Πρώτες εντυπώσεις

AUDIO

Στην Ιταλία έπνεαν πιο ισχυροί άνεμοι αλλά δεν υπήρξαν νεκροί όπως στην Χαλκιδική. Προσπάθησαν τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης να απενοχοποιήσουν την Νέα Δημοκρατία για ότι συνέβη. Αν δεν ήταν έτοιμοι για να αναλάβουν την διακυβέρνηση ας μην αναλάμβαναν. Να μας πουν πότε θα είναι έτοιμοι, σε ένα μήνα, σε τρεις ή σε δεκατρείς; Οι σεισμοί, οι καταιγίδες, οι φωτιές δεν θα περιμένουν πότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα είναι έτοιμη. Από την ώρα που αναλαμβάνουν έχουν ολόκληρη την ευθύνη για ότι συμβαίνει. Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ήταν άτυχοι, αν όλα καθορίζονται από την τύχη. Αν όμως καθορίζονται από μια Ανώτερη Δύναμη τότε μπορούμε να πούμε πως δεν τους θέλει ούτε ο Θεός και το έδειξε με τον τρόπο Του. 

Κεντρικό ρόλο στο θέμα της Χαλκιδικής είχε ο Χρυσοχοΐδης του εκσυγχρονιστικού Σημιτιστάν που εξελίσσεται σε υπερυπουργό και άνθρωπο της στιγμής. Οι φυλακές και το Λιμενικό μεταφέρονται στο υπουργείο του. Πολλά θέματα που παίζουν στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης όπως τα Εξάρχεια και η καταπολέμηση της εγκληματικότητας είναι της αρμοδιότητας του και προτεραιότητες της κυβέρνησης.

Έχει πολλά παρατσούκλια όπως οι κακοποιοί, φαρμακοτρίφτης, Παυλάρας, Γκόλντεν, Κάλαχαν. Ο Μιχάλης των πλουσίων έχει και άλλες εξελίξεις στη διαδρομή του. Από παιδί φτωχής αγροτικής οικογένειας βρέθηκε στην παρέα της Εκάλης. Λέγεται ότι ακόμα και η Δήμητρα Λιάνη έπεσε θύμα της γοητείας του ώστε με εσκεμμένο τυπογραφικό λάθος τον έκανε υφυπουργό Εμπορίου αντί για Απόδημου Ελληνισμού, κάτω από τον Σημίτη. Από Τσοχατζοπουλικός Παπανδρεϊκός έγινε σημιτικός εκσυγχρονιστής και από σοσιαλδημοκράτης ακραιφνής νεοφιλελεύθερος.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες φήμες έχει ή είχε σχέση με την Αλεξία Μπακογιάννη. Αν ισχύει κάτι τέτοιο είναι μεγάλο ατόπημα για τον Μητσοτάκη να τοποθετήσει συγγενή εξ αγχιστείας σε νευραλγική θέση και του δώσει μεγάλες αρμοδιότητες. Να μας απαντήσει ο Μητσοτάκης για τον υπερυπουργό Χρυσοχοΐδη. Έχει μαζί του κάποιας μορφής συγγενική σχέση; Και να μας απαντήσει και κάτι άλλο. Δεν έχει η Νέα Δημοκρατία οικονομολόγους ώστε στο πολύ σημαντικό οικονομικό υπουργείο της Ανάπτυξης αναγκάστηκε να τοποθετήσει έναν αρχαιολόγο, τον Άδωνι Γεωργιάδη;

Ένα άλλο θέμα που παίζει πολύ στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης είναι οι μειώσεις των ποσοστών φόρων που ήταν και βασική προεκλογική υπόσχεση. Λένε ότι όταν μειώσουν τους φόρους αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα γιατί αυξάνεται η κατανάλωση. Είναι ψεύτες ή τραγικά άσχετοι. Αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα θα το έκαναν όλοι.

Όταν μειωθεί η τιμή ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας πραγματικά αυξάνεται η ζήτηση και η κατανάλωση. Το πόσο πολύ θα αυξηθεί εξαρτάται από πόσο ελαστική είναι η καμπύλη ζήτησης ως προς την τιμή. Η καμπύλη που τείνει προς την κάθετη γραμμή είναι ανελαστική ενώ η καμπύλη που τείνει προς την οριζόντια γραμμή είναι ελαστική.

Η μείωση των ποσοστών φόρων δεν συνεπάγεται την μείωση της τιμής αλλά είναι πιθανό να την προκαλέσει. Μπορεί η τιμή να μείνει η ίδια και να αυξηθεί το κέρδος. Μπορεί να μειωθεί η τιμή αλλά λιγότερο από την μείωση των φόρων γιατί θα αυξηθεί το κέρδος.

Έχουμε: α) μείωση φορολογικών εσόδων λόγω χαμηλότερων ποσοστών φόρων και β) αύξηση των εσόδων λόγω αυξημένης κατανάλωσης. Το α μπορεί να είναι μικρότερο, ίσο ή μεγαλύτερο από το β.  Αυτό που το παρουσιάζουν ως γενικό κανόνα που ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις μπορεί να ισχύει αλλά μπορεί και να μην ισχύει. Αν η καμπύλη της ζήτησης είναι αρκετά ελαστική και αν όλη ή σχεδόν όλη η μείωση των φόρων πάει στην τιμή μπορεί και να ισχύει. Έχουμε δύο μεγάλα ΑΝ που τα παραβλέπουν.

Όποιος δεν μας πιστεύει σε αυτά που λέμε ας πάει να ρωτήσει έναν οικονομολόγο που να είναι σχετικός, έντιμος και όχι βαμμένος γαλάζιος. Θα σας πει αυτά ακριβώς που σας λέμε. Αυτά είναι οικονομικά πρώτου έτους. Τόσο άσχετοι δεν μπορεί να είναι. Επομένως είναι ελεεινοί ψεύτες. Εμείς στην Νέα Αρχή ΔΕΚΑ, σαφέστατα είμαστε υπέρ της μείωσης της φορολογίας και υπέρ ενός αποτελεσματικού κράτους. Ούτε ένα ευρώ του φορολογούμενου δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο. Όμως δεν μπορούμε να ανεχτούμε τα ψέματα της Νέας Δημοκρατίας που διαχρονικά και συστηματικά εκμεταλλεύεται την άγνοια του μέσου ψηφοφόρου σε οικονομικά ζητήματα. Ντροπή! Αίσχος!