Εξωφρενικά πιθανό

Σμίκρυνση Άξονα

Οι γερμανογαλλόδουλοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν το σενάριο τελείως απίθανο, εξωφρενικό. Αν όμως κάποιος τα βάλει κάτω και τα εξετάσει, θα δει ότι όχι μόνο δεν είναι εξωφρενικό αλλά μάλλον έχει μέτριες πιθανότητες, παρά λίγες και είναι κατά ένα εξωφρενικό τρόπο πιθανό. Όσοι παρακολουθούν αυτά που γράφονται εδώ μέσα μπορούν να το καταλάβουν. Και χωρίς να έχουν διαβάσει τα άρθρα, μόνο και μόνο αν παρακολουθούν τις παγκόσμιες εξελίξεις με κριτική ματιά, θα πρέπει να συμφωνήσουν πως το σενάριο δεν είναι καθόλου απίθανο.

ΗΠΑ - Βρετανία και Ρωσία δεν έχουν μόνο κοινό το ότι πολέμησαν κατά του Άξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχουν και ένα άλλο κοινό που είναι πολύ πιο σημαντικό. Το σχέδιο της Νέας Τάξης δεν τις συμφέρει ενώ συμφέρει Γερμανία - Γαλλία - Κίνα. Το σχέδιο της Νέας Τάξης δημιουργεί άλλες τρεις ηπειρωτικές Ενώσεις σαν την Ευρωπαϊκή δηλαδή Αμερικανική, Ασιατική, Αφρικανική. Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία συμπεριλαμβάνονται στην Ασιατική. Αυτές τις (ηπειρωτικές ενώσεις) βάζουν οι Νεοταξίτες κάτω από μία Παγκόσμια Ολιγαρχική Σοσιαλιστική Δικτατορία. Η ολιγαρχία είναι η Νεοταξική ψευτοελίτ.

Η Ρωσία και ο Πούτιν που ηγείται της Ρωσίας για πολλά χρόνια ήταν πάντοτε κατά του σχεδίου της Νέας Τάξης. ΗΠΑ και Βρετανία επίσης δεν τις συμφέρει και επιπλέον υπάρχει μεγάλη αντίδραση των ψηφοφόρων. Αυτή οδήγησε στο Brexit, παρά την προπαγάνδα του μεγαλύτερου μέρους του μιντιακού και πολιτικού συστήματος. Με το Brexit γεγονός, ακόμη και όσοι υποστήριζαν παλαιότερα Bremain οδηγούνται προς μία ήπια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Αν πραγματοποιηθεί το σχέδιο της Νέας Τάξης, η Βρετανία μένει ξέμπαρκη, στον αέρα τελείως. Οι υποστηρικτές μιας εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης βρίσκονται και στην κεντροαριστερά, όχι μόνο στην κεντροδεξιά.

Στις ΗΠΑ, η αντίδραση των ψηφοφόρων στην Νέα Τάξη, έκανε τον Τραμπ Πρόεδρο των ΗΠΑ το 2016 και μάλλον τον οδήγησε σε δεύτερη νίκη και το 2020. Οι ψηφοφόροι στις ΗΠΑ είναι κατά της Νέας Τάξης. Οι κεντροδεξιοί Ρεπουμπλικάνοι που ανήκουν περισσότερο στον πατριωτικό χώρο είναι κατά της ΝΤΠ στην συντριπτική τους πλειοψηφία.  Όμως και ένα αρκετά μεγάλο τμήμα των Δημοκρατικών είναι κατά της Νέας Τάξης.

Ο Μπάιντεν ήταν υπέρ της Νέας Τάξης αλλά φαίνεται πως αρχίζει να κλίνει προς μία ήπια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση. Ακόμα και να μην το θέλει αναγκάζεται από την στάση των ψηφοφόρων. Εκτός από ΗΠΑ, Βρετανία, Ρωσία επίσης Τουρκία, Ισραήλ, Ιαπωνία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία κλπ μάλλον θα υποστηρίξουν μία εναλλακτική ήπια παγκοσμιοποίηση, διότι δεν τις συμφέρει το σχέδιο της Νέας Τάξης.

