Αύξηση παραγωγικότητας
Αύξηση παραγωγικότητας
Η παραγωγικότητα είναι στη βάση ποσοτική. Για να μπορέσουν να συγκριθούν ή να προστεθούν διαφορετικά προϊόντα και διαφορετικές υπηρεσίες, η παραγωγικότητα εκφράζεται σε χρηματική αξία. Χρησιμοποιήσαμε ένα παράδειγμα δύο εργοστασίων. Στο πρώτο, ένας εργάτης, σε 160 ώρες παράγει 100 ζευγάρια αθλητικά παπούτσια. Στο δεύτερο ένας εργάτης παράγει στο ίδιο διάστημα, 135 ζευγάρια παπούτσια.
Ας πούμε πως το ζευγάρι κάνει 40 ευρώ όταν φεύγει από το εργοστάσιο. Πόση είναι η παραγωγικότητα των δύο εργοστασίων σε χρηματική αξία; Αν κάνουμε τις πράξεις, για το πρώτο είναι 25 ευρώ ανά ώρα εργασίας ενώ για το δεύτερο 33,75 ευρώ ανά ώρα εργασίας. Δηλαδή στο δεύτερο παράγεται μεγαλύτερη αξία προϊόντος ανά ώρα εργασίας. Το δείξαμε έτσι για να γίνει ευκολότερα κατανοητό.
Στην πραγματικότητα, διαιρείται το συνολικό προϊόν που παράγεται σε ένα διάστημα δια των συνολικών ωρών εργασίας όλων των εργαζομένων. Αν αλλάξουν οι τιμές, θα αλλάξει η παραγωγικότητα εκφρασμένη σε χρηματική αξία, παρόλο που η ποσοτική παραγωγικότητα δεν θα έχει αλλάξει. Η εργασία δεν είναι ο μόνος συντελεστής παραγωγής. Στο κόστος του προϊόντος συμβάλουν τα κόστη πρώτων υλών, ενέργειας, ακινήτων, μηχανημάτων, εξοπλισμού γραφείων κλπ.
Η παραγωγικότητα συνδέεται στενά με το το οικονομικό επίπεδο μιας χώρας. Κάθε κλάδος αποτελείται από πολλές επιχειρήσεις. Η παραγωγικότητα του κλάδου είναι ο μέσος όρος των επιχειρήσεων του κλάδου. Η οικονομία της χώρας, αποτελείται από πολλούς κλάδους. Η παραγωγικότητα της χώρας είναι ο μέσος όρος των διάφορων κλάδων που απαρτίζουν την οικονομία της χώρας.
Η παραγωγικότητα είναι το πηλίκο της αξίας των παραγόμενων προϊόντων δια των ωρών απασχόλησης. Επομένως η αξία του συνόλου των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών μιας χώρας είναι το γινόμενο της παραγωγικότητας επί των συνολικών ωρών απασχόλησης. Η χρηματική αξία του συνόλου των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών μιας χώρας είναι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν.
Επομένως το ΑΕΠ είναι το γινόμενο της παραγωγικότητας της χώρας επί του συνολικού αριθμού ωρών απασχόλησης. Οι ώρες απασχόλησης εξαρτώνται από το ποσοστό του εργατικού δυναμικού επί του συνόλου του πληθυσμού, το ποσοστό ανεργίας, το ποσοστό υποαπασχόλησης ή εποχιακής απασχόλησης και τις ώρες εβδομαδιαίας εργασίας.
Αν αυξηθούν η παραγωγικότητα ή οι συνολικές ώρες απασχόλησης, αυξάνεται το ΑΕΠ. Έτσι η χώρα γίνεται πιο πλούσια καθώς το κατά κεφαλή εισόδημα που μετράει πόσο πλούσια είναι μια χώρα, είναι το πηλίκο του ΑΕΠ δια τον συνολικού πληθυσμού. Αν η αύξηση των ωρών εργασίας οφείλεται σε αύξηση του πληθυσμού, μπορεί να μην αυξηθεί το κατά κεφαλή εισόδημα. Θα πρέπει η αύξηση των ωρών εργασίας να είναι αναλογικά μεγαλύτερη από την αύξηση του πληθυσμού.
Η παραγωγικότητα μιας χώρας αυξάνεται με δύο τρόπους. Ο ένας είναι η βελτίωση της παραγωγικότητας των υφιστάμενων κλάδων. Πιο σημαντικό είναι η στροφή σε κλάδους ψηλής παραγωγικότητας, αν δεν συμβαίνει ήδη. Η ΕΕ περιόρισε την Ελλάδα σε κλάδους χαμηλής παραγωγικότητας, τον τουρισμό και την γεωργία. Είναι επίσης κλάδοι εποχιακής απασχόλησης.
Επί τη ευκαιρία, να εξηγήσω πως στους δύο κλάδους υπάρχουν και άλλα προβλήματα που δεν έχουν να κάνουν με την παραγωγικότητα τους. Σε μια οικονομική ύφεση, από τα πρώτα που κόβουν οι άνθρωποι είναι τα ταξίδια στο εξωτερικό. Η γεωργική παραγωγή μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά από πλημμύρες και κλιματικές συνθήκες. Δεν συμβαίνει το ίδιο σε μια βιομηχανία, ειδικά αν δεν είναι είδος πολυτελείας.
Θα αναφέρω απλώς και έναν άλλο παράγοντα που επηρεάζει. Είναι το ποσοστό της παραγωγικής δυνατότητας που αξιοποιείται. Δεν χρειάζεται να είναι 100% αλλά θα πρέπει να είναι αρκετά ψηλό, 85% θεωρείται καλό. Δηλαδή δεν αρκεί ένας κλάδος να είναι παραγωγικός αλλά θα πρέπει επίσης να δουλεύει σε ψηλό επίπεδο παραγωγικής δυνατότητας.
Περιπτώσεις τομέων ψηλής παραγωγικότητας είναι σε βιομηχανία, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες και πληροφορική. Για να μπορέσει να ανεβάσει η Ελλάδα το βιοτικό της επίπεδο, θα πρέπει οι τρεις ή πέντε πρώτοι κλάδοι να είναι ψηλής παραγωγικότητας. Ο τουρισμός και η γεωργία θα συνεχίσουν να είναι σημαντικοί κλάδοι αλλά όχι οι σημαντικότεροι.
Ασχολούμαστε με την Ελλάδα επειδή εμάς μας ενδιαφέρει η Ελλάδα αλλά τα ίδια ισχύουν και για τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που έχουν χαμηλότερη παραγωγικότητα από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Για να μπορέσουν να ανεβάσουν το οικονομικό επίπεδο, θα πρέπει να βελτιώσουν την παραγωγικότητα των κλάδων τους και να στραφούν σε κλάδους ψηλής παραγωγικότητας.
Αυτό θα το καταφέρουν μόνο αν αποτελέσουν ξεχωριστό γκρουπ από την Δυτική Ευρώπη. Ο τρόπος για να φθάσουν την παραγωγικότητα και το οικονομικό επίπεδο της Δυτικής Ευρώπης είναι να βρίσκονται σε ξεχωριστό γκρουπ από την Δυτική Ευρώπη. Όταν είναι στο ίδιο γκρουπ με την Δυτική Ευρώπη δεν θα το καταφέρουν ποτέ ούτε σε χίλια χρόνια.