Αμέλεια η Προδοσία

video

Στα οικονομικά υπάρχουν ζητήματα που χωράνε διαφορετικές απόψεις και άλλα που είναι αδιαμφισβήτητα. Να δώσω ένα παράδειγμα. Η ανατίμηση του εγχώριου νομίσματος μειώνει την ανταγωνιστικότητα των εγχώριων προϊόντων. Γίνονται πιο ακριβά τα εγχώρια και λιγότερο ακριβά τα εισαγόμενα. Η υποτίμηση έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Εδώ δεν χωράνε διαφορετικές απόψεις. Έτσι είναι, τέλος. Ένα και ένα κάνει δύο.

Πολλοί άσχετοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί λένε η γράφουν απίστευτες μπούρδες για οικονομικά θέματα. Θα έπρεπε να βγει νόμος και να τιμωρούνται όσοι το κάνουν καθώς επηρεάζουν με τις μπούρδες τους τη κοινή γνώμη προς λανθασμένη κατεύθυνση.  Δυστυχώς υπάρχουν και συνάδελφοι οικονομολόγοι που ενώ δεν λένε ψέματα και μπούρδες, γιατί θα τους «πάρουμε με τα αυγά και τις ντομάτες», λένε μόνο ένα μικρό μέρος της αλήθειας, αυτό που συμφέρει το καθεστώς. Είναι ελεγχόμενοι από το καθεστώς είτε γιατί είναι πουλημένοι είτε γιατί είναι φοβισμένοι, σε κάθε περίπτωση διορισμένοι από το γαλαζοπράσινο καθεστώς. Οι μόνοι που λένε την αλήθεια είναι αυτοί που δουλεύουν στο εξωτερικό. 

Το ευρώ είναι ένα καλάθι από τα εγχώρια νομίσματα. Ας υποθέσουμε ότι δεν υπήρχε το ευρώ και εξακολουθούσαν να υπάρχουν η δραχμή, το μάρκο, το φράγκο, η λιρέτα κλπ. Εάν παίρναμε ένα καλάθι και βάζαμε τα εγχώρια νομίσματα με βάρος ανάλογο με τη σχετική δύναμη της οικονομίας θα προέκυπτε το ευρώ. Το ευρώ είναι πολύ ανατιμημένο σχετικά με τη δραχμή και υποτιμημένο σχετικά με το μάρκο. Επομένως το ευρώ κάνει τα ελληνικά προϊόντα πολύ λιγότερο ανταγωνιστικά και τα γερμανικά πολύ περισσότερο ανταγωνιστικά.

Όταν λοιπόν ο Μητσοτάκης και οι παρεμφερείς υποστηρίζουν το ευρώ, ουσιαστικά υποστηρίζουν τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας των γερμανικών προϊόντων και της μη ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων. Πες τε μου τώρα εσείς με ποιους είναι, με τους Γερμανούς η τους Έλληνες;

Σημειωτέον ο Μητσοτάκης δεν είναι άσχετος με τα οικονομικά όπως κάτι αρχαιολόγοι Γεωργιάδηδες και κάτι δικηγόροι Χατζηδάκηδες. Ας μας εξηγήσει μήπως εμείς δεν τα αντιλαμβανόμαστε όπως τα αντιλαμβάνεται αυτός. Μπορεί στο Στάνφορντ και στο Χάρβαρντ να τους τα λένε διαφορετικά από τα δημόσια Πανεπιστήμια της Ελλάδας και της Αμερικής. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση.

Η μείωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων αποδυνάμωνε σιγά σιγά την ελληνική οικονομία. Το ίδιο έκαναν και διάφορες πολιτικές που επιβάλλονταν από την ΕΕ. Ενώ προστάτευαν τα γερμανικά προϊόντα από τον κινέζικο ανταγωνισμό δεν έκαναν το ίδιο και για τα ελληνικά.

Η στροφή προς τις υπηρεσίες δηλαδή την τριτογενή παραγωγή είναι τουλάχιστον ύποπτη. Όταν δεν παράγουμε στη πρωτογενή και την δευτερογενή παραγωγή, θα πρέπει να τα εισάγουμε.  Η πρωτογενής παραγωγή είναι ότι παίρνουμε απευθείας από τη φύση όπως γεωργία αλιεία, κτηνοτροφία. Η δευτερογενής είναι επεξεργασία και μεταποίηση δηλαδή βιομηχανία και βιοτεχνία. Τριτογενής είναι οι υπηρεσίες.

Από τη στιγμή που τα περισσότερα στο πρωτογενή και το δευτερογενή τομέα είναι εισαγόμενα, θα πρέπει οι υπηρεσίες να συμπληρώνουν τις εξαγωγές σε ανάλογο βαθμό με τις εισαγωγές. Αλλιώς μεγάλο μέρος της εγχώριας κατανάλωσης το εκμεταλλεύονται ξένοι και είναι κάτι πολύ αρνητικό για την οικονομία.

Η μορφή των υπηρεσιών είναι τέτοια που δεν είναι εύκολα εξαγωγική. Το προϊόν, το λάδι, τις ελιές, το στέλνουμε με το τραίνο, το καράβι, το φορτηγό. Πως να εξάγουμε μια υπηρεσία; Για να εξάγουμε υπηρεσία πρέπει να έρθουν ξένοι να την καταναλώσουν στην Ελλάδα όπως γίνεται με το τουρισμό η να πάνε ελληνικές εταιρείες να τη προσφέρουν στο εξωτερικό όπως γίνεται με τη ναυτιλία. Εξαγωγή θεωρείται η κατανάλωση από κατοίκους του εξωτερικού ακόμη και εάν γίνεται στην Ελλάδα. Η τουριστική δραστηριότητα προς κατοίκους ξένων χωρών είναι εξαγωγική. Είχε γίνει αρκετός θόρυβος με τη διοργάνωση παγκόσμιων συνεδρίων  δηλαδή συνεδριακό τουρισμό και τον ιατρικό τουρισμό αλλά και τα δύο απέτυχαν.

