Οι απολιτίκ είναι κεντρώοι

Ένας συνηθισμένος ορισμός του απολιτίκ είναι η απάθεια ή αντιπάθεια προς πολιτικές παρατάξεις ή ιδεολογίες. Ένα χαρακτηριστικό των απολιτίκ είναι η μη συμμετοχή στα πολιτικά. Βέβαια και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους, τους δήθεν πολιτικοποιημένους, περιορίζουν την πολιτική τους συμμετοχή στα ελάχιστα. Ενημερώνονται από τα λάθος μέσα και πηγαίνουν και ψηφίζουν λάθος.

Αρκετοί απολιτίκ ψηφίζουν, κάπως στην τύχη. Υπάρχουν δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι που δεν ψηφίζουν πλέον. Το να μην ψηφίζει κανείς κάποιο κόμμα δεν σημαίνει ότι είναι απολιτίκ. Αν δεν ψηφίζει, σημαίνει ότι δεν τον εκφράζει κανένα κόμμα. Αν όμως έχει ιδεολογία και απόψεις, δεν είναι απολιτίκ. Επομένως το αν ψηφίζει κανείς ή όχι δεν είναι αυτό που καθορίζει αν είναι απολιτίκ.

Αυτονόητο είναι πως ο απολιτίκ είναι μη συστημικοί. Εάν ήταν συστημικοί θα είχαν στενές επαφές με κάποιο κόμμα, συνήθως εξουσίας. Υπάρχουν βέβαια συστημικοί που είναι παντός καιρού δηλαδή πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος. Αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από το απολιτίκ. 

Απολιτίκ είναι κάποιος που δεν ενδιαφέρεται να ενημερωθεί για τα πολιτικά και να διαμορφώσει άποψη. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να διαμορφώσουν άποψη. Δυστυχώς οι περισσότεροι διαμορφώνουν άποψη βασισμένη σε ψέματα και ανακρίβειες των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης. Έτσι ίσως να είναι καλύτερα να είναι απολιτίκ και να μην ψηφίζουν, παρά να διαμορφώσουν λάθος άποψη και να ψηφίζουν λάθος.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες θεμάτων: α) επίκαιρα και τοπικά β) διαχρονικά και παγκόσμια. Παράδειγμα επίκαιρων και τοπικών είναι η ονομασία της ΠΓΔΜ ή οι παραβιάσεις των Τούρκων. Αυτά είναι ειδικά θέματα της κάθε χώρας σε συγκεκριμένη περίοδο. Στη δεύτερη κατηγορία είναι το μέγεθος του κράτους, η κατανομή εισοδήματος, η μετανάστευση, τα ανθρώπινα δικαιώματα κλπ. Αυτά έχουν σχέση με την ιδεολογία και δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα αλλά όλες τις χώρες, όχι μόνο τώρα αλλά διαχρονικά. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει κανείς και είναι το ελάχιστο που πρέπει να κάνει. Είναι κατανοητό, το να μη θέλει να ασχολείται με τι είπε ο κάθε πολιτικός, πόσες παραβιάσεις έκαναν οι Τούρκοι τον τελευταίο μήνα και τι μπουρδοδηγία έβγαλε η ΕΕ.  

Είναι δύσκολο άνθρωποι που έχουν περάσει τα είκοσι, να μην έχουν πάρει χαμπάρι, σε γενικές γραμμές τι είναι αριστερά και τι είναι δεξιά. Κάπου σε κάποια συζήτηση κάτι θα άκουσαν, κάτι θα διάβασαν στο Ίντερνετ. Επομένως τους απολιτίκ δεν τους εκφράζει ούτε η αριστερά ούτε η δεξιά.

Επιπλέον είναι δύσκολο άνθρωποι που έχουν περάσει τα είκοσι να μην έχουν απολύτως καμία άποψη σε κανένα ζήτημα. Αν τους ρωτήσει κανείς θα δει ότι έχουν απόψεις. Οι απολιτίκ δεν είναι άνθρωποι χωρίς καμία πολιτική άποψη. Δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα να διαμορφώσουν απόψεις σε όλα τα ζητήματα αλλά έχουν απόψεις σε κάποια ζητήματα. Οι απόψεις τους όμως αυτές δεν εκφράζονται ούτε από την αριστερά ούτε από την δεξιά.

Οι υπάρχουσες ιδεολογίες αυτή τη στιγμή είναι κομμουνισμός, αναρχισμός, σοσιαλδημοκρατία, κέντρο, οικονομικός φιλελευθερισμός, φασισμός. Βέβαια υπάρχουν και υποκατηγορίες όπως ο τρίτος δρόμος, η λαϊκή δεξιά ή κοινωνικός συντηρητισμός κλπ. Το κέντρο παίρνει στοιχεία από την αριστερά και την δεξιά ή έχει ενδιάμεση στάση.

Όταν λοιπόν οι απολιτίκ ασχοληθούν με το να δημιουργήσουν άποψη σε κάποια βασικά διαχρονικά και παγκόσμια πολιτικά ζητήματα, δεν θα είναι πλέον απολιτίκ. Αυτό που καθορίζει το απολιτίκ δεν είναι η προτίμηση σε ένα κόμμα αλλά η προτίμηση σε κάποια ιδεολογία. Θα καταλήξουν ότι είναι αριστεροί, κεντρώοι ή δεξιοί. Ενδέχεται ελάχιστοι να συνειδητοποιήσουν ότι είναι αριστεροί ή δεξιοί. Η μεγάλη όμως πλειοψηφία, αν ασχοληθούν και ψαχτούν λίγο, θα διαπιστώσουν ότι είναι μη συνειδητοποιημένοι κεντρώοι. Δεν τους εκφράζει ούτε η αριστερά ούτε η δεξιά.

Διαπάκων