοινή αγορά ή να μην γίνει ποτέ. Πάντως κάποιες προνομιακές οικονομικές σχέσεις θα υπάρχουν μεταξύ των μελών της αλλιώς δεν έχει νόημα η Ένωση.
Μπορεί να είναι χαμηλότεροι δασμοί για τους εντός της αγοράς από αυτούς εκτός. Αν πχ η Ελλάδα βάλει δασμούς 20% στα κινέζικα ρούχα, μπορεί για τις χώρες εντός της Ένωσης να είναι 5% ή 10%. Στην ΕΕ, ο Γερμανογαλλικός Άξονας δεν φρόντισε να προστατεύσει τα ελληνικά προϊόντα όπως προστάτευσαν τα δικά τους. Και αυτός ήταν ένας σημαντικός λόγος που διαβρώθηκε η ελληνική οικονομία. Σε κάποιες κατηγορίες προϊόντων μπορεί οι δασμοί να είναι μηδενικοί εντός της νέας Ένωσης. Ενδεχομένως η προσπάθεια να είναι σε βάθος χρόνου οι δασμοί να τείνουν προς το μηδέν.
Επομένως η μετακίνηση προϊόντων δεν χρειάζεται να είναι ελεύθερη αλλά να είναι προνομιακή. Κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβαίνει και με την μετακίνηση ανθρώπων. Για λόγους τουρισμού μπορεί να είναι ελεύθερη ή πολύ εύκολη, ευκολότερη από ότι για χώρες εκτός της Ένωσης. Για λόγους εργασίας μπορεί να είναι προνομιακή. Αν πχ σε μια χώρα υπάρχουν ελεύθερες θέσεις εργασίας, θα συμπληρώνονται πρώτα από τις χώρες της Ένωσης. Η προνομιακή μεταχείριση μπορεί να επεκταθεί σε κάθε τι όπως εγκατάσταση επιχειρήσεων.
Το ζήτημα είναι να δημιουργηθεί ένα πετυχημένο μοντέλο Ένωσης χρησιμοποιώντας την εμπειρία της ΕΕ. Εκτός από πετυχημένο να είναι και μια άλλη εναλλακτική για χώρες που δεν θέλουν τόσο σφικτές σχέσεις όπως στην ΕΕ αλλά πολύ πιο χαλαρές διατηρώντας την ανεξαρτησία τους και ελευθερία να λύσουν τα προβλήματα τους.