Κομματική και προσωπική πολιτική ευθύνη

video

Πεθαίνει κάποιος και αφήνει μια μεγάλη περιουσία. Αφήνει όμως και πολλά χρέη. Μπορούν οι κληρονόμοι του να κληρονομήσουν μόνο τη περιουσία χωρίς τα βάρη; Αυτό δεν γίνεται ποτέ. Οι επιλογές που έχουν είναι δύο. Η μία είναι να κληρονομήσουν το ενεργητικό μαζί με το παθητικό της περιουσίας. Η άλλη επιλογή είναι να αποποιηθούν την κληρονομιά.

Αυτό που δεν γίνεται ποτέ, προσπαθεί να κάνει ο Μητσοτάκης. Είναι τόσο μπαγαπόντης που προσπαθεί να πάρει τη περιουσία της Νέας Δημοκρατίας χωρίς όμως τα βάρη. Θέλει να πάρει τους ψηφοφόρους που έχουν απομείνει και το όνομα που για κάποιους ακόμη έχει αξία αλλά χωρίς να πάρει τις αμαρτίες, τα λάθη και τις ευθύνες του κόμματος.

Υπάρχουν δύο είδη πολιτικών ευθυνών, η κομματική και η προσωπική. Ένα κόμμα είναι ένας αυτόνομος οργανισμός που έχει συλλογική και διαχρονική ευθύνη. Το ψηφοδέλτιο δεν γράφει επάνω Καραμανλής, Σαμαράς η Μητσοτάκης. Το ψηφοδέλτιο γράφει Νέα Δημοκρατία και οι ψηφοφόροι ψηφίζουν πρώτα Νέα Δημοκρατία. Οι ψηφοφόροι πρώτα ψήφιζαν ΝΔ και μετά Σαμαρά, Καραμανλή, Μητσοτάκη, Έβερτ, Αβέρωφ, Ράλλη. Η κομματική ευθύνη δεν διαγράφεται με αλλαγές προσώπων. Όλοι όσοι βρίσκονται μέσα στο κόμμα έχουν μέρος της ευθύνης και μεγαλύτερο όσοι βρίσκονται στις ψηλότερες θέσεις.

Μετά είναι η προσωπική ευθύνη. Αυτή εξαρτάται από το τι έχει κάνει καθένας και πόσο σημαντικό ρόλο είχε σε προηγούμενες κυβερνήσεις. Έχει μεγάλη ευθύνη ένα σημαντικό μέλος μιας αποτυχημένης κυβέρνησης ακόμη και εάν έκανε καλή δουλειά. Εξάλλου το πόσο καλή δουλειά έκανε καθένας είναι δύσκολο να διαπιστωθεί. Όλοι ισχυρίζονται ότι έκαναν πολύ καλή δουλειά και ότι ήταν επιτυχημένοι.  

Το κόμμα της ΝΔ έχει μαζί με το ΠΑΣΟΚ πολύ μεγάλη ευθύνη για όλα όσα συνέβησαν μέχρι το 2010, τη κάκιστη διακυβέρνηση της χώρας, τη καταστροφή της οικονομίας και τελικά τη χρεοκοπία που σαν συνέπεια είχε την εξαθλίωση των Ελλήνων και την υποδούλωση της Ελλάδας. Επίσης έχει ευθύνη για την κάκιστη διαχείριση της κρίσης στη συνέχεια. Ο Μητσοτάκης ως πρόσωπο μπορεί να μην έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης για όσα συνέβησαν πριν το 2009 γιατί δεν κατείχε κυβερνητική θέση. Ήταν όμως πρώτος βουλευτής στην Β’ Αθηνών, στις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις και έτσι δεν είναι τελείως άμοιρος ευθυνών.

Σαν πρόεδρος όμως της Νέας Δημοκρατίας έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης για όλα τα στραβά της Νέας Δημοκρατίας από το 1974 μέχρι σήμερα, ακόμη και έαν το 1974 ήταν 6 ετών. Ο Άδωνις Γεωργιάδης προέρχεται από το ΛΑΟΣ και προσχώρησε στη ΝΔ το 2012. Ως πρόσωπο δεν έχει καμμία ευθύνη για τις αμαρτίες της Νέας Δημοκρατίας πριν το 2012. Σαν αντιπρόεδρος όμως έχει πολύ μεγάλη ευθύνη για όλες τις αμαρτίες από το 1974 μέχρι σήμερα. Στη κυβέρνηση Σαμαρά, τόσο ο Μητσοτάκης, όσο και ο Γεωργιάδης διετέλεσαν σημαντικό ρόλο και επομένως έχουν και προσωπικά μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη κάκιστη διαχείριση μιας πολύ δύσκολης κατάστασης.

Όταν κάποιος κληρονομεί μια περιουσία κληρονομεί και τα βάρη της. Η ΝΔ έχει περίπου 1,5 εκατομμύριο ψηφοφόρους που της έχουν απομείνει και τη «βαριά σκιά» του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή. Έχει μεγάλη αναγνωρισιμότητα και πολλοί είναι οι ψηφοφόροι ψηφίζουν ΝΔ από συνήθεια χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτή είναι η περιουσία. Τα βάρη είναι οι αμαρτίες, τα λάθη, και οι ευθύνες του παρελθόντος. Από τη κομματική ευθύνη απαλλάσσεται κανείς μόνο όταν φύγει από το κόμμα. Όσο πιο ψηλά στο κόμμα βρίσκεται, τόσο μεγαλύτερο μέρος της κομματικής ευθύνης έχει.

