Για εκδίκηση

Η μόνη ένδειξη που έχουμε για το ποσοστό των φιλοβασιλικών, είναι το δημοψήφισμα του 1974 όπου είχαν πάρει 31%. Θα μπορούσε να είναι παραπάνω, αν είχαν αφήσει τον Κωνσταντίνο να έρθει στην Ελλάδα. Στις εκλογές του 1974, η Νέα Δημοκρατία είχε πάρει 54,3%, με τέσσερα κόμματα. Αυτοί βέβαια δεν ήταν όλοι κεντροδεξιοί και δεξιοί ψηφοφόροι. Πολλοί τότε θεώρησαν τον Καραμανλή ως την καλύτερη μεταβατική επιλογή.

Στις επόμενες εκλογές, το 1977, το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας έπεσε στο 40,82%, με επτά κόμματα. Η Εθνική Παράταξη υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο πήρε 6,82%. Αθροιστικά ΝΔ + ΕΠ πήραν περίπου 47,5%. Από αυτούς 30% δηλαδή το 63% ή περίπου τα 2/3 της κεντροδεξιάς - δεξιάς ήταν τότε φιλοβασιλικοί. Στα άλλα κόμματα, ΕΔΗΚ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Συμμαχία ήταν ελάχιστοι οι φιλοβασιλικοί.

Βέβαια πολλοί από αυτούς που ψήφισαν τότε, έχουν πεθάνει και δεν ξέρουμε τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους που δεν ψήφισαν τότε, αν θα ψήφιζαν με τον ίδιο τρόπο. Αν δεν κάνω λάθος, τότε ή ψήφος ήταν από τα 21 έτη. Έτσι οι νεότεροι από αυτούς που ψήφισαν τότε, είναι σήμερα 70 χρονών. Όλοι κάτω των 70 ετών δεν είχαν ψηφίσει τότε. Επιπλέον είναι αβέβαιο τι θα έκαναν όσοι ψήφισαν το 1974.

Δεν έχω υπόψη μου κάποια πρόσφατη δημοσκόπηση.  Ακόμη και να υπήρχε δεν θα έπρεπε να έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη. Στο Δημοψήφισμα του 2015 για τα Μνημόνια, έδιναν ισοπαλία και τελικά η διαφορά ήταν 25 μονάδες υπέρ του ΟΧΙ. Τον Απρίλιο του 2007, σαράντα χρόνια μετά την δικτατορία, η ΚΑΠΑ Research είχε κάνει μια δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στο Βήμα.

Το 50,9% δήλωνε πως η χούντα προσέφερε και οφέλη στη χώρα. Μόνο το 35,1% την θεωρούσε επιζήμια για τη χώρα. Η πλειονότητα δήλωνε δυσαρεστημένη με την ποιότητα της Δημοκρατίας και ένα 11,5% τασσόταν υπέρ της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Την ίδια χρονιά, o ΛΑΟΣ πήρε 3,80% στις εκλογές. Δηλαδή υπολείπεται ένα ποσοστό 7,7% που το μεγαλύτερο τμήμα του λογικά βρίσκεται στη Νέα Δημοκρατία.

Να λάβουμε υπόψη πως το 2007 ήταν ακόμη καλές εποχές, με δανεικά. Ήταν πριν την χρεοκοπία, τα Μνημόνια, την υποδούλωση. Λογικά, μετά τη αποτυχία της μεταπολίτευσης, πρέπει να έχει ανέβει το ποσοστό όσων πιστεύουν πως υπήρξαν οφέλη στη χούντα και όσων προτιμούν Βασιλευομένη Δημοκρατία. Έτσι μια πιθανώς σωστή εκτίμηση θα είναι γύρω στο 15% για την Βασιλευομένη Δημοκρατία. Βέβαια είναι πολύ μακριά από το 50%+ που θα χρειαζόταν σε ένα Δημοψήφισμα, για να επανέλθει η Βασιλευομένη Δημοκρατία.

