Πίσω από την κάμερα
Πίσω από την Κάμερα
Έχουμε ξεκινήσει στη GReACTIV τη σειρά βίντεο «Στο δρόμο» όπου καταγράφουμε απόψεις ανθρώπων στο δρόμο, σε πολιτικά θέματα και όχι μόνο.
Στα κανάλια παρουσιάζεται μια άποψη σε διάφορες παραλλαγές, από 8 στους 10. Που και που δείχνουν μια διαφορετική άποψη, έτσι για ξεκάρφωμα. Δίνεται η εντύπωση με αυτό το τρόπο ότι η άποψη του συστήματος είναι η άποψη της πλειοψηφίας. Στο δρόμο όμως ακούμε τελείως διαφορετικές απόψεις από τους 8 στους 10 που ποτέ δεν βγαίνουν στα κανάλια.
Ένα πολύ μικρό ποσοστό όσων προσεγγίζουμε ανταποκρίνεται και δέχεται να μιλήσει. Δεν ισχύει μόνο για όσους συναντάμε στο δρόμο αλλά και για γνωστούς που τους ζητάμε να παρουσιάσουν τις απόψεις τους σε ένα βίντεο. Λίγοι είναι αυτοί που τους αρέσει να βγαίνουν στο γυαλί, στη σκηνή, στην εξέδρα ή στο διαδίκτυο. Οι περισσότεροι ντρέπονται ή φοβούνται. Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που ούτε τους αρέσει αλλά ούτε και τους φοβίζει. Σε αυτή βάζω και τον ευατό μου. Όμως είναι και ένας άλλος πιο σημαντικός λόγος. Τόσο οι καθεστωτικοί όσο και οι μη καθεστωτικοί είναι φοβισμένοι. Οι καθεστωτικοί φοβούνται ότι πλησιάζει η ώρα που θα φάνε πολύ ξύλο από τα θύματα τους. Οι μη καθεστωτικοί βλέπουν ότι το καθεστώς κρατάει ακόμη δυνάμεις και φοβούνται για τα αντίποινα.
Πολλοί δεν βγαίνουν καν στην κάμερα. Λένε λένε και δεν βγαίνουν. Άλλοι πάλι τα λένε πιο μαλακά μπροστά στη κάμερα.
Αυτό το βίντεο έχει σκοπό να εξηγήσει καλύτερα απόψεις που ακούμε πίσω από την κάμερα, μας λένε πολύ περισσότερα από ότι λένε μπροστά. Επίσης τα εξηγούν κάπως καλύτερα.
Υπάρχει μια απάθεια σε μεγάλο μέρος των πολιτών. Πιστεύουν ότι τα πράγματα είναι άσχημα αλλά δεν κάνουν τίποτα απολύτως. Αρνούνται ακόμη και να πουν δυο λόγια που θα τα δούν μόνο μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες στο Διαδίκτυο. Πως περιμένουν να φτιάξουν τα πράγματα εάν δεν κάνουν το παραμικρό; Από μόνα τους με ένα μαγικό τρόπο; Η μήπως περιμένουν από τους άλλους να τρέξουν και αυτοί να μην κάνουν τίποτα; Είναι η νοοτροπά του λουφατζή που αναζητάει το τζάμπα εισιτήριο στην έξοδο από τα προβλήματα. Ας τους άλλους να τρέχουν! Αυτή τη νοοτροπία την έχουν οι περισσότεροι και έτσι δεν προσπαθεί κανένας.
Η χώρα καταστάφηκε, πολλοί άνθρωποι αυτοκτόνησαν, άλλοι είναι οριστικά και αμετάκλητα κατεστραμμένοι. Το βασικό θέμα που θα έπρεπε να παίζει στα κανάλια είναι ποιοι φταίνε και πως θα πληρώσουν. Ενώ αυτό θα έπρεπε να είναι το πρώτο θέμα, δεν παίζει καθόλου. Ο λόγος είναι απλός. Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και ιδιαίτερα τα κανάλια είναι συνεταιράκια με τους πολιτικούς στην εξαπάτηση και εκμετάλλευση του ελληνικού λαού. Μαζί τα έτρωγαν τα λεφτά μας σαράντα χρόνια. Όχι μόνο τα δικά μας αλλά και των Ευρωπαίων πολιτών από τις επιδοτήσεις.
Το σάπιο πολιτικό σύστημα κατέστρεψε τη χώρα και εξαθλίωσε τους πολίτες για να πάρουν τις καρέκλες και να γεμίσουν τις τσέπες τους με λεφτά. Το πολιτικό σύστημα ή κατεστημένο είναι κυρίως τα δύο κόμματα που κυβερνούσαν επί τόσα χρόνια δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Αυτά συμπληρώνονται από τα ΜΜΕ. Η βασική πηγή εσόδων των ΜΜΕ δεν είναι οι διαφημίσεις αλλά η χειραγώγηση του κοινού που την εξαργυρώνουν με διάφορους τρόπους. Αναφέρομαι περισσότερο στα κανάλια γιατί στις εφημερίδες υπάρχει μεγαλύτερη πολυφωνία και πλουραλισμός απόψεων. Είναι από οικονομική άποψη πιο εύκολο να βγάλει κανείς μια εφημερίδα παρά να φτιάξει ένα κανάλι. Όμως η μεγάλη μάζα του πληθυσμού επηρεάζεται από την τηλεόραση.