Αν δεν την δεχτεί (την εναλλακτική παγκοσμιοποίηση) ο Άξονας Γερμανίας - Γαλλίας - Κίνας θα επέλθει σύγκρουση, αρχικά πολιτική. Όταν αυξάνουν οι πιθανότητες πολεμικής σύγκρουσης, η πολιτική δύναμη των στρατιωτικά ισχυρών χωρών αυξάνεται. Επειδή «stakes are very high» (το διακύβευμα είναι πολύ σημαντικό) όπως λένε οι φίλοι Αμερικάνοι, ενδέχεται να εξετάσουν και το ενδεχόμενο πολεμικής σύρραξης, ειδικά αν η πλευρά του Άξονα, εμμένει αμετακίνητη στο σχέδιο της Νέας Τάξης. Να επαναλάβω για να το τονίσω πως όπου καταλήξει, θα μείνει για αιώνες και όχι δεκαετίες.

Αν οι Σύμμαχοι (ΗΠΑ, Βρετανία κλπ) έχουν δημιουργήσει έναν στρατιωτικά ισχυρότερο συνασπισμό από αυτόν του Άξονα, θα επιδιώξουν ακόμη και τεχνητά να αυξήσουν τις πιθανότητες στρατιωτικής σύγκρουσης. Αυτό θα αυξήσει την πολιτική τους δύναμη ώστε να πετύχουν την εναλλακτική παγκοσμιοποίηση που τους συμφέρει καλύτερα και είναι σχεδόν μονόδρομος πλέον για αυτούς.

Η Νέα Τάξη είναι κυρίως γαλλικό δημιούργημα αλλά οι Γάλλοι αρχίζουν να αντιδρούν, ειδικά από την στιγμή που η Γερμανία προσπάθησε να τους βγάλει από την θέση του συνοδηγού στην ΕΕ. Όπως στην Ιταλία και στην Ισπανία, η αντίδραση των ψηφοφόρων εκφράστηκε με σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό που όμως επί της ουσίας δεν έφεραν σημαντικά αποτελέσματα όπως σε ΗΠΑ και Βρετανία. Η Γαλλία ήταν θεωρητικά τουλάχιστον μαζί με τους Συμμάχους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν με τις Ενωμένες Δυνάμεις ή τις Δυνάμεις της Αντάντ (Βρετανία, Ιταλία, Ρωσία, ΗΠΑ).

Δηλαδή και στους δύο παγκόσμιους πολέμους ήταν ενάντια στην Γερμανία και με ΗΠΑ - Βρετανία - Ρωσία. Επομένως έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες από τις χώρες του Άξονα (Γερμανία - Γαλλία - Κίνα), να γίνει ουδέτερη ή να έρθει με την μεριά των Συμμάχων. Προς το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ιταλοί ήταν ουδέτεροι και κάποιες φορές μάλιστα πολέμησαν κατά των Γερμανών. Μπορεί να δούμε κάτι παρόμοιο σύντομα όπου το ένα σημείο του Τριγώνου του Διαβόλου (Γερμανία - Γαλλία - Κίνα) σταδιακά πηγαίνει προς την άλλη πλευρά.

Όμως και οι άλλες δύο είναι πιθανό να το κάνουν για διαφορετικούς λόγους. Η Γερμανία έχει την πικρή εμπειρία της ήττας σε δύο παγκοσμίους πολέμους και της διαίρεσης της σε Δυτική και Ανατολική, κάτι που δεν έχουν βιώσει οι άλλες δύο χώρες. Ενδέχεται να προσπαθήσει να το αποφύγει με κάθε τρόπο. Η Κίνα από την άλλη, ευρισκόμενη αρκετά μακριά από την Ευρώπη, μπορεί να κρατήσει ουδέτερη στάση και να αποφύγει να εμπλακεί σε εσωτερικά θέματα των Ευρωπαίων και κρατών Ευρωπαϊκής καταγωγής (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία).

Επομένως είναι πιθανό ΗΠΑ - Βρετανία - Ρωσία να συμφωνήσουν σε μία εναλλακτική παγκοσμιοποίηση και να αναγκάσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τον Άξονα να την δεχτεί. Θα είναι μία Νέα Γιάλτα για την οποία γράφουμε εδώ και χρόνια. Συμπληρωματικά μπορεί να συμμετέχουν στην Νέα Γιάλτα ο Καναδάς, η Αυστραλία και άλλες χώρες. Αν χρειαστεί να γίνει στρατιωτική σύγκρουση, θα έχουμε σμίκρυνση των χωρών του Άξονα που δεν θα συμφωνήσουν με τους Συμμάχους. Ο Ρούσβελτ ήταν Δημοκρατικός όπως ο Μπάιντεν και επεδίωξε τον διαμερισμό της Γερμανίας σε πολλά τμήματα αλλά δεν το κατάφερε.

Θανάσης