Διάφορες μεταρρυθμίσεις
Διάφορες μεταρρυθμίσεις
Στην Ελλάδα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ως υποδείγματα χώρες αντίστοιχες δηλαδή μικρές. Δεν μπορούμε να βρούμε κάποια ακριβώς ίδια άρα θα εξετάσουμε περισσότερες από μία. Το Ισραήλ είναι μια περίπτωση. Άλλες περιπτώσεις είναι η Ελβετία, η Νορβηγία, η Ιρλανδία. Τι είναι αυτό που τις κάνει επιτυχημένες; Ποιο είναι το μοντέλο επιτυχίας τους; Να δούμε και το Ισραήλ αλλά να δούμε και τις άλλες μικρές χώρες.
Το Ισραήλ είναι ίσως πιο κοντά σε εμάς γιατί έχει σοβαρή απειλή από γειτονικές χώρες και επίσης ισχυρή ομογένεια. Στην περίπτωση του Ισραήλ και τα δύο χαρακτηριστικά είναι μεγαλύτερα δηλαδή και η απειλή είναι μεγαλύτερη και η ομογένεια ισχυρότερη. Μάλιστα το Ισραήλ έχει και εσωτερική απειλή. Δεν εξετάζουμε εδώ ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο, οι Εβραίοι ή οι Άραβες. Όταν προτείνουμε συμμαχία με το Ισραήλ εξετάζουμε τα συμφέροντα της Ελλάδας και όχι ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Και οι δύο πλευρές έχουν τα δίκια τους.
Μια χώρα με 8 εκατομμύρια έχει έναν από τους ισχυρότερους στρατούς του κόσμου. Βρίσκεται περίπου στη 15η θέση ενώ ο πληθυσμός την κατατάσσει περίπου στην 100η θέση. Η στρατιωτική ισχύς οφείλεται κυρίως στον τεχνολογικά προηγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι η στρατιωτική θητεία των γυναικών. Εμείς προτείνουμε σε πρώτη φάση δίμηνη στρατιωτική εκπαίδευση γυναικών αλλά το πάμε ακόμη παραπέρα με την δημιουργία Πολιτοφυλακής.
Το Ισραήλ έχει 8 εκατομμύρια πληθυσμό και 120 βουλευτές. Αντιστοιχεί ένας βουλευτής σε 65 χιλιάδες κατοίκους. Για αυτό πηγαίνουν μπροστά. Εμείς με λίγο περισσότερο πληθυσμό, σχεδόν 11 εκατομμύρια, έχουμε σχεδόν τριπλάσιους βουλευτές. Αντιστοιχεί ένας βουλευτής σε 35 χιλιάδες κατοίκους. Ιταλία, Πολωνία, Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία έχουν περίπου την ίδια αντιστοιχία με το Ισραήλ. Ντροπή! Αίσχος! Στην Ελλάδα της οικονομικής καταστροφής βρισκόμαστε στις ψηλότερες θέσεις παγκόσμια σε αναλογία αριθμού βουλευτών προς τον πληθυσμό.
Εμείς προτείνουμε χίλιους τοπικούς αντιπροσώπους με χαμηλές αμοιβές και έδρα την περιοχή που εκλέγονται. Από αυτούς θα επιλέγονται 100 από τους ψηφοφόρους ή από τους ίδιους τους αντιπροσώπους. Θα είναι το αντίστοιχο των βουλευτών και οι αμοιβές τους θα είναι ψηλότερες. Ο αριθμός τους σε κάθε κόμμα θα είναι κοντά στο ποσοστό των κομμάτων. Αν ένα κόμμα πάρει 8% θα έχει περίπου 80 αντιπροσώπους από τους οποίους οι 8 θα είναι βουλευτές. Είναι υπεραρκετοί 100 βουλευτές και 900 τοπικοί αντιπρόσωποι.
Δεν χρειάζεται ολόκληρο το κτίριο της Βουλής για 100 βουλευτές. Έχουμε πει ότι αν ένα μέρος ή το σύνολο των βουλευτών αντικατασταθούν από τοπικούς αντιπροσώπους, θα κάνουμε την Βουλή πολυχώρο. Επίσης θα θέσουμε σε δημοψήφισμα το θέμα του Προέδρου με τρεις εναλλακτικές. Η μία θα είναι αντικατάσταση του Προέδρου από άλλο όργανο όπως πχ το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών.
