Μάθημα κεντροδεξιάς 3ο

προηγούμενο

Ο κρατισμός είναι αντίθετος προς την κεντροδεξιά. Βέβαια υπάρχει στην κεντροδεξιά κάποιας μορφής κράτους και ένας μικρός βαθμός κρατικού παρεμβατισμού. Η έννοια του κρατισμού σημαίνει μεγάλο κράτος και μεγάλος βαθμός κρατικού παρεμβατισμού. Η στάση των δήθεν κεντροδεξιών κομμάτων στην Ελλάδα είναι πολύ πιο κοντά στην σοσιαλιστική παρά στην γνήσια κεντροδεξιά.

Η ακροδεξιά από οικονομική άποψη δεν είναι ο κρατισμός του εθνικοσοσιαλισμού ή της λαϊκής δεξιάς αλλά ο μιναρχισμός (κράτος νυχτοφύλακας) και ο αναρχοκαπιταλισμός (ανυπαρξία κράτους). Στον μιναρχισμό, το κράτος περιορίζεται σε άμυνα, ασφάλεια, δικαιοσύνη (και δημόσια έργα;). Η κρατική παρέμβαση στην οικονομία αφορά μόνο την φορολόγηση για στρατό, αστυνομία και δικαστήρια. Στην δεύτερη περίπτωση, του αναρχοκαπιταλισμού, η κρατική παρέμβαση στην οικονομία και γενικότερα είναι μηδενική καθώς δεν υπάρχει κράτος.

Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ένα πακέτο, ένας συνδυασμός ακραίου πατριωτισμού, σοσιαλισμού, απολυταρχισμού και ρατσισμού. Όμως εμπεριέχει και κρυφό-ευρωπαϊσμό καθώς η Άρια φυλή είναι οι Ευρωπαίοι. Τοποθετείται στην άκρα δεξιά ενώ δεν είναι καν δεξιά. Οι δημιουργοί του, οι Ναζί, δεν θεωρούσαν ότι βρίσκεται ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Είναι άκρα δεξιά μόνο σε ένα σημείο, τον ακραίο πατριωτισμό. Απολυταρχισμός δεν είναι στοιχείο της δεξιάς γιατί υπάρχει επίσης στην αριστερά φανερά και καλυμμένος στο κέντρο. Ο εθνικοσοσιαλισμός καθώς είναι ένα είδος σοσιαλισμού δεν έχει ούτε φιλική στάση προς την θρησκεία ούτε συντηρητισμό.

Δημιουργείται σύγχυση, εν μέρει δικαιολογημένα, διότι κόμματα (ή φράξιες) της λαϊκής δεξιάς είναι υπερπατριωτικά. Συνήθως υποστηρίζουν κρατισμό που έτσι τα φέρνει κοντά στον σοσιαλισμό, από οικονομικής άποψης. Είναι υπερπατριωτικά και κρατικίστικα. Αν είναι και αυταρχικά, κάτι που συμβαίνει συχνά, μοιάζουν με εθνικοσοσιαλιστικά αλλά δεν είναι γνήσια εθνικοσοσιαλιστικά. Τα κόμματα (και οι φράξιες) της λαϊκής δεξιάς έχουν υπερσυντηρητική στάση και στενή σχέση με την θρησκεία. O original εθνικοσοσιαλισμός δεν έχει ούτε συντηρητικές αρχές και αξίες ούτε φιλική στάση στην θρησκεία.

Καλύψαμε τα τέσσερα χαρακτηριστικά της κεντροδεξιάς. Είπαμε ότι είναι το τετράπτυχο πατριωτισμός, φιλική στάση στην θρησκεία, συντηρητισμός, ελεύθερη οικονομία. Αυτά δεν χρειάζεται να είναι σε ακραία μορφή. Στην ακραία μορφή πάμε προς αρκετά δεξιά και ακροδεξιά. Τα τέσσερα χαρακτηριστικά συνήθως πηγαίνουν μαζί. Όμως αυτό δεν είναι απαραίτητο.

