Εναλλακτικές παγκοσμιοποίησης

Η εναλλακτική παγκοσμιοποίηση δεν είναι ένα συγκεκριμένο σχέδιο. Είναι πολλά σενάρια ή εναλλακτικές παγκοσμιοποίησης, διαφορετικές από το Νεοταξικό σχέδιο που είναι συγκεκριμένο, παραλλαγή του σχεδίου των Ναζί. Κάποιο από όλα αυτά τα σενάρια ή συνδυασμός σεναρίων θα επικρατήσει στην θέση του αποτυχημένου, καταστροφικού και βλακώδους Νεοταξικού σχεδίου.   

Δεν μπορούν να καλυφθούν όλες οι εναλλακτικές γιατί είναι πάρα πολλές. Κάθε εναλλακτική έχει διάφορες εναλλακτικές δηλαδή δημιουργούνται σενάρια επί σεναρίων. Μπορούμε όμως να αναφέρουμε ενδεικτικά κάποια σενάρια με τις εναλλακτικές τους, χωρίς βέβαια να είναι μόνο αυτές οι περιπτώσεις. Μπορεί τελικά αυτό που θα αποφασιστεί να μην είναι κανένα από τα σενάρια που κυκλοφορούν.

Στο γκρουπ της Ελλάδας, αν βρίσκεται η Βρετανία, ενδεχομένως να ενταχθούν και χώρες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και να δημιουργηθεί συνεχόμενη ζώνη συμμάχων. Εξηγήθηκε πως η Ελλάδα θα βρίσκεται σε ένα γκρουπ που θα έχει σχέσεις με ΗΠΑ – Βρετανία ή Ρωσία αλλά όχι με Γερμανία. Αυτό είναι λογικό και αυτονόητο αφού η Ελλάδα πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με το μέρος ΗΠΑ – Βρετανίας και Ρωσίας και όχι με της Γερμανίας. Οι Γάλλοι ήταν αμέτοχοι και ένα μεγάλο μέρος τους υποστήριζε τους Ναζί. Πως όμως είναι δυνατόν η Ελλάδα να είναι σε γκρουπ φιλικό προς την Ρωσία;

Ένα άλλο σενάριο ή μάλλον μία άλλη εναλλακτική του σεναρίου της τριχοτόμησης της Ευρώπης υποστηρίζει αντί για την δημιουργία βορειοανατολικού τμήματος από πρώην κομμουνιστικά κράτη, την δημιουργία Ορθόδοξου ή Βυζαντινού τμήματος με την συμμετοχή χωρών με μεγάλα ποσοστά Ορθόδοξων Χριστιανών. Αυτές οι χώρες είναι Ελλάδα, Κύπρος, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, Λευκορωσία, Ρωσία, Γεωργία, Αρμενία. Στην Αρμενία είναι Μονοφυσίτες. Αυτό το γκρουπ μπορεί να συμπληρωθεί και από άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου ή ακόμη και της Δυτικής Ασίας.

Η εναλλακτική παγκοσμιοποίηση έχει πολλές διαφορές από το Νεοταξικό σχέδιο. Το Νεοταξικό σχέδιο είναι παραλλαγή του σχεδίου των Ναζί. Οι Νεοταξίτες αποφάσισαν να το επιβάλλουν στην ανθρωπότητα με το έτσι θέλω. Είναι συγκεκριμένο και άκαμπτο. Αντιθέτως η εναλλακτική παγκοσμιοποίηση δεν είναι συγκεκριμένη αλλά έχει κάποιες αρχές.

