Το αδελφάτο της ΝΔ

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου ανάμεσα στα πολλά που έχει πει, χαρακτήρισε την Ελλάδα αστεία χώρα. Δυστυχώς έχει δίκιο διότι στην Ελλάδα συμβαίνουν αστεία πράγματα που μας κάνουν αστεία χώρα. Σωστά υποστηρίχτηκε πως αρκετά μεγάλα ονόματα της Νέας Δημοκρατίας είναι ομοφυλόφιλοι. Η Νέα Δημοκρατία είναι το κόμμα εξουσίας του συντηρητικού χώρου.

Ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ομοφυλόφιλος και βοηθήθηκε στην πολιτική του καριέρα από κύκλους ομοφυλόφιλων. Ο ίδιος ήταν μια μεγάλη πολιτική ανωμαλία. Όντας ομοφυλόφιλος δεν ανήκε στον συντηρητικό χώρο αλλά έφθασε στις ανώτατες θέσεις της χώρας, πολιτευόμενος στον συντηρητικό χώρο.

Μετά την επταετία ίδρυσε την Νέα Δημοκρατία, ένα κόμμα του συντηρητικού χώρου. Η Νέα Δημοκρατία είναι πολιτική ανωμαλία από την ίδρυση της καθώς υποτίθεται πως ήταν (και είναι) κόμμα του συντηρητικού χώρου ενώ ο ιδρυτής και αρχηγός της (Πρόεδρος) δεν ανήκε στον συντηρητικό χώρο ως ομοφυλόφιλος. Όπως ο Καραμανλής ωθήθηκε στην πολιτική του καριέρα από κύκλους ομοφυλόφιλων, έτσι έδωσε ώθηση μέσα στο κόμμα σε ομοφυλόφιλους και δημιουργήθηκε ένας κύκλος ομοφυλόφιλων ή αλλιώς όπως λέγεται στην καθομιλουμένη το «αδελφάτο» της ΝΔ.

Αδελφάτο υπάρχει και σε άλλα κόμματα και χώρους. Ισχυρό αδελφάτο υπάρχει στον καλλιτεχνικό χώρο και στην τηλεόραση. Όμως εδώ μιλάμε για ένα συντηρητικό κόμμα, το πρώτο κόμμα του συντηρητικού χώρου όπου οι ομοφυλόφιλοι δεν ανήκουν καν στον χώρο αυτό. Το αδελφάτο της Νέας Δημοκρατίας ήταν της εμπιστοσύνης του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας και άτυπα διοικούσε το κόμμα, επί Προεδρίας του. Πάντοτε ήταν ισχυρό μέσα στο κόμμα αλλά αποκτούσε μεγαλύτερη δύναμη όταν ήταν ομοφυλόφιλοι Πρόεδροι.

Μετά τον Καραμανλή ακολούθησε ο Ράλλης για μικρό χρονικό διάστημα και στην συνέχεια έγινε Πρόεδρος ο Αβέρωφ που ήταν επίσης ομοφυλόφιλος. Μετά τον Αβέρωφ ακολούθησαν Μητσοτάκης Έβερτ, Καραμανλής. Ο ανιψιός Καραμανλής είναι επίσης ομοφυλόφιλος. Δηλαδή από το 1974 μέχρι το 2009 είναι τριάντα πέντε (35) χρόνια. Από αυτά, πάνω από είκοσι (20) ήταν ομοφυλόφιλοι Πρόεδροι.

Όσα γράφω μου τα έχουν μεταφέρει άνθρωποι του χώρου της κεντροδεξιάς που ήταν (κάποιοι ακόμα είναι) «μέσα στα πράγματα», γνώριζαν πρόσωπα, καταστάσεις και τι συνέβαινε μέσα στην Νέα Δημοκρατία. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα αλλά απλά δηλώνω πως οι πληροφορίες προέρχονται από πολύ αξιόπιστες πηγές. Άλλοι ισχυρίζονται πως μπορούν να αποδείξουν αρκετά πράγματα.    

Μέσα το κόμμα υπάρχουν φράξιες, με τις ισχυρότερες τους Καραμανλικούς και τους Μητσοτακικούς. Είναι ισχυρές γιατί διετέλεσαν πρωθυπουργοί και έτσι μπόρεσαν να βολέψουν πολύ κόσμο όταν το κόμμα ήταν στην κυβέρνηση. Ο ανιψιός Καραμανλής κληρονόμησε την φράξια του θείου του και ο Κούλης του πατέρα του. Την σχεδόν διαλυμένη φράξια του Αβέρωφ κληρονόμησε ο Σαμαράς αλλά δεν πρόλαβε να την ισχυροποιήσει γιατί έμεινε μόνο δυόμισι χρόνια σε δύσκολες εποχές και δεν μπόρεσε να βολέψει πολύ κόσμο.

