Ομοφυλοφιλία και συντηρητισμός

Θα ασχοληθώ με ένα θέμα που έχει ξανά αναφερθεί και όχι μόνο μία φορά. Όμως είναι πολύ σημαντικό και ενώ έχει αναφερθεί πολλές φορές τίποτα δεν αλλάζει. Πολλά μεγάλα ονόματα της Νέας Δημοκρατίας δεν ανήκουν στον χώρο της κεντροδεξιάς. Για τους Μητσοτάκηδες είναι προφανέστατο.

Όμως εκτός από αυτούς είναι και πολλοί άλλοι. Αυτό καθορίζεται βάσει της συμπεριφοράς τους. Διότι είναι κάποιες συμπεριφορές που δεν συνάδουν με την συντηρητική νοοτροπία. Παραδείγματα είναι η ομοφυλοφιλία, η χρήση ναρκωτικών, οι σεξουαλικές διαστροφές, η ελευθεριάζουσα σεξουαλική συμπεριφορά, ο αλκοολισμός κλπ.

Διότι αν αυτά είναι αποδεκτά από τον συντηρητισμό, τότε τι είναι συντηρητισμός; Έχουμε λοιπόν το συντηρητικό κόμμα όπου οι περισσότεροι πρόεδροι ήταν ομοφυλόφιλοι. Αυτό βέβαια το κρίνω βάσει φημών και πληροφοριών διότι δεν βρισκόμουν μπροστά στις ομοφυλοφιλικές ερωτικές περιπτύξεις των προσώπων.

Για προηγούμενους που δεν βρίσκονται πλέον στην ζωή, οι φήμες αναφέρουν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Ο πρώτος ήταν περισσότερο ενεργητικός και ο δεύτερος περισσότερο παθητικός. Όμως και ο ενεργητικός και ο παθητικός ομοφυλόφιλοι είναι. Επιπλέον σύμφωνα με έρευνες αλλά και δηλώσεις των ίδιων των ομοφυλόφιλων, ελάχιστοι είναι αποκλειστικά ενεργητικοί ή παθητικοί. Οι περισσότεροι παίρνουν και τους δύο ρόλους με προτίμηση σε έναν από τους δύο, τον ενεργητικό ή τον παθητικό.

Από αυτούς που βρίσκονται στην ζωή, φήμες αναφέρουν και τους τρεις πρωθυπουργούς δηλαδή Καραμανλή, Σαμαρά, Μητσοτάκη. Για τον Καραμανλή είναι σχεδόν βεβαιότητα ενώ για τους άλλους δύο υπάρχει ερωτηματικό. Επί τη ευκαιρία φήμες λένε πως ο γιος του Μητσοτάκη δεν «τα έχει» με την Σάκαρη αλλά με τον προπονητή της. Εκτός από τους προέδρους υπάρχουν και πολλά άλλα μεγάλα ονόματα. Σχεδόν βεβαιότητα υπάρχει για Κακλαμάνη και Σπηλιωτόπουλο. Με ερωτηματικό είναι για Χατζηδάκη, Βορίδη, Ρουσόπουλο, Αβραμόπουλο, Πατούλη, Κεφαλογιάννη.

Δηλαδή όλα τα μεγάλα ονόματα της Νέας Δημοκρατίας είναι ομοφυλόφιλοι (αν ισχύουν οι φήμες). Είναι δικαίωμα τους να κάνουν ό,τι θέλουν. Αν τους αρέσει να το συνεχίσουν και να το αυξήσουν. Να πάνε όμως στον δικό τους πολιτικό χώρο. Δεν τίθεται ζήτημα αν οι ομοφυλόφιλοι έχουν θέση στην κοινωνία. Το θέμα είναι αν έχουν θέση σε όλο το πολιτικό φάσμα. Έχουν θέση σε όλους τους άλλους χώρους, εκτός από την συντηρητική παράταξη.

