Mπασταρδοσοσιαλιστές
Mπασταρδοσοσιαλιστές
Έχουμε ανθρώπους στην κεντροδεξιά και δεξιά που είναι κρατιστές, υπέρ της ΕΕ δηλαδή διεθνιστές, επιφανειακά κοντά στην θρησκεία αλλά πραγματικά πολύ μακριά, με καθόλου συντηρητική συμπεριφορά. Το τελευταίο μπορεί να είναι ομοφυλοφιλία, χρήση ή κατάχρηση ναρκωτικών, ελευθεριάζουσα σεξουαλική συμπεριφορά, σεξουαλικές διαστροφές κλπ.
Είπα σε προηγούμενο άρθρο/βίντεο πως πρώην Νεοδημοκράτης χρησιμοποίησε την λέξη διεθνιστόπουστες για να χαρακτηρίσει απαξιωτικά την ηγεσία του κόμματος. Το διεθνιστικό σκέλος το εξετάσαμε. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, σύμφωνα με αρκετούς κεντροδεξιούς η ομοφυλοφιλία δεν είναι μία συμπεριφορά που συνάδει με την συντηρητική νοοτροπία.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που πιστεύουν πως οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν θέση σε αυτή την κοινωνία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να κάνουν ότι θέλουν και έχουν θέση σε αυτή την κοινωνία και στο πολιτικό φάσμα. Αυτό όμως είναι διαφορετικό από το αν έχουν θέση σε όλο το πολιτικό φάσμα. Το ερώτημα είναι αν έχουν θέση στην συντηρητική παράταξη.
Όσοι κεντροδεξιοί εκφράζουν αντιρρήσεις, δεν περιορίζονται μόνο στη ομοφυλοφιλία αλλά και σε χρήση ή κατάχρηση ναρκωτικών, ελευθεριάζουσα σεξουαλική συμπεριφορά, σεξουαλικές διαστροφές κλπ. Υπάρχουν μεγάλα ονόματα της κεντροδεξιάς – δεξιάς με τέτοια χαρακτηριστικά. Αν όλα αυτά είναι αποδεκτά από τον συντηρητισμό, τότε τι είναι συντηρητισμός;
Πολλοί κεντροδεξιοί πιστεύουν πως οι ομοφυλόφιλοι, οι ναρκομανείς, οι σεξουαλικά διεστραμμένοι ανήκουν σε ένα άλλο πολιτικό χώρο, του γνήσιου ή του υβριδικού σοσιαλισμού. Σίγουρα πολιτική δεν είναι μόνο οικονομία, γιατί αλλιώς θα είχαμε μόνο οικονομικά υπουργεία και θα ψηφίζονταν μόνο νόμοι γύρω από οικονομικά ζητήματα. Επομένως δεν μπορεί ο ιδεολογικός διαχωρισμός να γίνει με βάση μόνο την θέση σε οικονομικά ζητήματα.
Υπάρχει ένας χώρος με σημαντική εκπροσώπηση στην Ευρώπη. Στην Γερμανία είναι το FDP και στην Βρετανία οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες. Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο είναι το ALDE. Στην Ελλάδα στον χώρο αυτό βρισκόταν η Δράση που σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν κατόρθωσε να έχει σημαντική κοινοβουλευτική παρουσία. Αυτός ο χώρος όμως δεν είναι κεντροδεξιά αλλά μεταξύ κεντροδεξιάς και σοσιαλισμού.
Έχει κυρίως σοσιαλιστικά θέσεις στα περισσότερα ζητήματα και διαφοροποιείται στα οικονομικά από τους σοσιαλιστές. Μάλιστα πηγαίνουν ακόμη πιο δεξιά στα οικονομικά από την γνήσια κεντροδεξιά. Αυτή είναι η ιδεολογική τοποθέτηση των Μητσοτάκηδων που δεν είναι κεντροδεξιά. Αν και δεν ανήκαν στο κόμμα της Δράσης επειδή δεν θα είχε τύχη στις εκλογές, η ιδεολογία τους είναι παρόμοια με της Δράσης.
Όμως και των Καραμανλικών δεν είναι κεντροδεξιά διότι είναι κρατιστές και υποστηρικτές της ΕΕ όπως οι Μητσοτακικοί δηλαδή διεθνιστές. Η ευρωπαϊκή πορεία είναι αντίθετη από τον πατριωτικό δρόμο. Ο κρατισμός δεν είναι χαρακτηριστικό της κεντροδεξιάς αλλά του αντίπαλου χώρου, της κεντροαριστεράς και της αριστεράς. Εξαίρεση αποτελεί ένα μικρό κομμάτι της αριστεράς, οι αναρχικοί που είναι κατά της ύπαρξης κράτους γενικότερα.
Πολλοί είναι αυτοί που αμφισβητούν αν ο ιδρυτής του πρώτου κόμματος της κεντροδεξιάς, Κωνσταντίνος Καραμανλής, ήταν γνήσιος κεντροδεξιός και όχι υβριδικός σοσιαλιστής. Ειδικά αφού ήταν πρωταγωνιστής της συμμετοχής στην ΕΕ, ενός καθαρά διεθνιστικού και όχι πατριωτικού εγχειρήματος και στην περίοδο της Κατοχής συμμετείχε στην ομάδα «Σοσιαλιστική Ένωση». Στην Νέα Δημοκρατία έχουν επικρατήσει κυρίως Μητσοτακικοί και Καραμανλικοί. Αυτοί που περνάνε για κεντροδεξιοί, στην πραγματικότητα δεν είναι κεντροδεξιοί, διότι στερούνται βασικών χαρακτηριστικών της κεντροδεξιάς.
Αυτά είναι πατριωτισμός, φιλική στάση στις θρησκείες, συντηρητισμός, ελεύθερη οικονομία. Αυτό που θεωρείται κεντροδεξιά στην Ελλάδα δεν είναι κεντροδεξιά αλλά κάτι άλλο. Τι άλλο; Είναι υβριδικός σοσιαλισμός δηλαδή μπασταρδοσοσιαλισμός ένα μείγμα στοιχείων σοσιαλισμού και κεντροδεξιάς που μπορεί να είναι αρκετά δεξιά. Ο μπασταρδοσοσιαλισμός των Μητσοτακικών είναι διαφορετικού τύπου από τον μπασταρδοσοσιαλισμό των Καραμανλικών.
Πολλοί κεντροδεξιοί πιστεύουν ότι η διεύρυνση που έγινε, τους γύρισε μπούμεργανγκ και δεν αναφέρονται μόνο στην διεύρυνση προς το κέντρο στα τέλη της δεκαετίας του ’70, Είχε σκοπό να μεγαλώσει το εκλογικό ακροατήριο και τα εκλογικά ποσοστά αλλά σαν αποτέλεσμα είχε να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της κεντροδεξιάς σε τέτοιο σημείο που να έχει απομακρυνθεί πολύ και να είναι πλέον υβριδικός σοσιαλισμός.