Το ερώτημα είναι τι ποσοστό θα πάρουν τα παιδιά του Κωνσταντίνου, αν κάνουν κόμμα. Λογικά θα πάρουν το 15% των φιλοβασιλικών. Θα μπορούσαν να πάρουν παραπάνω, αν δεν βάλουν το ζήτημα της επαναφοράς της Βασιλευομένης Δημοκρατίας ως πρωτεύον. Πάντως το 20% θα πρέπει να θεωρείται ταβάνι. Δηλαδή θα μπορoύσε ένα κόμμα από τα παιδιά του Κωνσταντίνου, να κινηθεί  μεταξύ 15% και 20%. Πάντοτε οι υπολογισμοί γίνονται με βάση την δημοσκόπηση του Βήματος το 2007 και το γεγονός πως η δυσαρέσκεια των πολιτών για το πολιτικό σύστημα έχει μεγαλώσει από τότε. Ακόμη και να βρίσκεται στο χαμηλό όριο, το 15% δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό.

Κανένα τρίτο κόμμα δεν έχει κατορθώσει να πιάσει τέτοιο ποσοστό, εκτός από την περίοδο της αλλαγής μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στην πρώτη θέση της κεντροαριστεράς. Όμως το ποσοστό αυτό θα μπορέσει να είναι πολύ μεγαλύτερο, αν τα παιδιά του Κωνσταντίνου συμμετέχουν σε ένα ευρύτερο σχήμα, με άλλα προβεβλημένα πρόσωπα της κεντροδεξιάς - δεξιάς. Έτσι είναι εφικτό να πάρει κεφάλι από την Νέα Δημοκρατία, στην πρώτη θέση της κεντροδεξιάς και στην συνέχεια να αφήσει την πόλωση που ευνοεί τα πρώτα κόμματα κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς να δουλέψει υπέρ του.

Εγώ αν ήμουν στην θέση των παιδιών του Κωνσταντίνου, θα το έκανα μόνο και μόνο για εκδίκηση, πέρα από τα άλλα οφέλη. Ο πατέρας του Κωνσταντίνου, ο Παύλος έφτιαξε τον Καραμανλή. Ήταν ένας υπουργός του Παπάγου που είχε ορίσει ως Αντιπροέδρους τον Στέφανο Στεφανόπουλο και τον Κανελλόπουλο. Πριν τον θάνατο του είχε παραδώσει στον Στεφανόπουλο. Ο Παύλος επενέβη και έκανε πρωθυπουργό τον Καραμανλή που του το ανταπέδωσε καταργώντας την Βασιλευομένη Δημοκρατία.

Ο Καραμανλής έλεγε στον Κωνσταντίνο πως τον θεωρεί πυλώνα σταθερότητας. Υποτίθεται θα πήγαινε πρώτος αυτός στην Ελλάδα και στην συνέχεια θα τον καλούσε να αναλάβει τα καθήκοντα του Βασιλιά. Αντ' αυτού έκανε δημοψήφισμα για να τον διώξει. Σίγουρα ο ελληνικός λαός πήρε την απόφαση. Η πρωτοβουλία όμως ήταν του Καραμανλή που γνώριζε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Αν δεν ήθελε να καταργήσει την Βασιλευομένη Δημοκρατία, θα μπορούσε να αποφύγει το Δημοψήφισμα. Πολλοί θα υποστηρίξουν πως σωστά άφησε τον λαό να αποφασίσει. Στην περίπτωση της ΕΕ όμως δεν έκανε  δημοψήφισμα.

Όπου τον βόλευε έκανε και όπου δεν τον βόλευε δεν έκανε δημοψήφισμα. Ήταν μεγάλη μαϊμού ο Καραμανλής. Ανεξάρτητα αν έπραξε σωστά ή όχι για το Δημοψήφισμα του 1974, στην βασιλική οικογένεια, τους ευεργέτες του, φέρθηκε πολύ σκάρτα. Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Σε αυτή την περίπτωση θα είναι πολύ κρύο, πενήντα χρόνια αργότερα. Τα παιδιά του Κωνσταντίνου θα μπορούσαν να συμβάλλουν, μαζί με άλλους ώστε να τελειώσει επιτέλους η περίοδος του Καραμανλισμού για την κεντροδεξιά που κρατάει εδώ και εβδομήντα χρόνια.

Αθανάσιος