Αν καταργηθεί ο Πρόεδρος με απόφαση του ελληνικού λαού, θα κάνουμε και το Προεδρικό Μέγαρο πολυχώρο. Έτσι αναγκαστικά θα μεταφερθεί και η έδρα του Πρωθυπουργού από του Μαξίμου. Δεν σκοπεύουμε να καταργήσουμε την θέση του Πρωθυπουργού. Η πολιτική ψευτοελίτ έχει καταλάβει τρία ακίνητα φιλέτο στο καλύτερο σημείο της πόλης, την Βουλή, το Προεδρικό και του Μαξίμου.
Όποτε έχουμε διαδηλώσεις μπλοκάρει όλο το κέντρο. Εκτός αυτού, πηγαίνουν οι άνθρωποι μια βόλτα στο κέντρο, βλέπουν την Βουλή και παίρνουν ανάποδες. Τους χαλάει την διάθεση. Ο ελληνικός λαός τα πληρώνει για να τα απολαμβάνουν οι πολιτικάντηδες. Εμείς θα τα δώσουμε και τα τρία στους πολίτες και θα δημιουργηθεί ένας ενιαίος χώρος Βουλή – Εθνικό Πάρκο – Ζάππειο – Μαξίμου – Προεδρικό.
Θα τους στείλουμε όλους μακριά να μην τους βλέπει ο κόσμος και συγχύζεται. Θα φτιάξουμε ένα Πάρκο Διακυβέρνησης κάπου μακριά από το κέντρο όπως πχ στα Μεσόγεια ή στο Θριάσιο πεδίο. Υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές τοποθεσίες. Το Πάρκο Διακυβέρνησης μπορεί να γίνει ακόμη και αν δεν προκύψουν οι αλλαγές σχετικά με τους βουλευτές και τον Πρόεδρο. Θα είναι μοντέρνο, μεγάλο και με ψηλή ασφάλεια. Δύσκολα θα χωρέσουν όλα τα υπουργεία εκεί. Θα είναι η έδρα του Πρωθυπουργού, των βουλευτών, του Προέδρου αν διατηρηθεί ο θεσμός και ότι άλλο χωρέσει. Θέλει μελέτη για το που και για το πως θα γίνει.
Για τις διαδηλώσεις θα απαιτούνται υπογραφές αυτών που θα συμμετέχουν και το όριο θα είναι ψηλό. Δεν μπορεί 50 άτομα να μπλοκάρουν όλη την πόλη. Αυτό θα αφορά την πορεία. Τώρα αν κάποιοι θέλουν να σηκώσουν ένα πανό σε σημείο που δεν εμποδίζει την κυκλοφορία, δεν θα απαγορεύεται. Οι διαδηλώσεις θα είναι λιγότερες και μεγάλες. Μπορεί μια να αποτελείται από επιμέρους δηλαδή να υπάρχει διαμαρτυρία για διαφορετικά θέματα.
Όμως θα ενισχύσουμε τις φωνές διαμαρτυρίας με διάφορους τρόπους. Οι διαδηλώσεις είναι κατάλοιπο παλαιότερων εποχών που δεν υπήρχε τηλεόραση και Ίντερνετ. Θα κάνουμε μια κεντρική πλατεία, πλατεία Διαμαρτυρίας. Με πρόχειρη σκέψη μπορεί να είναι η πλατεία Κλαυθμώνος ή η πλατεία Εξαρχείων. Όμως θέλει περισσότερη μελέτη. Αν είναι η πλατεία Εξαρχείων θα συνδυαστεί με άλλες ενέργειες αναβάθμισης της περιοχής. Θα κάνουμε τα Εξάρχεια Γκρήνουιτς Βίλατζ.
Θα φτιάξουμε περίπτερα όπου όσοι θέλουν να διαμαρτυρηθούν για ένα θέμα θα πηγαίνουν με τα φυλλάδια και τις αφίσες τους. Αυτό θα καλύπτεται καθημερινά από το κανάλι της Βουλής που μπορεί να πάρει μια άλλη ονομασία. Επίσης στο κανάλι της Βουλής θα τους δίνεται η ευκαιρία να εκφράσουν τις θέσεις τους.
Πολλά από αυτά τα θέματα τα έχουμε εξηγήσει σε άλλα άρθρα/audio. Τα περισσότερα θα τα θέσουμε στην κρίση του ελληνικού λαού στο πρώτο Δημοψήφισμα. Αν ένα θέμα περνάει στο δημοψήφισμα δεν σημαίνει ότι θα ισχύει αιώνια. Δεν μπορεί όμως να επανέλθει μετά από λίγα χρόνια. Ένα τέταρτο του αιώνα θεωρούμε ότι ένα καλό χρονικό διάστημα. Δηλαδή ότι περνάει θα ισχύει για 25 χρόνια και μετά θα μπορεί να τεθεί ξανά στην κρίση του ελληνικού λαού.