Χαστούκι των Γάλλων στο Μητσοτάκη

video

Ο Μητσοτάκης χάρηκε για την εκλογή το Μακρόν στη Γαλλία. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χαίρεται; Δεν νομίζω να ισχύει αυτό που λέει ο λαός: «Χαζό παιδί χαρά γεμάτο». Δεν τον είχα για τελείως βλάκα. Δεν μπορεί να έχει τελειώσει κορυφαία Πανεπιστήμια και να είναι τελείως βλάκας. Όμως η χαρά του για τη  εκλογή Μακρόν με βάζει σε υποψίες. Αυτοί που έπρεπε να χαίρονται είναι:

• Θεοδωράκης
• Λαφαζάνης
• Μιχαλολιάκος

Ο Μακρόν μπορεί να έχει κάποια κοινά με το Μητσοτάκη αλλά έχει και μεγάλες διαφορές. Ο Μακρόν προέρχεται από το χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας αντίθετα με το Μητσοτάκη. Ο Μακρόν δεν προέρχεται από μεγάλο πολιτικό τζάκι. Ο Μακρόν είναι μεν συστημικός αλλά δεν είναι πολιτικό κατεστημένο. Κατάφερε να πλασαριστεί ως κάτι καινούργιο και αυτό τον βοήθησε να εκλεγεί.  Περισσότερο πολιτικό κατεστημένο από το Μητσοτάκη δεν γίνεται. 

Τα ελληνικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης θέλουν να παρουσιάσουν το αποτέλεσμα ως θρίαμβο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Στη πραγματικότητα ήταν μια τεράστια πανωλεθρία για τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις. Στη Γαλλία έχουν αυτό το ιδιόρρυθμο σύστημα με τις επαναληπτικές του δεύτερου γύρου. Τα πραγματικά αποτελέσματα είναι αυτά του πρώτου γύρου. Εάν δει κανείς το χάρτη των εκλογών του πρώτου γύρου, η Λεπέν κέρδισε περίπου στη μισή Γαλλία. Επίσης το Εθνικό Μέτωπο έγινε το κυρίαρχο κόμμα της κεντροδεξιάς.

Πρέπει να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου με τα αντίστοιχα του 2012. Η Λεπέν ανέβηκε από το 17,90% στο 21,30%. Ο Μελανσόν από το 11% πήγε στο 19,58%. Ο αντίστοιχος του Μητσοτάκη στη Γαλλία είναι ο Φιγιόν που έπεσε από το 27,18% του Σαρκοζί στο 20%. Ο αντίστοιχος της Γεννηματά είναι ο Χαμόν που από το 28,63% του Ολάντ, βρέθηκε με 6,36%.

Ο Μακρόν είναι ο αντίστοιχος του Θεοδωράκη. Είχε τη στήριξη του Ολάντ, όπως και ο Θεοδωράκης είχε τη στήριξη του Σημίτη. Προέρχεται από το χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας αλλά έκανε ένα νέο πολιτικό σχήμα που ακόμη δεν έχει στελεχωθεί. Όπως το Ποτάμι, είχε τη στήριξη των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης. Πολλοί ψήφοι των Σοσιαλδημοκρατών πήγαν στον Μακρόν που πήρε 24,1%. Ο Χαμόν μαζί με τον Μακρόν συγκέντρωσαν λίγο παραπάνω από ότι πήρε ο Ολάντ το 2012, γιατί ο Μακρόν πήρε ψήφους από το κέντρο και τη δεξιά επίσης.

