Ευκαιρία αλλαγής
Ευκαιρία αλλαγής
Το ποσοστό των εμβολιασμένων είχε κολλήσει γύρω στο 55%. Λογικό λοιπόν είναι να συμπεράνουμε πως το 45% δηλαδή περίπου οι μισοί είναι τουλάχιστον σκεπτικοί απέναντι στον εμβολιασμό για οποιουσδήποτε λόγους και κανονικά πρέπει να είναι κατά της υποχρεωτικότητας. Πολλοί είναι αυτοί που εμβολιάστηκαν «με το ζόρι» λόγω των μέτρων που ξεκίνησαν στις 13 Σεπτεμβρίου 2021 και έκαναν πολύ δύσκολη την ζωή των μη εμβολιασμένων.
Πέρα από τους δυσαρεστημένους για το θέμα του εμβολιασμού, θα υπάρχουν και άλλοι για τα μέτρα κατά της πανδημίας. Σίγουρα αρκετοί από αυτούς που επλήγησαν οικονομικά, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι, όπως και αρκετοί από τους υπόλοιπους που πέρασαν δύσκολα την περίοδο των lock down δεν θα έχουν τόσο μεγάλη κατανόηση που θα έχει εξελιχθεί σε δυσαρέσκεια. Δηλαδή οι δυσαρεστημένοι για τον εμβολιασμό και τα μέτρα της πανδημίας θα πρέπει να είναι πάνω από τους μισούς.
Εκτός αυτού, όσοι έχουν στοιχειώδη δημοκρατικά χαρακτηριστικά, θα πρέπει να είναι πολύ δυσαρεστημένοι με την προπαγάνδα που προϋπήρχε αλλά την τερμάτισαν την περίοδο της πανδημίας. Δεν τους έφτανε μόνο αυτό αλλά έφτασαν στο σημείο να κυνηγήσουν και ποινικά όσους εξέφραζαν αντίθετη άποψη. Διώκουν αυτούς που εκφράζουν την άποψη τους και αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι ανθρώπινο δικαίωμα να καθορίζει ο ίδιος ο άνθρωπος τι θα βάλει στο σώμα του και να μην του επιβάλλει σχεδόν δικτατορικά μία κυβέρνηση.
Όταν σκληραίνει την στάση της η κυβέρνηση, μπορεί να κατορθώσει να μειώσει ή να εξαλείψει την αντίδραση και να σιγάσει την αντίθετη άποψη αλλά ταυτόχρονα μεγαλώνει την δυσαρέσκεια. Βέβαια και με την κεντροαριστερά υπάρχει δυσαρέσκεια καθώς ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφοροποιήθηκαν ιδιαίτερα από την κυβέρνηση σε αυτά τα ζητήματα. Ο Τσίπρας μάλιστα έφθασε στο σημείο να εξαναγκάσει τον Πολάκη να εμβολιαστεί. Όμως πρωτίστως η δυσαρέσκεια είναι για την κυβέρνηση.
Δημιουργείται μία ανάλογη κατάσταση με τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Τότε ήταν οι αγανακτισμένοι και τώρα είναι οι δυσαρεστημένοι. Η αγανάκτηση για τις συνθήκες που δημιούργησε η χρεοκοπία και τα Μνημόνια που επακολούθησαν ήταν αυτή που έκανε ένα μικρό κόμμα του 3 – 5 % να γίνει το πρώτο της κεντροαριστεράς και τελικά κυβέρνηση με την συνδρομή των ΑΝΕΛ.
Είχε προηγηθεί του ΠΑΣΟΚ από τις πρώτες εκλογές του 2012 και στις δεύτερες αύξησε την διαφορά. Το γύρισε από το Αντιμνημονιακό στο Μνημονιακό και από κόντρα στην ΕΕ σε ένθερμη υποστήριξη της ΕΕ αλλά διατήρησε την πρώτη θέση της κεντροαριστεράς. Αυτό που κατόρθωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κεντροαριστερά δεν κατόρθωσε η ΧΑ στην κεντροδεξιά λόγω του ότι ήταν αρκετά ακραίοι και δημιουργούσαν σοβαρές υπόνοιες φασισμού ή ναζισμού.
Αυτές τις ιδεολογίες δεν εγκρίνει ή βρίσκει απεχθείς και ένα μεγάλο μέρος της κεντροδεξιάς ενώ αντίθετα δέχεται και επικροτεί την πατριωτική στάση. Κάποιοι ψηφοφόροι της ΧΑ μάλλον έδιναν περισσότερο βάση στην πατριωτική στάση που εξέλειπε από την ΝΔ και αγνοούσαν τις ενδείξεις ναζισμού ή φασισμού. Επιπλέον συνέβη η δολοφονία του Φύσα. Όμως πριν το τραγικό γεγονός πλησίαζαν δημοσκοπικά το 20%.
Τώρα η δυσαρέσκεια δεν αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις γιατί δεν υπάρχει κάποιο κόμμα να εκφράσει την δυσαρέσκεια και έτσι οι ψηφοφόροι πέφτουν στην παγίδα «το μη χείρον βέλτιστον». Για τους κεντροδεξιούς ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί χειρότερη επιλογή από την ΝΔ και το αντίστροφο συμβαίνει για τους κεντροαριστερούς. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ οδήγησαν την χώρα στην οικονομική καταστροφή και στην χρεοκοπία.
Το ΠΑΣΟΚ σταμάτησε να είναι το πρώτο κόμμα της κεντροαριστεράς αλλά η Νέα Δημοκρατία παρέμεινε το πρώτο κόμμα της κεντροδεξιάς. Ότι δεν έγινε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, θα μπορούσε να γίνει τώρα. Δηλαδή ένα άλλο σχήμα να αντικαταστήσει την Νέα Δημοκρατία ως κόμμα εξουσίας της κεντροδεξιάς. Οι συνθήκες είναι πολύ καλές αλλά οι λάθος άνθρωποι ή οι λάθος χειρισμοί μπορεί να «κάψουν» το εγχείρημα. Επιπλέον μπορεί να γίνουν σημαντικές αλλαγές και στην κεντροαριστερά καθώς τότε η δυσαρέσκεια ήταν με το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα εναντίον του.