Τάξη αλλά όχι ΝΤΠ

Πενήντα τρία διά τρία

Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με αμυντικές και οικονομικές συμμαχίες ή ενώσεις είναι μπάχαλο. Συγκεκριμένα μεταξύ NATO, AUKUS, πρώην Συμφώνου Βαρσοβίας, ΕΕ, CIS (Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Χωρών) υπάρχει μεγάλο μπέρδεμα. Υπάρχει επικάλυψη μεταξύ NATO και ΕΕ. Το NATO έχει τριάντα (30) μέλη και η ΕΕ είκοσι εφτά (27). Είκοσι μία (21) χώρες είναι μέλη και του NATO και της ΕΕ. Τα μέλη της ΕΕ που δεν είναι μέλη του NATO είναι έξι (6) χώρες: Αυστρία, Ιρλανδία, Φιλανδία, Σουηδία, Μάλτα, Κύπρος. Τα μέλη του NATO που δεν είναι μέλη της ΕΕ είναι εννέα (9) χώρες: ΗΠΑ, Καναδάς, Βρετανία, Νορβηγία, Ισλανδία, Τουρκία, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Αλβανία. Από τις τρεις (3) χώρες της AUKUS (Αυστραλία, Βρετανία, ΗΠΑ), οι δύο είναι μέλη του NATO.

Oι χώρες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα του NATO για την Συνεργασία και Ειρήνη ήταν είκοσι (20), συμπεριλαμβανομένων της Ρωσίας και της Λευκορωσίας. Έντεκα (11) από αυτές αποτελούν την CIS (Commonwealth of Independent States). Οι υπόλοιπες χώρες είναι Σουηδία, Φιλανδία, Αυστρία, Ελβετία, Ιρλανδία, Μάλτα, Βοσνία, Σερβία, Γεωργία. Περιλαμβάνονται οι χώρες της ΕΕ που δεν είναι μέλη του NATO. Από τις είκοσι (20) έμειναν δεκαοκτώ (18) αφού αποβλήθηκαν Ρωσία και Λευκορωσία λόγω του θέματος της Ουκρανίας. Μαζί με την Κύπρο γίνονται δέκα εννέα (19). Η Κύπρος δεν ανήκει ούτε στο πρόγραμμα για Συνεργασία και Ειρήνη, γιατί ασκεί βέτο η Τουρκία.

Η CIS περιλαμβάνει τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς τις τρεις (3) Βαλτικές (Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία) και την Γεωργία. Η Γεωργία ήταν στην CIS και βγήκε. Στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας αρχικά συμμετείχαν οκτώ (8) χώρες: Σοβιετική Ένωση, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ανατολική Γερμανία, Ουγγαρία, Πολωνία και Τσεχοσλοβακία. Τότε η ΕΣΣΔ μέτραγε ως μία χώρα αλλά σήμερα είναι δεκαπέντε χώρες: Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία, Ρωσία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Μολδαβία, Αρμενία, Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Κιργιζία, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκμενία. Επομένως στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας συμμετείχαν (αρχικά) είκοσι δύο (22) σημερινές χώρες που οι περισσότερες είναι ευρωπαϊκές. Η Τσεχία χωρίστηκε από την Σλοβακία αλλά η Ανατολική Γερμανία ενώθηκε με την Δυτική.

Με άλλα λόγια η κατάσταση είναι ένα ψιλό-μπάχαλο ή μάλλον χοντρό-μπάχαλο, μεταξύ NATO, AUKUS, ΕΕ, πρώην Συμφώνου Βαρσοβίας, CIS. Αυτό το μπάχαλο πρέπει να ξεκαθαρίσει αλλά όχι με το καταστροφικό σχέδιο ΕΕ - ΝΤΠ. Ο καλύτερος τρόπος για να ξεκαθαρίσει είναι η διαίρεση δια τρία των χωρών του Συμβουλίου της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας. Οι χώρες αυτές είναι πενήντα μία (51) συμπεριλαμβανομένων Ρωσίας, Λευκορωσίας και Κύπρου. Δεν ανήκουν όλες στην Ευρώπη. Εκτός Ευρώπης είναι ΗΠΑ και Καναδάς που είναι σχετικά κοντά γεωγραφικά και πολύ κοντά πολιτισμικά. Επίσης εκτός Ευρώπης είναι αρκετές χώρες της CIS και η Τουρκία. Είναι δίπλα στην Ευρώπη γεωγραφικά και κάπως κοντά πολιτισμικά. Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία είναι μακριά γεωγραφικά αλλά πολύ κοντά πολιτισμικά.

Δεν είναι απαραίτητο όλες οι χώρες να θέλουν να συμμετέχουν στα τρία ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ γκρουπ που θα δημιουργηθούν αλλά πιστεύω πως οι περισσότερες θα δεχτούν. Εκτός από στρατιωτική συνεργασία, θα έχουν επίσης οικονομική, μορφωτική, πολιτική, κοινωνική όπως εξάλλου ορίζεται στους σκοπούς του ΝΑΤΟ. Το ερώτημα είναι πως θα δημιουργηθούν αυτά τα τρία γρουπ. Στο πρώτο θα είναι ΗΠΑ - Βρετανία, στο δεύτερο Γαλλία - Γερμανία και στο τρίτο Ρωσία με πιθανώς Τουρκία και τις χώρες της CIS.