Εκτός από τον Μακρόν, οι μεγάλοι κερδισμένοι είναι η Λεπέν και ο Μελανσόν που ανήκουν τουλάχιστον στους ευρωσκεπτικιστές η ακόμη και στους αντιευρωπαϊστές. Ο αντίστοιχος της Λεπέν είναι ο Μιχαλολιάκος και ο αντίστοιχος του Μελανσόν ο Λαφαζάνης. Βέβαια, οι αντιστοιχίες είναι κατά προσέγγιση γιατί υπάρχουν διαφορές. Θεοδωράκης, Λαφαζάνης και Μιχαλολιάκος πρέπει να πανηγυρίζουν για τα αποτελέσματα των Γαλλικών εκλογών. Για τους αντίστοιχους του Μητσοτάκη και της Γεννηματά ήταν πανωλεθρία. Για να καταλάβουμε ποιο ακριβώς ήταν το αποτέλεσμα στη Γαλλία να φανταστούμε ποιο θα ήταν το αντίστοιχο στην Ελλάδα. 

• Ποτάμι                                      24,1%
• Χρυσή Αυγή                              21,30%
• Νέα Δημοκρατία                       20,01%
• Λαϊκή Ενότητα                          19,58%
• Δημοκρατική Συμπαράταξη        6,36%

Κάτι που πρέπει να λάβουμε ιδιαίτερα υπόψη, είναι η θέση και ο ρόλος της Γαλλίας στην Ευρώπη. Η συντριβή των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων έγινε σε μια χώρα που παραδοσιακά είναι από τις πλέον φιλικές χώρες προς την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μαζί με την Γερμανία διοικούσαν της ΕΕ. Τελευταία ο ρόλος της έχει αποδυναμωθεί ενώ έχει ενισχυθεί ο ρόλος της Γερμανίας.

Πάραυτα, σε αντίθεση με την Ελλάδα, μάλλον από τους κερδισμένους του ευρωπαϊκού εγχειρήματος πρέπει να θεωρηθεί παρά από τους χαμένους. Αυτό όμως δεν ισχύει για όλο το πληθυσμό της. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού έχουν πληγεί από την Ενωμένη Ευρώπη και την παγκοσμιοποίηση

Εάν είχαμε στη Ελλάδα δεύτερο γύρο, θα συνέβαινε κάτι αντίστοιχο με τη Γαλλία. Θα συνασπιζόταν μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος ενάντια στη Χρυσή Αυγή. Για αυτό και ο Μακρόν πήρε πολύ ψηλότερα ποσοστά στο δεύτερο γύρο, σε σχέση με τον Ολάντ που στο δεύτερο γύρο είχε απέναντι του το Σαρκοζί και σχεδόν μοιράστηκαν τις ψήφους. Όμως ο Ολάντ είχε συγκεντρώσει μεγαλύτερο ποσοστό από τον Μακρόν στο πρώτο γύρο και κατέληξε να γίνει από τους λιγότερο δημοφιλείς προέδρους, όπως λέγεται ο πιο αντιδημοφιλής. Μπορεί ο Μακρόν να έχει αντίστοιχη πορεία με τον Ολάντ.

Έχει πολλά εμπόδια μπροστά του ο Μακρόν, με το πρώτο τις βουλευτικές εκλογές όπου πρέπει να εξασφαλίσει πλειοψηφία. Η εκλογή του Μακρόν δεν σημαίνει ότι το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα στεφθεί με επιτυχία. Αυτά που θέλει να κάνει στην Ευρώπη δεν σημαίνει ότι θα γίνουν. Θα πρέπει να συμφωνήσουν οι άλλες χώρες με πρώτη τη Γερμανία και δεν είναι σίγουρο εάν θα συμφωνήσει η Γερμανία. Ενδεχομένως η στάση της Γερμανίας να εξαρτηθεί από τα αποτελέσματα των Γερμανικών εκλογών,

Εάν έβγαινε η Λεπέν, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε τελειώσει. Με την Αγγλία ήδη στο δρόμο προς την έξοδο και τη Γαλλία να την ακολουθεί δεν θα είχε μέλλον η ΕΕ. Μπορεί να έμενε μια μικρή Ένωση με τη Γερμανία και τις συμμάχους προς αυτή χώρες όπως Φιλανδία, Ολλανδία κλπ. Τώρα απλά η ΕΕ πήρε μια παράταση. 