Το «μαζί τα φάγαμε» που είπε ο Πάγκαλος μπορεί να είναι πολύ σωστό ή πολύ λάθος, ανάλογα με το πως το προσδιορίζει. Εάν εννοεί ότι μαζί τα φάγαμε όλοι οι Έλληνες, είναι τελείως λανθασμένο. Εάν εννοεί ότι μαζί τα φάγαμε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τότε είναι απόλυτα σωστό. Όμως και πάλι πρέπει να προσδιορίσει τι είναι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Εάν εννοεί τους ψηφοφόρους ή τα απλά μέλη, πάλι είναι λάθος. Ο δικομματισμός κάποτε έπαιρνε πάνω από το 80% των ψηφισάντων και το 60% του συνόλου.
Και εγώ ψήφιζα ΝΔ και μάλιστα είχα ενεργή συμμετοχή για κάποιο διάστημα. Δεν έφαγα όμως τα λεφτά κανενός αλλά μου τα έφαγαν οι επιτήδειοι. Δεν ήμουν ποτέ σύστημα, κατεστημένο ή καθεστώς. Έχω δηλώσει κατ’ επανάληψη φιλοαμερικάνος. Γεννήθηκα στο Οχάιο και έζησα περισσότερο από 10 χρόνια σε Καλιφόρνια και Νέα Υόρκη. Όμως υπάρχουν μέσα στη ΝΔ φιλοαμερικάνοι που τους θεωρώ εχθρούς μου και εχθρούς του λαού και της Ελλάδας.
Μια μικρή μειοψηφία χρησιμοποιεί την εξουσία για να ιδιοποιείται τις περιουσίες και τα εισοδήματα των υπολοίπων. Δεν τους έχω μετρήσει πόσοι είναι αλλά ας πούμε ότι είναι ένα 20%. Από το υπόλοιπο 80%, οι μισοί περίπου δηλαδή το 30% με 40% είναι ηλίθιοι ή συμπεριφέρονται ως ηλίθιοι επειδή δεν ασχολούνται καθόλου με τα πολιτικά. Αυτούς τους ηλίθιους χειραγωγούν τα κανάλια. Έτσι η μικρή μειοψηφία του 20% μαζί με τους ηλίθιους φτάνει το 50% και ακόμη το 60% και γίνεται πλειοψηφία.
Αυτό το 20% είναι οι εχθροί του λαού και της Ελλάδας. Οι άλλοι είναι απλά χρήσιμοι ηλίθιοι. Ο βασικός και πρώτος διαχωρισμός είναι θύματα εναντίον εκμεταλλευτών και δυναστών δηλαδή μη συστημικοί εναντίον συστημικών. Οι υπόλοιποι διαχωρισμοί αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, φιλοαμερικάνοι, φιλογερμανοί, φιλορώσοι είναι δευτερεύοντες και τριτεύοντες. Εάν δεν απαλλαγούμε από το σάπιο σύστημα που κατέστρεψε τη χώρα για να πάρουν τις καρέκλες και να γεμίσουν τις τσέπες τους λεφτά, δεν έχουμε καμμιά ελπίδα. Η εμείς ή αυτοί. Ή θα τους εξοντώσουμε ή θα μας εξοντώσουν τελείως. Στη συνέχεια βέβαια υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές και προτιμήσεις με ποιους συμμάχους θα αναπτύξουμε στενότερες σχέσεις.
Για την καταστροφή ευθύνονται αυτοί που κυβερνούσαν μέχρι που ήρθε η χρεοκοπία δηλαδή ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Επίσης ευθύνεται η ΕΕ καθώς πολλές πολιτικές υπαγορεύονταν από την ΕΕ. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ανήκουν στο Λαϊκό και Σοσιαλδημοκρατικό Ευρωπαϊκό κόμμα που είναι τα ισχυρότερα κόμματα της ΕΕ. Ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές της ΕΕ και με τη σειρά τους ελέγχονται από τα γερμανικά κυρίως και λιγότερο από τα γαλλικά κόμματα.