Μια βασική αρχή είναι πως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το αποτέλεσμα του. Δηλαδή οι χώρες που απελευθέρωσαν την Ευρώπη και κέρδισαν τον πόλεμο δεν μπορεί να μην έχουν κανένα ρόλο στην Ευρώπη και να έχουν σημαντικό ρόλο οι χώρες που κατέκτησαν την Ευρώπη και στο τέλος ηττήθηκαν ή αυτές που ήταν αμέτοχες. Μια άλλη αρχή είναι να επιτραπεί στις χώρες και τους κατοίκους τους να αποφασίσουν τι θέλουν να κάνουν αντί μια παγκόσμια κλίκα ψυχασθενών να επιβάλλει την άποψη της. Μπορεί να δημιουργηθούν γκρουπ συνεργασίας χωρών αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο.

Αν δημιουργηθούν γκρουπ, τότε το κάθε γκρουπ θα επιλέξει πόσο στενές ή χαλαρές σχέσεις επιθυμεί. Επιπλέον δεν θα δεσμεύονται από τα ηπειρωτικά σύνορα όπως κάνει το βλακώδες Νεοταξικό σχέδιο προσπαθώντας να δημιουργήσει τέσσερις ηπειρωτικές Ενώσεις, Ευρωπαϊκή, Ασιατική, Αμερικανική και Αφρικανική. Μπορεί ένα γκρουπ να περιλαμβάνει χώρες από δύο, τρεις, τέσσερις ηπείρους. Επίσης αν και υπάρχουν σαφώς οφέλη από την γεωγραφική εγγύτητα δεν είναι απαραίτητο οι χώρες να είναι κοντά γεωγραφικά. Δηλαδή μπορεί η Βρετανία να είναι στο ίδιο γκρουπ με την Αυστραλία που βρίσκεται αρκετά μακριά. Επίσης υπάρχει περίπτωση τα γκρουπ να χωρίζονται σε υπό-γκρουπ ή επιμέρους γκρουπ.  

Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να εμποδιστεί με κάθε τρόπο να προχωρήσει το Νεοταξικό σχέδιο και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Νεοταξίτες ή θα συνθηκολογήσουν ή θα ηττηθούν. Καλό όμως είναι να υπάρχουν κάποιες εναλλακτικές προτάσεις στο Νεοταξικό σχέδιο, όταν θα ζητηθεί από τους Νεοταξίτες να συνθηκολογήσουν σε κάποια αναθεώρηση του βλακώδους και καταστροφικού Νεοταξικού σχεδίου. Αν συνθηκολογήσουν οι Νεοταξίτες, θα συναποφασίσουν με τους Αντινεοταξίτες για την εναλλακτική παγκοσμιοποίηση. Αν όμως ηττηθούν, θα αποφασίσουν μόνοι τους οι Αντινεοταξίτες, μετά την οριστική ήττα των Νεοταξιτών.

Τι θα αποφασίσουν δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Υπάρχουν πάρα πολλά σενάρια. Οι Σύμμαχοι πρώτα έπρεπε να σταματήσουν τους Ναζί από το να καταλάβουν την Ευρώπη και τον κόσμο. Δεν κάθισαν να συζητήσουν πως θα είναι το μεταπολεμικό σκηνικό, ενόσω υπήρχε ακόμη η απειλή των Ναζί. Προς το τέλος του πολέμου, όταν πλέον φαινόταν πως οι Ναζί θα ηττηθούν, άρχισαν να προβληματίζονται και να συζητούν πως θα είναι το μεταπολεμικό σκηνικό.

Παρομοίως, το πιο σημαντικό είναι να εμποδιστούν οι Νεοταξίτες από το να ολοκληρώσουν το σατανικό σχέδιο τους, αντίστοιχο των Ναζί. Σε περίπτωση που συζητηθεί η συνθηκολόγηση, θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες εναλλακτικές. Αν δεν δεχτούν συνθηκολόγηση όπως οι Ναζί, προέχει να βεβαιωθεί πως θα ηττηθούν και δεν θα προχωρήσουν το σχέδιο τους. Όταν είναι σχεδόν βέβαιο πως θα ηττηθούν, μπορεί να αρχίσει ο προβληματισμός και οι συζητήσεις για την μετανεοταξική εναλλακτική παγκοσμιοποίηση.

Σταμάτης