Το τέλος της Νέας Δημοκρατίας

Στις ΗΠΑ έγινε κάτι πολύ σημαντικό που ελάχιστοι το πήραν χαμπάρι γιατί τα νεοταξικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης της χώρας τον έθαψαν όσο περισσότερο μπορούσαν. Ο Τραμπ απαλλάχθηκε από την προσπάθεια καθαίρεσης. Ένα ερώτημα είναι πως καθαιρείται κάποιος που δεν είναι Πρόεδρος αλλά απλός πολίτης. Έτσι προκύπτει ότι ο Τραμπ είναι ακόμα Πρόεδρος. Το πιο σημαντικό είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος συντάχθηκε με τον Τραμπ, με εξαίρεση εφτά νεοταξίτες Ρεπουμπλικάνους. Οι νεοταξίτες που ψήφισαν κατά του Τραμπ πιθανώς να δημιουργήσουν νέο κόμμα που σίγουρα θα αποτύχει οικτρά στις επόμενες εκλογές.

Επομένως το Ρεπουμλικανικό κόμμα είναι στην γραμμή Τραμπ, κατά της Νέας Τάξης. Έχουμε το Συντηρητικό κόμμα της Βρετανίας ενάντια στην Νέα Τάξη. Στην Γαλλία, το πρώτο κόμμα της κεντροδεξιάς είναι η Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν. Στην Ιταλία, το πρώτο κόμμα της κεντροδεξιάς είναι η Λέγκα του Σαλβίνι. Και τα δύο αυτά είναι ενάντια στην Νέα Τάξη. Βλέπουμε έτσι πως σε τέσσερις πολύ σημαντικές χώρες, με πρώτη την υπερδύναμη, η κεντροδεξιά ενάντια στην Νέα Τάξη να υπερισχύει της κεντροδεξιάς υπέρ της Νέας Τάξης. Το ίδιο συμβαίνει σε Καναδά και Αυστραλία. Κάποιας μορφής παγκοσμιοποίηση δεν θα την αποφύγουμε με τίποτα. Το θέμα είναι αν θα επικρατήσει τελικά η Παγκόσμια Δικτατορία, μια ακραία παγκοσμιοποίηση που ετοιμάζει η Νέα Τάξη ή αν τελικά θα έχουμε μια ήπια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση.

Ένα πιθανό σενάριο είναι πως η κεντροδεξιά σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Αγγλοσαξωνικές χώρες θα υποστηρίξει μια εναλλακτική ήπια παγκοσμιοποίηση ενώ η σοσιαλδημοκράτες θα συνεχίζουν να υποστηρίζουν την Νέα Τάξη που είναι σοσιαλιστικής προέλευσης. Βέβαια αυτό θα διαφοροποιηθεί ανά χώρα. Στην Βρετανία πχ μπορεί οι Εργατικοί να υποστηρίξουν επίσης μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση ενώ στην Γερμανία οι Χριστιανοδημοκράτες να συνεχίσουν να υποστηρίζουν την Νέα Τάξη. Ίσως η Εναλλακτική για την Γερμανία να κατορθώσει να ξεπεράσει τους Χριστιανοδημοκράτες αλλά αυτό είναι δύσκολο. Εκτός από τους Εργατικούς, ενδεχομένως και στις άλλες αγγλόφωνες χώρες τα κεντροαριστερά κόμματα να υποστηρίξουν μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση.

Στη Ελλάδα όλα σχεδόν τα κόμματα είναι νεοταξικά. Περισσότερο από όλα είναι η Νέα Δημοκρατία. Η Νέα Τάξη κατέστρεψε και υποδούλωσε βάσει σχεδίου την Ελλάδα. Το σχέδιο το εφάρμοσαν Έλληνες προδότες νεοταξίτες. Πολλοί αριστεροί δεν συγκινούνται ιδιαίτερα με την προδοσία της πατρίδας. Αυτό είναι σκέτη βλακεία. Η προδοσία της Ελλάδας, η προδοσία της πατρίδας, η προδοσία των Ελλήνων είναι το ίδιο και το αυτό. Όταν οι νεοταξίτες πρόδωσαν και εξακολουθούν να προδίδουν την Ελλάδα, πρόδωσαν και εξακολουθούν να προδίδουν όλους τους Έλληνες. Ξυπνήστε βλάκες! Ελλάδα και Έλληνες είναι το ίδιο. Η Ελλάδα είναι η χώρα που μένουν οι Έλληνες (και αρκετοί ξένοι).

Έχουμε προαναγείλλει εδώ και χρόνια το τέλος της Νέας Δημοκρατίας, σε άλλους ιστότοπους (Νέα Αρχή, ΔΕΚΑ, Δέκα). Όπως διαμορφώνονται τώρα παγκόσμια τα πράγματα, το τέλος της Νέας Δημοκρατίας πλησιάζει γιατί πλησιάζει το τέλος της Νέας Τάξης. Η Νέα Δημοκρατία πηγαίνει χέρι - χέρι με την Νέα Τάξη. Να διευκρινίσουμε τι εννοούμε με το τέλος της Νέας Δημοκρατίας. Υπάρχουν διάφορα σενάρια. Το ένα είναι η δημιουργία νέου πολιτικού σχήματος που θα γίνει το πρώτο της κεντροδεξιάς. Εναλλακτικά μπορεί η Νέα Δημοκρατία να αλλάξει όνομα, προσανατολισμό και ηγεσία. Και αυτό θα είναι το τέλος της Νέας Δημοκρατίας όπως την ξέρουμε. Ηγεσία και προσανατολισμός είναι απαραίτητα για να κατορθώσει να παραμείνει στην πρώτη θέση της κεντροδεξιάς.

Άτομα που έχουν ταυτιστεί με την Νέα Τάξη όπως οι Καραμανλήδες και οι Μητσοτάκηδες δεν μπορούν να ηγηθούν σε ένα κόμμα που είναι ενάντια στην Νέα Τάξη. Κανονικά θα πρέπει να αλλάξει και το όνομα για να μην δημιουργεί συνειρμούς με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που ήταν ένας από τους μεγαλύτερους νεοταξίτες, ίσως ο μεγαλύτερος νεοταξίτης της Ελλάδας καθώς έβαλε την χώρα στην ΕΕ. Είτε ένα άλλο σχήμα αντικαταστήσει την Νέα Δημοκρατία στην πρώτη θέση της κεντροδεξιάς είτε η Νέα Δημοκρατία αλλάξει ριζικά, θα έχουμε το τέλος της Νέας Δημοκρατίας, έτσι τουλάχιστον όπως την ξέρουμε.

Στέργιος