Η Ελλάδα χρεοκόπησε. Αρχικά μεγάλο μέρος του χρέους βρισκόταν στις τράπεζες, γαλλικές, γερμανικές, ελληνικές. Το χρέος αυτό μεταφέρθηκε με συμφωνία ελληνικού και ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου στους Ευρωπαίους πολίτες. Οι δανειστές έχουν επιβάλει δυσβάστακτα μέτρα στον ελληνικό λαό για να αποπληρωθεί το χρέος. Από μια οπτική γωνία αυτό είναι δίκαιο καθώς το χρέος είναι της Ελλάδας και επομένως δεν είναι σωστό να ζημιωθούν οι Ευρωπαίοι πολίτες. Όμως τα μέτρα αυτά οδήγησαν σε οικονομική καταστροφή πολλούς Έλληνες, σε αυτοκτονίες και σε συνθήκες εξαθλίωσης. Πληρώνουν και υποφέρουν όσοι δεν ευθύνονται για την χρεοκοπία. Αυτοί που ευθύνονται για την χρεοκοπία, το ελληνικό και το ευρωπαϊκό πολιτικό κατεστημένο είναι οι μόνοι που δεν πληρώνουν.
Μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, πίστεψε το παραμύθι της ΕΕ, περί σύγκλισης οικονομικής και γενικότερης όπως σε θέματα οργάνωσης κλπ. Αποδείχθηκε τελικά ότι αυτά ήταν φούμαρα ή στη καλύτερη περίπτωση λάθος. Γιατί κάποιος πρέπει να δεχτεί κάτι που τον καταστρέφει;Η ΕΕ είναι μέρος της παγκοσμιοποίησης. Η ΕΕ όπως και η παγκοσμιοποίηση έχει κερδισμένους και χαμένους. Όσοι παρουσιάζονται υπερ του ελεύθερου εμπορίου το κάνουν όχι από ιδεολογία αλλά επειδή τους συμφέρει. Η Κίνα έχει πολύ χαμηλό εργατικό κόστος και τη συμφέρει η απελευθέρωση του εμπορίου. Η Γερμανία επίσης κυριάρχησε στα high end προϊόντα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη συμφέρει η κοινή αγορά. Τα ελληνικά προϊόντα τα εξαφάνισαν από τη μια μεριά τα high end γερμανικά και από την άλλη τα φθηνά κινέζικα. Αυτό είχε τεράστιες αρνητικές συνέπειες στην ελληνική οικονομία.
Η Γερμανία έφτιαχνε τα προϊόντα της στο Μεξικό, με πολύ φθηνό εργατικό κόστος και τα διοχέτευε στην Αμερική μέσω των προνομιακών εμπορικών συνθηκών. Το Μεξικό έχει διαφορετικό νόμισμα από την Αμερική. Στην Ευρώπη δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο με το Μεξικό δηλαδή μια χώρα με πολύ χαμηλό εργατικό κόστος και αδύναμο νόμισμα ώστε να κάνουν κάτι αντίστοιχο οι αμερικανικές εταιρείες και να διοχετεύουν τα προϊόντα τους στην ΕΕ.
Στην Ελλάδα δεν αντιμετωπίζαμε τους μετανάστες ως πρόβλημα όσο τα οικονομικά ήταν σχετικά καλά. Δεν είναι ρατσισμός να μην θέλεις να έρχεται κάποιος από οποιαδήποτε χώρα και να παίρνει τη δουλειά σου, τη δουλειά του αδελφού σου, του φίλου σου, του μπατζανάκη σου. Για να βελτιώσουν το επίπεδο ζωή τους λίγοι μετανάστες θα πρέπει να καταστραφούν πολίτες των πιο αναπτυγμένων χωρών μένοντας μακροχρόνια άνεργοι; Oι περισσότεροι μετανάστες δουλεύουν μαύρα και δεν συμμετέχουν σε φόρους και εισφορές. Χρησιμοποιούν τους δρόμους τα λιμάνια, τα νοσοκομεία χωρίς να πληρώνουν για αυτά.
Το κράτος πρέπει να καθορίζει τον αριθμό των μεταναστών βάσει των αναγκών και των ελεύθερων θέσεων εργασίας. Μάλιστα καλύτερα να έρχονται από όλo το κόσμο και όχι δυσανάλογα από συγκεκριμένες χώρες όπως Αλβανία, Πακιστάν. Έτσι θα έχουμε και εστιατόρια από όλο το κόσμο. Εάν κάποιοι βρίσκονται πολλά χρόνια στη χώρα, τότε αναπόφευκτα θα μένουν και όταν χειροτερεύει η οικονομία.
Η κυβέρνηση της κάθε χώρας και ο πρόεδρος η πρωθυπουργός εκλέγονται από τους πολίτες της χώρας με σκοπό να υπηρετήσουν τα συμφέροντα τους. Οφείλουν να τους προστατεύουν από κάθε είδους απειλή, άμυνας, ασφάλειας και οικονομική.
Αυτή ήταν μια σύντομη εξήγηση όσων ακούμε συχνά πίσω από τη κάμερα. Τα παρουσίασα με δικά μου λόγια και δικό μου τρόπο αλλά οι ιδέες και τα νοήματα είναι τα ίδια.