Αν τελικά συμμετέχουν Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, αυτονόητο είναι πως θα βρίσκονται στο γκρουπ ΗΠΑ - Καναδά - Βρετανίας - Ιρλανδίας. Αν το δούμε γεωγραφικά, στο γκρουπ αυτό θα πρέπει να συμμετέχουν χώρες της Δυτικής Ευρώπης όπως Ισπανία, Πορτογαλία, Δανία, Νορβηγία, Ισλανδία κλπ. Με γεωγραφικά κριτήρια, η Ελλάδα θα πρέπει να είναι στο ίδιο γκρουπ με την Ρωσία καθώς βρίσκεται στην Ανατολική (και Νότια) Ευρώπη.

Θα μπορούσε όμως να βρίσκεται στο ίδιο γκρουπ με ΗΠΑ - Αυστραλία επειδή οι περισσότεροι ομογενείς, σε απόλυτο αριθμό βρίσκονται στις ΗΠΑ και σε ποσοστό στην Αυστραλία. Ήδη υπάρχουν στενές σχέσεις Ελλαδιτών ( Ελλήνων που κατοικούν στην Ελλάδα) με την ομογένεια των ΗΠΑ και της Αυστραλίας. Σίγουρα η Ελλάδα δεν θα είναι στο γκρουπ Γαλλίας - Γερμανίας γιατί η συμπόρευση με αυτές τις χώρες οδήγησε σε οικονομική καταστροφή και υποδούλωση. Όσο πιο μακριά μείνουμε από Γαλλία - Γερμανία, τόσο το καλύτερο για την χώρα. Οι εναλλακτικές είναι δύο, με ΗΠΑ - Βρετανία ή με Ρωσία.

Σωστά παρατήρησε κάποιος αναγνώστης πως εκτός από τον ίσο περίπου αριθμό μελών στο κάθε γκρουπ, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και άλλα κριτήρια όπως πληθυσμός, ΑΕΠ (οικονομικό μέγεθος), έκταση. Δηλαδή δεν είναι απαραίτητο όλα τα γκρουπ να έχουν δεκαεπτά (17) ή δεκαοκτώ (18) μέλη. Μπορεί κάποιο να έχει λιγότερα και κάποιο περισσότερα. Στο γκρουπ των ΗΠΑ πχ που έχει μεγάλο πληθυσμό και οικονομικό μέγεθος, θα μπορούσαν να είναι λιγότερα τα μέλη από δεκαεπτά ή δεκαοκτώ. Έτσι κατά προσέγγιση θα δώσω ένα εύρος μεταξύ δεκαπέντε (15) και είκοσι (20) χωρών (ή ακόμη και 14-21), αν υπάρχει σχετική ισότητα σε άλλα μεγέθη που θα κριθούν καταλληλότερα, όπως ο πληθυσμός, το ΑΕΠ ή η έκταση.

Όπως έχει υποστηριχτεί, θα μπορούσε να δημιουργηθεί τουλάχιστον άλλο ένα γκρουπ με την Κίνα, δημιουργώντας έτσι τουλάχιστον τέσσερα (4) γκρουπ. Θα μπορούσαν βέβαια να είναι και περισσότερα. Το ασιατικό μέρος της Ρωσίας φθάνει μέχρι την Κίνα και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Με τα τέσσερα γκρουπ, θα καλυφθεί ένα μεγάλο μέρος της Αμερικής και της Ασίας, όλη η Ευρώπη και όλη η Ωκεανία (αν συμμετέχουν Αυστραλία - Νέα Ζηλανδία). Στην συνέχεια θα μπορούσαν να επεκταθούν σε Αφρική και Νότιο Αμερική ή να δημιουργηθούν άλλα γκρουπ εκεί. Προτιμότερο είναι το πρώτο, να επεκταθούν τα τέσσερα γκρουπ. Έτσι δημιουργείται μια τετραπολική matrix όπως έχει πριν καιρό γραφτεί.

Πέρα από εντός, τα γκρουπ θα έχουν και σχέσεις εκτός δηλαδή μεταξύ τους. Μπορεί να δημιουργηθούν και υπό-γκρουπ. Τώρα, κάθε γκρουπ μπορεί να αποφασίσει πόσο χαλαρές ή σφικτές θα είναι οι σχέσεις εντός. Είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ ΝΤΠ και Αντί-ΝΤΠ ώστε να υπάρχουν γκρουπ δηλαδή πολυμερείς σχέσεις που είναι η εμμονική φαντασίωση των Νεοταξιτών αλλά όσες χώρες επιθυμούν, να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους, έχοντας χαλαρές σχέσεις εντός του γκρουπ. Δεν πρέπει να είναι όπως στην σημερινή ΕΕ διότι το μοντέλο αποδείχθηκε αποτυχημένο. Θα δημιουργηθούν δύο, τρία ή περισσότερα καλύτερα μοντέλα. Σε βάθος χρόνου θα επικρατήσει το καλύτερο. Η ΕΕ ή μάλλον το γκρουπ Γαλλίας - Γερμανίας, θα μένει πίσω και κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να αλλάξει το καταστροφικό μοντέλο που ακολουθεί.

Μιχαήλ