Το πρόβλημα της ναυτιλίας είναι ότι αυτό που ονομάζουμε ελληνική ναυτιλία, μόνο ελληνική δεν είναι. Απλά οι ιδιοκτήτες είναι Έλληνες η Ελληνικής καταγωγής. Οι σημαίες των πλοίων και οι έδρες των εταιρειών δεν είναι ελληνικές. Εάν έρχονταν όλες οι ναυτιλιακές στην Ελλάδα με ελληνική σημαία θα ήταν κάτι πολύ σημαντικό.

Εκτός αυτού στη οικονομία πρέπει να γίνεται διαποίκιλση (diversification) όπως στα επενδυτικά πορτφόλιο. Η ύπαρξη οικονομικών κύκλων είναι επίσης κάτι που δεν χωράνε πολλές απόψεις, είναι αδιαμφισβήτητο. Στην ύφεση, από τις πρώτες περικοπές που κάνουν οι καταναλωτές είναι οι πολυτέλειες. Τα ταξίδια στο εξωτερικό είναι μια πολυτέλεια.

Έτσι στη ύφεση ο τουρισμός δέχεται γερό πλήγμα και πρέπει να υπάρχουν τομείς στην οικονομία μιας χώρας να το αντισταθμίσουν. Μια οικονομία που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο τουρισμό περνάει πολύ δύσκολα στις υφέσεις.

Αυτό που συνέβη με την ελληνική οικονομία είναι το εξής. Είναι σαν να δουλεύει κάποιος, (η Ελλάδα) 8 ώρες και να κάνει 1000 ευρώ. Έρχεται ένας άλλος (η ΕΕ) και λέει: «Θα δουλεύεις 6 ώρες και θα κάνεις 750€ αλλά θα σου δίνω κάθε μήνα δάνεια και επιδοτήσεις και συνολικά θα σου βγαίνει 1100 ευρώ το μήνα. Για αυτό  ένα διάστημα είμαστε καλύτερα από πριν. Ήταν όμως πλαστή ευημερία. Κάποια στιγμή τα δάνεια και οι επιδοτήσεις τέλειωσαν και μείναμε με τα 750 ευρώ και να έχουμε να αποπληρώσουμε όλα τα δάνεια. 

Συνοψίζοντας, το ενιαίο νόμισμα και οι πολιτικές της ΕΕ αποδυνάμωναν σιγά σιγά την ελληνική οικονομία. Η Ελλάδα μπορεί να μη χρεοκόπησε τυπικά αλλά ουσιαστικά αυτό έγινε. Είχε αδυναμία πληρωμών αλλά δεν κήρυξε επίσημα στάση πληρωμών. Η χρεοκοπία και τα Μνημόνια ήταν οι τελευταίες πράξεις του δράματος. Το δράμα ξεκίνησε να παίζεται από το 1980, τότε που πρωτομπήκαμε στη ΕΕ. Η αποδυνάμωση της ελληνικής οικονομίας δεν έγινε μέσα σε λίγους μήνες αλλά μέσα σε 30 χρόνια. Εάν κανείς παρακολουθούσε τα οικονομικά στοιχεία θα το καταλάβαινε.

Αυτά που λέμε τα γνωρίζουν τριτοετείς φοιτητές οικονομικών. Σε κάθε περίπτωση τα γνωρίζουν κάτοχοι διδακτορικών που ήταν οι περισσότεροι υπουργοί οικονομικών.

Να δεχτώ ότι ο Καραμανλής είναι άσχετος απο οικονομικά, στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι υπερ του. Έίναι όμως υπεύθυνος για τις επιλογές του στα οικονομικά υπουργεία. Ο Σημίτης όμως τα σπούδασε στο LSE.

Δεν έβλεπαν ότι η Ελληνική οικονομία πηγαίνει στα βράχια και επέρχεται ναυάγιο; Γιατί δεν έκαναν διορθωτικές κινήσεις; Να ήταν τόσοι άσχετοι, άνθρωποι με διδακτορικό στα οικονομικά δεν μπορώ να το δεχτώ. Εδώ μιλάμε η για εγκληματική αμέλεια η για εσχάτη προδοσία.  

Υπάρχει σοβαρότατο ζήτημα και για τους τρεις εν ζωή πρωθυπουργούς και για όλους τους υπουργούς οικονομικών και οικονομικών υπουργείων. Είναι ύποπτοι εγκληματικής αμέλειας η ακόμη και εσχάτης προδοσίας. Δεν μπορώ να πω ένοχοι αλλά σίγουρα ύποπτοι. Η ενοχή τους η μη θα προκύψει από πολύμηνη διερεύνηση σε αρμόδια όργανα όπως Δικαστήρια η Επιτροπές.  

Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με μεγάλη χαρά θα πέρναγαν τον Σημίτη από Δικαστήριο η Επιτροπή αλλά όχι τον Καραμανλή. Οι Πασοκοδημάροι, οι Ποταμίσιοι και οι Μητσοτακικοί με μεγάλη χαρά θα πέρναγαν τον Καραμανλή αλλά όχι το Σημίτη. Όμως δεν μπορεί να περάσει ένας από τους δύο αλλά και οι δύο μαζί με τους υπουργούς τους οικονομικών τομέων. Έτσι δεν περνάει κανένας και οι ύποπτοι εγκληματικής αμέλειας η εσχάτης προδοσίας προς το παρόν την έχουν γλυτώσει.