Ένας πατριώτης μπορεί να είναι ομοφυλόφιλος ή άθεος. Η ομοφυλοφιλία και η ελευθεριάζουσα συμπεριφορά είναι ασύμβατη με την θρησκεία και τον συντηρητισμό αλλά όχι τον πατριωτισμό. Η ΕΕ και τα Μνημόνια δεν πηγαίνουν μαζί με τον πατριωτισμό, είναι αντίθετοι δρόμοι. Μπορεί όμως να πηγαίνουν μαζί με τον συντηρητισμό ή την φιλική στάση στην θρησκεία. Ο Χριστιανισμός είναι οικουμενική θρησκεία.  

Δεν είναι δυνατόν τα κόμματα να καλύψουν όλους τους δυνατούς συνδυασμούς. Θα χρειαζόντουσαν άπειρα κόμματα τότε. Από την άλλη, κάθε χώρος έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και δεν μπορούν να αλλοιώνονται. Η ηγεσία της κεντροδεξιάς που έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα, κανονικά θα είχε και τα τέσσερα χαρακτηριστικά.

Ας υποθέσουμε ότι ένας ομοφυλόφιλος είναι και πραγματικός πατριώτης. Θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στο πατριωτικό κόμμα και το διεθνιστικό, υπέρ των ομοφυλόφιλων, τύπου Δράσης, Ποταμιού ή Ένωσης Κεντρώων. Για έναν ψηφοφόρο είναι μικρό το δίλημμα, μια ψήφος είναι μόνο. Για ένα πολιτικό είναι πολύ μεγαλύτερο γιατί αφορά την καριέρα του και την ζωή του.

Αν είναι πολιτικός θα πρέπει να θέσει το θέμα της ομοφυλοφιλίας στην κρίση των ψηφοφόρων. Μπορεί να υπάρχουν αρκετοί ομοφυλόφιλοι που είναι πατριώτες. Ίσως κάποιους πατριώτες ψηφοφόρους να μην τους πειράζει αν κάποιος πολιτικός είναι ομοφυλόφιλος. Συνήθως όμως η συντηρητική νοοτροπία πηγαίνει μαζί με τον πατριωτισμό. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί ένα συντηρητικό, πατριωτικό κόμμα να πάρει θέσεις υπέρ των ομοφυλόφιλων. Στην καλύτερη περίπτωση να έχει αδιάφορη στάση.

Υπάρχουν μεγάλα πολιτικά ονόματα στον χώρο της κεντροδεξιάς που δεν έχουν ούτε ένα χαρακτηριστικό της κεντροδεξιάς. Δυστυχώς αυτό δεν είναι τωρινό αλλά πάει δεκαετίες πίσω. Οι περισσότεροι πολιτικάντηδες της Νέας Δημοκρατίας και της κεντροδεξιάς δεν είναι καν πατριώτες. Είναι ομοφυλόφιλοι ή ζουν έκλυτο βίο και είναι διεθνιστές, άλλοι φανεροί και άλλοι κρυφοί. 

Υποστηρίζουν την ΕΕ και τα Μνημόνια και άρα δεν είναι πατριώτες. Κάποιοι δεν έχουν συντηρητική νοοτροπία. Άλλοι παριστάνουν τους συντηρητικούς αλλά η ζωή που κάνουν δείχνει το αντίθετο. Είναι ομοφυλόφιλοι ή ζουν έκλυτη ζωή και άρα δεν μπορούν να έχουν συντηρητικές αρχές και αξίες ή φιλική στάση στην θρησκεία. Είναι κρατιστές και άρα πιο κοντά στον σοσιαλισμό παρά στην ελεύθερη οικονομία.

Ε τότε τι σκατά κεντροδεξιά είναι αυτή; Αυτό, αν δεν είναι καραπασόκ, είναι παραπασόκ δηλαδή παραπλήσιο του ΠΑΣΟΚ. Οι γνήσιοι κεντροδεξιοί έχουν και τα τέσσερα χαρακτηριστικά. Άντε να στερείται κάποιος το ένα από τα τέσσερα. Αν στερείται δύο, είναι μισός κεντροδεξιός, μισός σοσιαλιστής. Αν στερείται τρία είναι προς τον σοσιαλισμό και αν στερείται και τα τέσσερα, είναι κάποιο είδος σοσιαλιστή, από τα πολλά που υπάρχουν.

Παύλος