Ο Τραμπ οδηγεί

Οι διεθνιστές και κρυφό - διεθνιστές, μέσα στο θολωμένο τους μυαλό φαντάστηκαν ότι κερδάνε και άρα μπορούν να προχωρήσουν με γοργούς ρυθμούς την καταστροφική νεοταξική ευρωπαϊκή πορεία. Αν λίγο καταλάβαιναν τι γίνεται στον κόσμο, θα είχαν συνειδητοποιήσει ότι το παιχνίδι έχει ήδη κριθεί.

Να πάρουμε ένα παράδειγμα. Είναι ένας αγώνας ποδοσφαίρου. Βρισκόμαστε στο 70’ και το σκορ είναι 4-0. Το παιχνίδι έχει τελειώσει ουσιαστικά, σχετικά με το ποιος θα κερδίσει. Κατά 99% θα κερδίσει η ομάδα που προηγείται. Τυπικά μένουν ακόμα 20’ λεπτά αλλά πολύ δύσκολα θα αλλάξει η νικήτρια ομάδα.

Λέμε για πολιτική Τραμπ και για Οργάνωση Τραμπ. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε το όνομα κάποιου άλλου ηγέτη του εξωτερικού. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένας. Δεν είναι μόνο ο Τραμπ αλλά οι περισσότεροι κεντροδεξιοί στην ίδια περίπου κατεύθυνση. Είναι επίσης ο Τζόνσον, ο Καναδός, ο Αυστραλός κι η Νεοζηλανδή. Επίσης Πούτιν και Ερντογάν είναι στην ίδια γραμμή. Είναι δύο χώρες κοντά σε εμάς. Η Ιαπωνία είναι πιο μακριά αλλά και εκεί στην κεντροδεξιά επικρατούν οι πατριώτες και όχι οι διεθνιστές. Η Ιαπωνία είναι η τρίτη οικονομική δύναμη μετά από ΗΠΑ και Κίνα. Άλλο παράδειγμα είναι η Βραζιλία που είναι μια πολύ μεγάλη χώρα, σε έκταση και πληθυσμό. 

Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε τον Τζόνσον. Αυτός δεν έχει τόσο ξεκάθαρες θέσεις όσο ο Τραμπ γιατί δεν θέλει να «τα σπάσει» τελείως με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τουλάχιστον σε αυτή την φάση. Μελλοντικά μάλλον θα έρθει πιο κοντά στις θέσεις του Τραμπ. Επιπλέον ο Τραμπ είναι ο ηγέτης της κεντροδεξιάς στην υπερδύναμη. Μπορεί κάποιοι να ισχυριστούν ότι στον κόσμο υπάρχει και δεύτερη υπερδύναμη, η Κίνα αλλά στην Δύση είναι μόνο μία υπερδύναμη, οι ΗΠΑ. 

Πάμε τώρα στην Ευρώπη. Δεν είναι μόνο η Μεγάλη Βρετανία που έχει ήδη φύγει από την μισητή, αποτυχημένη Ένωση του Διαβόλου. Σε Γαλλία και Ιταλία έχουν επικρατήσει οι πατριώτες. Η Λεπέν είναι το πρώτο κόμμα όχι μόνο της κεντροδεξιάς αλλά και συνολικά. Στην Ιταλία έχει επικρατήσει ο Σαλβίνι στην κεντροδεξιά που μαζί με το κόμμα του Μπερλουσκόνι, βγήκαν πρώτη συμμαχία. Από τις τέσσερις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης, στις τρεις οι πατριώτες επικρατούν στην κεντροδεξιά.

Εξαίρεση είναι η Γερμανία. Εκεί το κόμμα της κρυφό - σοσιαλίστριας διεθνίστριας Μέρκελ είναι πρώτο. Είναι και αρκετές μικρότερες χώρες της Ευρώπης όπου οι πατριώτες υπερτερούν στην κεντροδεξιά όπως Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία κλπ. Δεν έχουν πάρει όλοι σαφή θέση υπέρ της εξόδου από την ΕΕ αλλά σίγουρα είναι προς το ευρωσκεπτικιστικό. Όταν προκύψει μία καλύτερη εναλλακτική από την Σύνοδο των κεντροδεξιών κομμάτων της Δύσης, θα την προτιμήσουν.

