Το εμπόδιο είναι τα κανάλια

Διάβασα το άρθρο «μεγαλύτερο πρόβλημα». Εκεί που σκεφτόμουν «πολύ ωραία τα γράφει», τα χάλασε στο τέλος. Σίγουρα θα λυθούν πάρα πολλά προβλήματα εάν κάποιο άλλο σχήμα εκπροσωπήσει επάξια τους πολιτικούς χώρους που έχει καταλάβει η Νέα Δημοκρατία. Ακόμα και αν νέα πρόσωπα «καταλάβουν» τον «καραμανλικό» χώρο θα είναι κάτι θετικό.

Συμφωνώ σε όλα σχεδόν αλλά διαφωνώ με την δύναμη που δίνει στον Καραμανλή και τους καραμανλικούς. Το δυνητικό κόμμα Καραμανλή, σίγουρα θα έπαιρνε ένα μεγάλο μέρος από τα 2,2 εκατομμύρια ψηφοφόρους αλλά αμφισβητώ αν θα κατόρθωνε να βγει δεύτερο κόμμα και ακόμη αν θα έπαιρνε διψήφιο ποσοστό.

Το ότι ο Καραμανλής θα έκανε ένα νέο κόμμα και έτσι απλά και εύκολα θα έβγαινε το πρώτο κόμμα της κεντροδεξιάς δεν το δέχομαι. Θα μπορούσε να το πετύχει κάτω από ορισμένες συνθήκες, αν όλα πήγαιναν καλά. Θα μπορούσε όμως να μην καταφέρει την είσοδο στην Βουλή όπως έγινε με την Μπακογιάννη και τον Παπανδρέου. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως θα πήγαινε.

Στην περίπτωση του ΚΙΔΗΣΟ υπάρχουν εξηγήσεις που δεν τα πήγε καλά. Ιδρύθηκε τρεις βδομάδες πριν τις εκλογές. Τι να προλάβουν να κάνουν μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα; Επίσης οι περισσότεροι Παπανδρεϊκοί είχαν πάει ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ που ήταν πλέον με διαφορά το πρώτο κόμμα της κεντροαριστεράς και πήγαινε για πρωτιά. Η υποστήριξη του ΚΙΔΗΣΟ θα υπονόμευε την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί και αυτό να λειτουργούσε αρνητικά στο κόμμα του Καραμανλή. Είναι κάτι που θα έβλεπαν και οι καναλάρχες. Θα προωθούσαν το κόμμα Καραμανλή όταν με αυτό τον τρόπο θα κέρδιζε τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ;

Το θέμα είναι πως θα πλασαριζόταν το κόμμα Καραμανλή. Θα έβγαινε ο Καραμανλής μπροστά δηλαδή επικεφαλής του κόμματος ή θα έβαζε νέα πρόσωπα και αυτός θα τα στήριζε προσχωρώντας στο νέο κόμμα; Αν έβγαινε αυτός μπροστά, με άτομα της κυβέρνησης του στη πρώτη γραμμή, θα έπρεπε να δώσει πολύ πειστικές εξηγήσεις. «Εγώ έφθασα την χώρα λίγο πριν την χρεοκοπία αλλά τώρα ψηφίστε με γιατί ...».

Θα ήταν ένα νέο κόμμα με φθαρμένα πρόσωπα ενώ η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη ένα φθαρμένο κόμμα με νέα σχετικά πρόσωπα. Δηλαδή θα ήταν ισοπαλία. Τον Μητσοτάκη τον παρουσίασαν ως κάτι καινούριο. Κάθε φορά το ίδιο παραμύθι λένε και την πατάνε οι ψηφοφόροι. Και τον Σαμαρά σαν κάτι καινούριο τον πλάσαραν και μάλιστα με άρωμα εξωσυστημικό γιατί ήταν για μεγάλο διάστημα εκτός πολιτικής.

Αυτό που ισχύει είναι ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας είναι της «λαϊκής δεξιάς». Τι ακριβώς είναι η λαϊκή δεξιά, είναι συζητήσιμο. Πάντως οι περισσότεροι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι οι πλούσιοι. Ο θείος Καραμανλής είχε απήχηση στην λαϊκή δεξιά γιατί έξυπνα πρόβαλε την ταπεινή καταγωγή του ενώ έκρυβε άλλα όπως η ομοφυλοφιλία και η συνεργασία με τους Γερμανούς. Ο ανιψιός Καραμανλής έχει ένα προφίλ πιο λαϊκό από τον Μητσοτάκη. Και οι δύο πλουσιόπαιδα είναι. Ο Καραμανλής μεγάλωσε μέσα στην εξουσία, ο θείος του ήταν πρωθυπουργός όταν ήταν παιδί.

Όμως έχει ένα στυλ πιο λαϊκό. Μπορεί να το έχει καλλιεργήσει εσκεμμένα ή να είναι πράγματι το στυλ του. Μένει στην Ραφήνα, μιλάει κάπως λαϊκά, τελείωσε Πρότυπο Δημόσιο, σπούδασε σε ελληνικό κρατικό Πανεπιστήμιο και μετά πήγε στην Αμερική. Ο Μητσοτάκης μιλάει κάπως φλώρικα, μένει στην Κηφισιά, τελείωσε Κολλέγιο και μετά πήγε κατευθείαν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Αμερική. Ακόμα και ο Σαμαράς, της οικογένειας Μπενάκη που έφτιαξε το Κολλέγιο, έχει πιο λαϊκό στυλ από τον Μητσοτάκη.

Τον Μητσοτάκη τον έβγαλαν ο Καραμανλής, ο Σημίτης και ο Σαμαράς αλλά πάνω από όλα τον έβγαλαν οι μιντιάρχες, με πρώτους τους καναλάρχες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ένα, ο Κώστας Καραμανλής. Τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι περισσότερα, έχουν ονόματα και επώνυμα και είναι οι καναλάρχες.

Ότι κόμμα και να φτιαχτεί, χωρίς μιντιακή προβολή δεν θα έχει σπουδαία αποτελέσματα. Το Θοδωράκη τον προώθησε το μιντιακό σύστημα επειδή ήταν δικός τους και πήρε 7% από τα αποδυτήρια, πριν ακόμη κάνει κόμμα και ανακοινώσει πρόσωπα και πολιτικές απόψεις. Το εμπόδιο δεν είναι ο Καραμανλής αλλά τα μίντια και κυρίως τα κανάλια. 

Πάνος