Η Λεπέν είναι κατά προσέγγιση το αντίστοιχο της Χρυσής Αυγής αλλά υπάρχουν πολλές διαφορές. Η Λεπέν σωστά έκανε στροφή προς τη μετριοπάθεια σε διάφορα ζητήματα. Όμως οι αμαρτίες του κομματικού παρελθόντος και ο συσχετισμός της με ακραία κόμματα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο δεν της επέτρεψαν να πείσει τους ψηφοφόρους. Δείχνει όμως ότι θα συνεχίσει να κινείται προς αυτή τη κατεύθυνση ώστε να καταλάβει το πολιτικό χώρο των Ρεπουμπλικάνων του Φιγιόν και του Σαρκοζί και να γίνει ένα πιο πατριωτικό και ευρωσκεπτικιστικό Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Εάν το πετύχει, ίσως στις επόμενες εκλογές σε 5 χρόνια να μπορέσει τελικά να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας. Θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό τόσο από την πορεία του Μακρόν όσο και της ΕΕ. Εξάλλου και ο ίδιος ο Μακρόν το είχε παραδεχτεί προεκλογικά όταν εάν αποτύχει σχετικά με την ΕΕ, τότε θα έρθει η σειρά της Λεπέν.  

Οι Γαλλικές εκλογές επιβεβαίωσαν αυτό που υποστηρίζουμε τόσο στη Νέα Αρχή όσο και στο e-Βήμα Δημόσιου Διαλόγου Δέκα. Ότι ισχύει για την Ελλάδα ισχύει και για την Γαλλία. Οι ψηφοφόροι αναζητούν άλλες εναλλακτικές στους δημοφιλείς χώρους της σοσιαλδημοκρατίας και της χριστιανοδημοκρατίας η του δεξιού φιλελευθερισμού η όπως αλλιώς θέλει κανείς να ονομάσει τη κεντροδεξιά. Αναζητούν νέα σχήματα με νέα πρόσωπα που κατά προσέγγιση θα βρίσκονται στους δημοφιλείς αυτούς χώρους αλλά θα κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις σε λάθη ιδεολογίας και εφαρμοσμένης πολιτικής αυτών των δύο χώρων.

Ο Μακρόν το πέτυχε στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας, σηματοδοτώντας με τις δηλώσεις μια στροφή προς λιγότερο κρατισμό που είναι μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες της Σοδιαλδημοκρατίας. Δεν βρέθηκε κάποιος από το χώρο της κεντροδεξιάς στη Γαλλία να κάνει κάτι αντίστοιχο. Η δημιουργία της πολιτικής κίνησης Νέα Αρχή, αυτό το σκοπό έχει. Να παρουσιάσει μια άλλη εναλλακτική στο ίδιο πολιτικό χώρο με τη Νέα Δημοκρατία αλλά χωρίς τα στραβά, τα λάθη, τις αδυναμίες και τις αμαρτίες του παρελθόντος.  

Οι Γαλλικές εκλογές είναι το τέταρτο κατά σειρά γερό χαστούκι στο Μητσοτάκη και στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Το πρώτο γερό χαστούκι ήταν το Ελληνικό Δημοψήφισμα του 2015. Όλοι οι πολιτικοί πρώτης γραμμής της Νέας Δημοκρατίας, τάχθηκαν υπερ του ΝΑΙ και τελικά υπερίσχυσε με συντριπτική πλειοψηφία το ΟΧΙ. Το δεύτερο γερό χαστούκι στη Νέα Δημοκρατία και το Μητσοτάκη ήταν το Βρετανικό Δημοψήφισμα για το Brexit. Μετά ήρθε η εκλογή το Τραμπ ενώ σύσσωμο το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είχε επενδύσει στην εκλογή της Κλίντον, παρόλο που ανήκει στον αντίπαλο χώρο. Μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, η Νέα Δημοκρατία και ο Μητσοτάκης έχουν φάει τέσσερα πολύ γερά χαστούκια. Κάποια στιγμή από τα πολλά χαστούκια θα καταρρεύσουν.