Αν μάλιστα προτιμούν την ελεύθερη οικονομία, υπάρχει χώρος που έχει μη συντηρητική νοοτροπία και υποστηρίζει την ελεύθερη οικονομία. Στην Ελλάδα, σε αυτό τον χώρο βρίσκεται η Δράση που δεν κατόρθωσε να μπει στην Βουλή. Στην Ευρώπη όμως έχουν αντίστοιχα κόμματα σημαντική κοινοβουλευτική παρουσία και μάλιστα έβγαλαν πρωθυπουργούς.

Αυτοί συνεργάζονται και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά. Στην Γερμανία το FDP είχε συνεργαστεί με τους Χριστιανοδημοκράτες και τώρα μάλλον θα συνεργαστεί με τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους. Με ποιους θα συνεργαστούν είναι ένα άλλο ζήτημα. Το θέμα είναι να «πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του» δηλαδή στον χώρο που ανήκει.

Τι θα γίνει με τα θέματα των ομοφυλόφιλων είναι επίσης ένα άλλο ζήτημα. Σίγουρα το συντηρητικό κόμμα δεν μπορεί να έχει ίδιες θέσεις με το αντίστοιχο του FDP της Γερμανίας ή των Φιλελεύθερων Δημοκρατών της Βρετανίας. Η συντηρητική παράταξη δεν μπορεί να έχει θετική ή φιλική στάση στα θέματα των ομοφυλόφιλων. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να έχει αδιάφορη ή ανεκτική.

Δεν είναι όμως μόνο η ομοφυλοφιλία που δεν αρμόζει στην συντηρητική παράταξη. Είναι και η χρήση ναρκωτικών και η ελευθεριάζουσα σεξουαλική συμπεριφορά. Αυτά προσάπτουν φήμες στον έτερο αντιπρόεδρο του κόμματος Γεωργιάδη. Αν ισχύουν ούτε αυτός έχει θέση στην συντηρητική παράταξη. Βάζω ένα μεγάλο ΑΝ διότι δεν μπορώ να ξέρω με απόλυτη βεβαιότητα πως ισχύουν.

Κάποιοι πρέπει να τον ελέγξουν. Ίσως η επιτροπή ή το όργανο δεοντολογίας του κόμματος. Πως θα το κάνουν αφού ελέγχονται από την ηγεσία; Αν ισχύει και για τον θείο Καραμανλή, ξεκίνησε στραβά το θέμα από την αρχή. Πολλοί από εμάς ήμαστε αγέννητοι ή μικρά παιδιά. Επειδή όμως κάτι ξεκίνησε στραβά δεν σημαίνει πως πρέπει να συνεχιστεί για πάντα.

Έχουν διεισδύσει ομοφυλόφιλοι, έκφυλοι, χρήστες ναρκωτικών κλπ στην συντηρητική παράταξη και την ελέγχουν ενώ δεν ανήκουν στον συντηρητικό χώρο. Να κάνουν ό,τι γουστάρουν αφού τους ευχαριστεί αλλά όχι στον συντηρητικό χώρο. Στην χρήση ναρκωτικών υπάρχει και το παράνομο αλλά αυτό είναι θέμα της Αστυνομίας και όχι της πολιτικής.

Αναφέρομαι στους πολιτικούς και όχι στους ψηφοφόρους. Καθένας ψηφίζει ό,τι θέλει πίσω από το παραβάν και δεν είναι υποχρεωμένος να δώσει λογαριασμό σε κανένα. Αν ένας ομοφυλόφιλος θέλει να ψηφίσει το συντηρητικό κόμμα για κάποιες πολιτικές που θεωρεί σημαντικές μπορεί να το κάνει. Υπάρχουν πολλά είδη ψήφου, αντίδρασης, στρατηγικής κλπ. Συνήθως οι ομοφυλόφιλοι προτιμούν κόμματα με φιλικές προς τα ζητήματα ομοφυλοφίλων θέσεις.

Παναγιώτης