Η κατάσταση είναι σαν να βρισκόμαστε στο 70’ και το σκορ να είναι 4-0. Δεν έχει λήξει ακόμα το παιχνίδι αλλά δύσκολα αλλάζει η νικήτρια ομάδα. Οι πατριώτες θα επικρατήσουν των διεθνιστών και κρυφό - διεθνιστών στην κεντροδεξιά και ύστερα θα κερδίσουν την κεντροαριστερά. Δεν θα ξανακυβερνήσουν κεντροαριστεροί ποτέ; Δεν λέω αυτό αλλά ότι η άποψη της κεντροδεξιάς όσον αφορά την παγκοσμιοποίηση θα επικρατήσει.

Ο Τραμπ εξελέγη δύο φορές (και το 2020) για έναν λόγο. Ακολούθησε την επιθυμία των ψηφοφόρων. Αυτό δεν μπόρεσαν να του το συγχωρέσουν τα διαβολικά νεοταξικά ΜΜΕ που ήθελαν να επιβάλουν την δική τους άποψη. Εκτός από αντιπαράθεση κεντροαριστεράς - κεντροδεξιάς έχουμε και την αντιπαράθεση ελιτίστικου και φιλολαϊκού. Οι αντίπαλοι, το φιλολαϊκό το ονομάζουν λαϊκισμό.

Φιλολαϊκή στάση και λαϊκισμός είναι σχετικά αλλά όχι το ίδιο. Ο λαϊκισμός απευθύνεται περισσότερο στο συναίσθημα. Φιλολαϊκή στάση είναι η πολιτική με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίες του λαού. Στον αντίποδα είναι ο αντιλαϊκός ελιτισμός όπου μια διαβολική κλίκα έχει ανέβει όχι γιατί το αξίζει αλλά γιατί χρησιμοποιεί σατανικούς τρόπους που οι υπόλοιποι δεν μπορούν λόγω ηθικών φραγμών. Αυτή η διαβολική ψευτοελίτ κάνει ότι θέλει, αγνοώντας πλήρως τις επιθυμίες και τις ανάγκες των ψηφοφόρων.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν προς το φιλολαϊκό. Αυτός ο χαρακτήρας του ΠΑΣΟΚ χάθηκε τελείως με τον Σημίτη που είναι η προσωποποίηση του αντιλαϊκού ελιτιστή. Η Νέα Δημοκρατία είναι το πιο ελιτίστικο κόμμα, όχι της Ελλάδας αλλά πιθανώς της Ευρώπης και του κόσμου. Λίγες οικογένειες κάνουν κουμάντο αγνοώντας πλήρως τις επιθυμίες και τις ανάγκες των ψηφοφόρων.

Ο Τραμπ (η πολιτική του) πρέπει να είναι παράδειγμα όχι μόνο στην κεντροδεξιά αλλά και στην κεντροαριστερά. Δεν αναφέρομαι βέβαια στις πολιτικές τοποθετήσεις που διαφέρουν σημαντικά μεταξύ κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς αλλά στον φιλολαϊκό χαρακτήρα. Το ΚΙΝΑΛ είναι σίγουρα αντιλαϊκό ελιτίστικο. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραπαίει, μια τον βρίσκει και μια τον χάνει τον φιλολαϊκό χαρακτήρα.

Βέβαια και ο Μπάιντεν είναι αντιλαϊκός ελιτιστής. Καλά ξεμπερδέματα Συριζαίοι με αυτούς που μπλέξατε! Ευτυχώς στην κεντροδεξιά, παγκόσμια αλλά όχι στην Ελλάδα, επικρατεί η φιλολαϊκή στάση του Τραμπ. Ο κόσμος της κεντροδεξιάς είναι πατριώτες και όχι διεθνιστές. Η φιλολαϊκή στάση «ακούει» τον κόσμο και δεν κάνει ότι θέλει μια σατανική ψευτοελίτ. Για να πάει μπροστά η χώρα, πρέπει η διαβολική ψευτοελίτ της κεντροδεξιάς να φύγει από την μέση και να αναλάβουν νέα πρόσωπα με φιλολαϊκή στάση.  

Μάρκος