Παρεμπόδιση Δικαιοσύνης

Τα κανάλια όλα έχουν καταδικάσει την Πισπιρίγκου. Το ίδιο έκανε και ο υπουργός Υγείας και ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Σε αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα, υπάρχει μεγάλη θολούρα σε πολλά ζητήματα. Μακάρι να ήταν μόνο αυτό το ζήτημα. Δεν εννοώ την υπόθεση Πισπιρίγκου αλλά τον χειρισμό των δικαστικών υποθέσεων.

Φαίνεται να υπάρχει ενδιαφέρον των τηλεθεατών για αυτή την υπόθεση. Επομένως καλά κάνουν τα κανάλια και ασχολούνται αρκετά με αυτό το θέμα. Όμως δεν ασχολούνται σχεδόν με τίποτε άλλο. Αυτό το θέμα μονοπωλεί σε όλα τα κανάλια. Που και που κάνουν κανένα διάλλειμα για να ασχοληθούν με κάποιο άλλο θέμα.

Η δημοσιογραφική έρευνα έχει βοηθήσει την Δικαιοσύνη και εδώ και σε άλλες χώρες. Επομένως δεν είναι τίποτα κακό να το ερευνούν και οι δημοσιογράφοι. Ίσα ίσα καλό κάνει. Το κακό είναι ο τρόπος που παρουσιάζουν τα πράγματα. Τα παρουσιάζουν σαν να είναι ένοχη ενώ αυτή δεν είναι η δουλειά των καναλιών, του υπουργού Υγείας ή της κοινής γνώμης. Υπάρχουν δικαστήρια. Το σύστημα στην Ελλάδα είναι παρόμοιο με αυτό που υπάρχει στις αναπτυγμένες χώρες και μάλλον στις περισσότερες χώρες του κόσμου.

Για να βρεθεί κανείς κατηγορούμενος σημαίνει πως οι αρμόδιες αρχές θεωρούν πως μάλλον έχει διαπράξει το έγκλημα για το οποίο κατηγορείται. Η Πολιτεία όμως δεν είναι σίγουρη 100% για αυτό και υπάρχει και η δίκη και μάλιστα σε τρεις βαθμούς, αν ο κατηγορούμενος το επιθυμεί. Το να πηγαίνουν οι υποθέσεις στον δεύτερο βαθμό, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Στο τρίτο βαθμό δηλαδή στον Άρειο Πάγο δεν είναι τόσο συνηθισμένο. Δίνεται η ευκαιρία σε κάποιον όχι μία αλλά τρεις φορές να αποδείξει την αθωότητα του.

Τα κανάλια όμως δεν δίνουν αυτή την δυνατότητα και για αυτά, ο κάθε κατηγορούμενος είναι ένοχος. Δεν είναι μόνο οι δημοσιογράφοι αλλά και οι διάφοροι ειδικοί. Το να πει κανείς την γνώμη του για μια υπόθεση δεν είναι κάτι κακό αλλά θα πρέπει να ξεκαθαρίσει πως είναι η δική του γνώμη. Αυτό που μετράει είναι η γνώμη των Δικαστηρίων και όχι μόνο του ενός δηλαδή του Πρωτοδικείου αλλά και του Εφετείου και του Άρειου Πάγου αν φθάσει τόσο ψηλά.

Η Πολιτεία έχει αναθέσει σε αυτούς τον ρόλο να αποφασίζουν τελικά την ενοχή ή την αθωότητα κάποιου κατηγορούμενου. Έχουν εκπαιδευτεί, έχουν τις ειδικές γνώσεις και την πείρα να το κάνουν. Είναι δική τους δουλειά να αποφανθούν την αθωότητα ή την ενοχή κάποιου. Δεν είναι δουλειά ούτε των καναλιών ούτε του υπουργού Υγείας ούτε της κοινής γνώμης. Ο υπουργός Υγείας, αντί να απειλεί με μηνύσεις θα έπρεπε να πει:

«Το Υπουργείο Υγείας όπου προΐσταμαι και στο οποίο υπάγονται τα Νοσοκομεία, θα βοηθήσει με κάθε τρόπο την έρευνα γύρω από την υπόθεση. Είμαι τόσο σίγουρος πως δεν πρόκειται για ιατρικό λάθος που αν μία στο εκατομμύριο αποδειχθεί ιατρικό λάθος, εγώ όχι μόνο θα παραιτηθώ αλλά θα καθίσω έξω από την Βουλή στο Σύνταγμα να περνάνε οι Έλληνες πολίτες και να με φτύνουν. Μετά από αυτό θα φύγω για πάντα στην Χαϊδελβέργη και δεν θα γυρίσω ξανά ποτέ στην Ελλάδα».

Αφού είναι τόσο πολύ σίγουρος πως δεν είναι ιατρικό λάθος, δεν έχει τίποτα να χάσει. Μετά τις απειλές του για μηνύσεις, η υπεράσπιση είχε μεγάλη δυσκολία να βρει πραγματογνώμονες ιατρούς που θα καταθέσουν υπέρ της κατηγορούμενης. Η Δικαιοσύνη έχει δύο πλευρές. Από την μία πρέπει να τιμωρούνται όλοι όσοι έχουν διαπράξει εγκλήματα αλλά από την άλλη πρέπει να απαλλάσσονται όσοι έχουν κατηγορηθεί άδικα ή από λάθος.

Οι δικαστές δεν πρέπει να αισθάνονται πίεση να πάρουν μια απόφαση είτε είναι καταδικαστική είτε είναι αθωωτική αλλά να αφήνονται ανεμπόδιστοι να κάνουν την δουλειά τους χωρίς καμία πίεση. Το έγκλημα αυτό είναι ειδεχθέστατο, ΑΝ τελικά το έχει διαπράξει η κατηγορούμενη. Δεν είναι δουλειά της κοινής γνώμης να αποφανθεί για την αθωότητα ή την ενοχή της.

Είναι όμως δουλειά της κοινής γνώμης δηλαδή των πολιτών της χώρας να αποφανθούν πως θα τιμωρούνται τέτοιου είδους εγκλήματα. Κατά την άποψη μου τέτοιου είδους εγκλήματα θα έπρεπε να τιμωρούνται με θανατική ποινή όπως βέβαια και η εσχάτη προδοσία, η συνωμοσία κατά του ελληνικού λαού και η πρόκληση μεγάλης εθνικής καταστροφής.

Όμως η κατηγορούμενη και κάθε κατηγορούμενη θα πρέπει να είναι ανεμπόδιστη να αποδείξει την τυχόν αθωότητας της και να μην δημιουργείται ένα κλίμα ενοχής από τα κανάλια που ενδεχομένως να στρεβλώσει την δικαστική απόφαση. Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα για όλους τους κατηγορούμενους να είναι αθώοι και κανένα κανάλι, κανένας υπουργός Υγείας ή η κοινή γνώμη δεν θα πρέπει να τους εμποδίζουν να το αποδείξουν.  

Ορέστης