Καμία εμπιστοσύνη

Ένας σκορπιός προσπαθεί να πείσει έναν βάτραχο να τον περάσει στην απέναντι όχθη το ποταμού. Ο βάτραχος έχει αντιρρήσεις. Φοβάται ότι αν βάλει τον σκορπιό στην πλάτη του, θα τον κεντρίσει και θα πεθάνει. Ο σκορπιός τον πείθει τελικά λέγοντας του πως αν πεθάνει, θα πνιγεί κι αυτός και επομένως δεν πρόκειται να κάνει τέτοιο λάθος. Βάζει λοιπόν ο βάτραχος τον σκορπιό στην πλάτη του και ξεκινούν. Στην μέση της διαδρομής, ο σκορπιός τσιμπάει τον βάτραχο. Ενώ πεθαίνει προλαβαίνει να ρωτήσει γιατί έκανε κάτι τέτοιο αφού έτσι θα πνιγεί. «Είναι στην φύση μου, δεν μπορώ να το αποφύγω» λέω ο σκορπιός ενώ βυθίζονται και οι δύο στο νερό. 

Στο τέλος της Κατοχής έγιναν συμφωνίες με τους Χιτλερικούς για ομαλή μετάβαση. Δεν θα έκαναν δολιοφθορές πριν φύγουν, με την υπόσχεση να μην τους ενοχλήσουν κατά την αναχώρηση τους. Όμως τα SS, πριν λάβουν την εντολή εκκένωσης, εκτέλεσαν εβδομήντα δύο Έλληνες πατριώτες στο Δαφνί. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όταν έφυγαν οι Χιτλερικοί, οι συνεργάτες τους εκτελέστηκαν χωρίς δίκη. Στην Ελλάδα επικράτησε σε γενικές γραμμές ησυχία. Μάλλον ήταν αποτέλεσμα των συμφωνιών που έγιναν και από το γεγονός ότι η προδοσία ήταν βαθιά και εκτεταμένη.

Για αυτό ήρθαν και έκαναν πάλι τα ίδια τα καθάρματα. Οι ίδιες οικογένειες που συνεργάστηκαν με τους Χιτλερικούς, πρωταγωνίστησαν στην υποδούλωση της χώρας δια μέσου της ΕΕ. Δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαίο. Κατανοώ ότι η ήπια αλλαγή και μετάβαση εξουσίας από δωσιλογικές κυβερνήσεις δουλικές στον Άξονα, σε ελεύθερες φιλικές με τους Συμμάχους είναι προτιμότερη. Το αν είναι εφικτή είναι ένα ερώτημα όμως που κανείς δεν έχει θέσει. Μάλιστα έχει δύο υπό-ερωτήματα: α) θα δεχτούν οι δωσίλογοι; και β) μπορεί κανείς να τους εμπιστευτεί; Κατά την άποψη μου είναι σατανάδες, κακοί δαίμονες που δεν μπορεί κανείς να τους εμπιστευτεί.

Θα περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να την φέρουν στους πατριώτες και να υποδουλώσουν ξανά την χώρα στον Άξονα. Η Ιστορία αυτό έχει δείξει. Αυτό έκαναν, βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία να υποδουλώσουν την χώρα με ψεύτικες υποσχέσεις και εξαπάτηση. Νομίζω ότι πρέπει να γίνει αυτό που δεν έγινε στην Κατοχή. Σκότωμα θέλουν όλοι οι δωσίλογοι. Αυτό έπρεπε να τους κάνουν μετά την αποχώρηση των Χιτλερικών στρατευμάτων. Ήξεραν πολλοί καλά ποιοι είναι. Άρχισαν κάτι μπούρδες για δήθεν εθνική ομοψυχία και μετά προέκυψε πολύ σύντομα ο κομμουνιστικός κίνδυνος για τους μη συμπαθούντες τον κομμουνισμό.

Τους ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι οι δωσίλογοι. Εύκολο είναι να τους σκοτώσουμε. Παίρνουμε ένα όπλο και πυροβολούμε. Το θέμα είναι ότι σε περίοδο ειρήνης αυτό είναι δολοφονία και τιμωρείται με ισόβια. Σε περιόδους όμως λαϊκής εξέγερσης είναι μέσα στο πρόγραμμα. Άρα πρέπει να γίνει η χώρα ροντέο, για να ξεβρωμίσει επιτέλους από την προδοσία που είναι βαθιά και εκτεταμένη.

Εγώ βλέπω την κατάσταση «εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα». Από την μία, μπορεί να μην δεχτούν οι δωσίλογοι μία ήπια μετάβαση της εξουσίας. Ακόμη και να δεχτούν δεν μπορεί να τους εμπιστευτεί κανείς. Από την άλλη για να τους καθαρίσουμε όλους και να ξεβρωμίσει η χώρα από δαύτους, πρέπει να γίνει η χώρα ροντέο, κάτι που θα έχει συνέπειες και για τους υπόλοιπους. Επομένως θα έλεγα πως αν δεχτούν οι δωσίλογοι, να γίνει προσπάθεια για ήπια αλλαγή και ομαλή μετάβαση εξουσίας.

Θα πρέπει όμως να υπάρχει μεγάλη εγρήγορση από τους πατριώτες γιατί είναι πολύ πιθανό οι δωσίλογοι να προσπαθήσουν να τους «την φέρουν». Σε αυτή την περίπτωση θα γίνει η χώρα ροντέο, διότι δεν θα υπάρχει πλέον άλλη επιλογή. Χρειάζεται πάρα πολύ μεγάλη προσοχή με αυτούς. Δεν είναι άνθρωποι είναι κακοί δαίμονες. Πουλάνε τον πατέρα τους και την μάνα τους ή τα παιδιά τους για πολλά ευρώ. Δεν θα «πουλήσουν» τους ξένους προς αυτούς;

Θα το κάνουν με την πρώτη ευκαιρία που θα τους δοθεί. Μάλιστα θα σχεδιάσουν τα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε να τους παρουσιαστεί αυτή η ευκαιρία. Τους σατανάδες δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς. Αυτή είναι η φύση του Σατανά και των κακών δαιμόνων, να προσπαθούν διαρκώς να εξαπατούν. Θέλουν μεγάλη προσοχή γιατί μπορεί η φύση τους να τους οδηγήσει να κάνουν πράγματα ακόμα και ενάντια στον συμφέρον τους όπως έκανε ο σκορπιός όταν δάγκωσε τον βάτραχο.  

Ανδρέας