Νέο Ποτάμι

Οι Μητσοτακικοί και οι Σημιτικοί απέδειξαν ότι αγαπιούνται πολύ. Εμείς στην Νέα Αρχή δεν θα σταθούμε εμπόδιο στον έρωτα. Να παντρευτούν πολιτικά με τις ευλογίες μας. Η ένωση αυτή θα δημιουργήσει ένα μικρό κόμμα του κέντρου σαν το Ποτάμι που είχε απορροφήσει την Δράση.  

Ο Σημίτης έκανε τον Μητσοτάκη αρχηγό της ΝΔ και τον έβγαλε πρωθυπουργό. Τα αίτια της αγάπης τους είναι βαθύτερα. Και οι δύο τείνουν προς την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης πιθανώς να βελτιώσει την κατάσταση διοικητικά και οικονομικά. Όμως δεν την θέλουν οι Έλληνες αλλά και καμία χώρα στην Ευρώπη διότι μαζί με τις θετικές συνέπειες θα έχει και αρνητικές. Χώρες με μακροχρόνια ιστορία θα εξαφανιστούν από τον χάρτη και θα αντικατασταθούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Έτσι μόνο δικτατορικά ή με πλύση εγκεφάλου θα περάσει, κάτι βέβαια που δεν επιτρέπεται να συμβεί.

Πάραυτα, ανέκαθεν υπήρχαν κόμματα στην Ευρώπη που υποστήριζαν την ομοσπονδοποίηση. Αυτά συνήθως τοποθετούνταν στο κέντρο σε μία ευθύγραμμη απεικόνιση, αν και οι οικονομική τοποθέτηση τους είναι ακροδεξιά. Παράδειγμα είναι η Δράση των Μάνου, Σκυλακάκη, Λυμπεράκη. Όλοι είναι άνθρωποι των Μητσοτάκηδων. Η Δράση ανήκε στο ευρωπαϊκό γκρουπ ALDE. Ο Μακρόν επίσης τοποθετείται στο κέντρο και τείνει προς την ομοσπονδοποίηση δηλαδή θέλει στενότερες σχέσεις.

Ο Μητσοτάκης ως πρόσωπο δεν έχει μεγάλη απήχηση στους ψηφοφόρους. Οι ψηφοφόροι που τον ψήφισαν δεν ήταν δικοί του αλλά της κεντροδεξιάς, μαζί με κάποιους εκσυγχρονιστές. Οι ψηφοφόροι του Μητσοτάκη περιορίζονται στα Βόρεια και Νότια Προάστεια και σε αντίστοιχες περιοχές άλλων μεγάλων πόλεων. Το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων της ΝΔ είναι από μικρομεσαίοι μέχρι μεγαλομεσαίοι και σε αυτούς είχαν απήχηση οι Καραμανλικοί.

Ο Μητσοτάκης, ο Βαρβιτσιώτης κλπ συγκαταλέγονται στους αμερικανόφιλους. Βέβαια δεν έχουν ιδιαίτερες σχέσεις με το Ρεπουμπλικανικό κόμμα των ΗΠΑ αλλά με το Δημοκρατικό που είναι κεντροαριστερά. Όλα αυτά συγκλίνουν στο γεγονός ότι Μητσοτακικοί και Σημιτικοί θα πρέπει να δημιουργήσουν ένα κόμμα που στην ευθύγραμμη απεικόνιση τοποθετείται στο κέντρο, ένα Νέο Ποτάμι.

Το ερώτημα είναι τι γίνεται με τον υπόλοιπο χώρο της κεντροδεξιάς που είναι η μεγάλη πλειοψηφία και παραδοσιακά τον καταλάμβαναν οι Καραμανλικοί. Υπάρχει ομόφωνη απόφαση πως όποιους πολιτικούς χώρους καταλαμβάνουν οι Καραμανλικοί, τους αδρανοποιούν και έτσι τους προκαλούν τεράστια ζημιά. Παραδείγματα είναι οι ο πατριωτικός και χριστιανικός χώρος, οι μικρές και μεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις, οι οικιστές κλπ.

Οι απόψεις διίστανται αν αυτό γίνεται εσκεμμένα επειδή ο Καραμανλής είναι Δούρειος Ίππος ή κατά λάθος. Σε κάθε περίπτωση η ζημιά είναι ίδια. Το αποτέλεσμα στο έγκλημα είναι το ίδιο είτε είναι εξ αμελείας είτε από πρόθεση. Το κίνητρο διαφέρει και στην περίπτωση της αμέλειας υπάρχει ελαφρυντικό. Ο Καραμανλής και οι πέριξ αποτελούν τεράστιο πρόβλημα γιατί έχουν αδρανοποιήσει σημαντικότατους πολιτικούς χώρους. Αυτοί οι χώροι πρέπει να εκπροσωπηθούν από άλλους.

Οι Καραμανλικοί τείνουν προς τον ήπιο ευρωσκεπτικισμό, αντίθετα με το ντουέτο Μητσοτακικοί - Σημιτικοί. Ο ήπιος ευρωσκεπτικισμός θέλει λιγότερο στενές σχέσεις και ο σκληρός έξοδο. Ενώ από αυτή την άποψη είναι πιο κοντά στους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές, είναι υπερβολικά γαλλόφιλοι λόγω της πολιτικής κληρονομιάς του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Δεν τείνουν τυχαία προς τον ευρωσκεπτικισμό. Είναι τέτοιο το πολιτικό ακροατήριο προς το οποίο απευθύνονται. Στη βάση της κεντροδεξιάς επικρατεί ήπιος και σκληρός ευρωσκεπτικισμός.

Αυτός πρέπει να εκφραστεί από ένα άλλο σχήμα γιατί οι Καραμανλικοί έχουν και εδώ αδρανοποιήσει αυτή την τάση. Ευελπιστούμε πως το νέο ευρύτερο σχήμα που θα σχετίζεται με κεντροδεξιά κόμματα των αγγλόφωνων χωρών, θα εκπροσωπήσει τους χώρους που έχουν καταλάβει και αδρανοποιήσει οι Καραμανλικοί. Με αυτό το σενάριο έρχονται και κουμπώνουν όλα καλύτερα.