Η ισχυρότερη φράξια είναι των Καραμανλικών στην οποία το αδελφάτο έχει εξέχουσα θέση. Όμως και ο Κούλης Μητσοτάκης έδωσε μεγάλη αξία στο δικό του αδελφάτο. Εκτός από τους δύο Καραμανλήδες και τον Αβέρωφ για τους οποίους άνθρωποι παίρνουν όρκο πως ήταν (είναι) ομοφυλόφιλοι, έχει ακουστεί επίσης για Κούλη Μητσοτάκη και Σαμαρά.

Κατ’ εμέ, η δήλωση Μητσοτάκη πως θα χαιρόταν πάρα πολύ αν ο γιος του ήταν ομοφυλόφιλος, είναι έμμεση παραδοχή και πως ο ίδιος είναι ομοφυλόφιλος. Μόνο ένας ομοφυλόφιλος θα χαιρόταν πολύ αν ο γιος του γινόταν ομοφυλόφιλος δηλαδή σαν και αυτόν. Μπορεί αρκετοί ετεροφυλόφιλοι να το δεχόντουσαν χωρίς προβλήματα αλλά δεν νομίζω κανείς να το δεχόταν με χαρά. Δηλαδή έμμεσα οδηγεί στο συμπέρασμα πως πράγματι ο Κούλης Μητσοτάκης είναι επίσης ομοφυλόφιλος.

Ο Σαμαράς είναι πολιτικό τέκνο του Αβέρωφ με τον οποίο είχαν πολύ στενή σχέση. Αυτή η πολύ στενή σχέση ενός ωραίου, ψηλού, αθλητικού νεαρού με έναν μεγαλύτερο επιβεβαιωμένα ομοφυλόφιλο άνδρα δημιουργεί σίγουρα ερωτηματικά. Πάντως να ξεκαθαρίσω πως για Κούλη Μητσοτάκη και Σαμαρά δεν υπάρχει η βεβαιότητα που υπάρχει για τους άλλους τρεις αλλά απλά υπόνοιες. Αν όμως ισχύει, τότε και στις τρεις φράξιες του κόμματος επικεφαλής είναι ομοφυλόφιλοι. 

Η ένσταση δεν είναι για το γεγονός πως είναι (ήταν για τους πεθαμένους) ή μπορεί να είναι ομοφυλόφιλοι. Καλά κάνουν οι άνθρωποι και είναι ομοφυλόφιλοι, αν τους αρέσει και τους εκφράζει. Η ένσταση είναι πως δεν ανήκουν στον συντηρητικό χώρο. Δεν μπορεί ομοφυλόφιλοι που δεν ανήκουν στον συντηρητικό χώρο να ελέγχουν τον συντηρητικό χώρο. Αυτά είναι αστεία πράγματα που μας καθιστούν μια αστεία χώρα.

Είναι μια πολιτική ανωμαλία δεκαετιών που πρέπει επιτέλους να διορθωθεί. Δεν βλέπω άλλο τρόπο από το να τοποθετηθούν επίσημα στον χώρο Δράσης, Φιλελεύθερης Συμμαχίας, Βρετανών Φιλελεύθερων Δημοκρατών, γερμανικού Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (FDP), γαλλικού En Marche (το κόμμα του Μακρόν που μετονομάστηκε σε Renaissance). Θα αισθανθούν και οι ίδιοι πολύ καλύτερα και δεν θα χρειάζεται να κρύβουν την ομοφυλοφιλία τους.

Κάποιο άλλο νέο κόμμα θα πρέπει να καλύψει τον συντηρητικό χώρο. Ένα κόμμα που θα έχει σχέσεις με τους δυνατούς παίκτες της κεντροδεξιάς παγκόσμια, Ρεπουμπλικάνους (Τραμπ), Ενωμένη Ρωσία (Πούτιν – Μεντβέντεφ), Συντηρητικούς Βρετανίας, Εθνική Συσπείρωση (Λεπέν), Αδελφούς Ιταλίας (Μελόνι), Λέγκα (Σαλβίνι) κλπ.

Δημήτρης