Όποιος δεν θέλει τις αμαρτίες κάνει δικό του κόμμα. Ο Μητσοτάκης βέβαια ήξερε ότι κάτι τέτοιο δεν θα είχε καμία τύχη. Εάν θέλει ο Μητσοτάκης, μπορεί να διαχωρίσει τη θέση του στη μέχρι 2009 εποχή δεν μπορεί όμως να το κάνει η Ντόρα. Ας φτιάξει ένα νέο κόμμα και να πει στους ψηφοφόρους: «Εγώ ήμουν ένας απλός βουλευτής μέχρι το 2010. Δεν ήμουν καν στη κυβέρνηση. Άρα το προσωπικό μερίδιο της ευθύνης που μου αναλογεί στη μέχρι του 2009 εποχή είναι μικρό. Δεν θέλω να έχω καμμιά απολύτως πολιτική σχέση με όλους αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα και τους πολίτες, συμπεριλαμβανομένων της αδελφής μου και του πατέρα μου. Από τη στιγμή που έφτιαξα νέο κόμμα δεν έχω καμμία απολύτως κομματική ευθύνη».

Αυτό στέκει. Αυτό έκανε ο Καμένος και απαλλάχτηκε απο τις κομματικές αμαρτίες της Νέας Δημοκρατίας. Βαρύνεται με προσωπική ευθύνη καθώς ήταν υφυπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στη κυβέρνηση Καραμανλή. Η προσωπική του ευθύνη είναι σχετικά μικρή καθώς δεν ήταν υπουργός και το υπουργείο του δεν είναι από τα βασικά υπουργεία.

Τότε, εάν δηλαδή έκανε νέο κόμμα, θα μπορούσε να δηλώνει σκέτο Κυριάκος και όχι Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Μητσοτάκης θέλει να είναι Μητσοτάκης αλά καρτ. Είναι Μητσοτάκης όταν εκλέγεται πρώτος βουλευτής στη β’ Αθηνών και πρόεδρος του κόμματος με το Μητσοτακικό μηχανισμό. Είναι Μητσοτάκης όταν τον βάζει ο Σημίτης στην Εθνική να πληρώνεται με ένα μυθικό ποσό κάθε μήνα. Είναι Μητσοτάκης όταν μένει δίπλα στο Χριστοφοράκο στη Κηφισιά και στη Τήνο και έχει μαζί του διάφορες δοσοληψίες. Αλλά είναι σκέτος Κυριάκος για επικοινωνιακούς λόγους ώστε να μην βαρύνεται με τις αμαρτίες που κουβαλάει το όνομα Μητσοτάκη.

Ο Μητσοτάκης ξέρει όμως ότι εάν κάνει δικό του κόμμα θα έχει τη τύχη του πατέρα του και της αδελφής του που συγκέντρωσαν 1-2% με τα δικά τους κόμματα. Ο Κωσταντίνος Μητσοτάκης πήρε με το κόμμα των Νεοφιλελεύθερων 1% και με τη Νέα Δημοκρατία 45%. Αυτό επιβεβαιώνει ότι οι ψηφοφόροι πρώτα ψηφίζουν κόμμα και μετά πρόσωπα. Όπως το επιβεβαιώνει και η περίπτωση Σαμαρά που πήρε 5% με τη Πολιτική Άνοιξη και 30% με τη Νέα Δημοκρατία. Πάντως σε σχέση με τους Μητσοτάκηδες, ο Σαμαράς τα πήγε πολύ καλύτερα με το δικό του κόμμα.

Τη κεντροδεξιά αλλά όχι τη χώρα, τη συμφέρει το ηγετικό κόμμα της κεντροαριστεράς να έχει περισσότερες αμαρτίες. Όσο περισσότερες αμαρτίες έχουν τόσο το καλύτερο για τη κεντροδεξιά. Το καλύτερο σενάριο για τη κεντροδεξιά θα ήταν ένα κυρίαρχο σχήμα στη κεντροαριστερά με αρχηγό το Τσοχατζόπουλο και υπαρχηγούς Μαντέλη και Τσουκάτο. Θα έκανε  την πολιτική μάχη πολύ εύκολη.

Αφού ο Μητσοτάκης θέλει τη περιουσία της Νέας Δημοκρατίας, του ψηφοφόρους που έχουν απομείνει, την αναγνωρισιμότητα του ονόματος και τη σκιά του ιδρυτή Κωσταντίνου Καραμανλή, τότε θα πρέπει να δεχτεί και τις αμαρτίες που είναι πολλές. Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα πολύ αμαρτωλό κόμμα. Το 2004, η Νέα Δημοκρατία είχε μεγάλο ηθικό πλεονέκτημα απένταντι στο ΠΑΣΟΚ. Αμαρτίες είχαν γίνει και στη τριετία Μητσοτάκη αλλά δεν ήταν τίποτα μπροστά στα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ. Κατά την εξαετία του Καραμανλή και με όλα όσα έγιναν, η Νέα Δημοκρατία έχασε το ηθικό πλεονέκτημα σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και έγινε σχεδόν μια από τα ίδια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστιο ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί κανείς να αποδώσει ευθύνες ούτε για την χρεοκοπία και τη καταστροφή της χώρας ούτε και για την περίοδο από το 2010 μέχρι 2015 όπου έγινε κάκιστη διαχείριση της πραγματικά πολύ δύσκολης κατάστασης. Η σχέση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας είναι όπως η μέρα με τη νύχτα. Είναι σαν να έχει κάποιος ένα πλημμέλημα και ένας άλλος πολλά και βαριά κακουργήματα, εκβιασμούς, ληστείες, εμπρησμούς, ξυλοδαρμούς. Ένα νέο σχήμα στη κεντροδεξιά, χωρίς πολιτικούς με προσωπικές πολιτικές αμαρτίες θα είχε μεγάλο ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ.