Καζέρτα και Απελευθέρωση
Καζέρτα και Απελευθέρωση
Ο Καραμανλής ήταν αντικομουνιστής, δωσίλογος γκέι. Κατά ένα παράξενο τρόπο οφείλει στους κομμουνιστές πάρα πολλά. Οι κομμουνιστές άθελα τους τον γλύτωσαν από την τιμωρία και τον έβαλαν στο στρατόπεδο των νικητών αντί για αυτό των ηττημένων. Πως ένας δωσίλογος γκέι όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατόρθωσε να γίνει μία από τις σημαντικότερες και μάλλον η σημαντικότερη πολιτική μορφή της μεταπολεμικής Ελλάδας;
Πως μία δωσίλογος πόρνη όπως η Μελίνα Μερκούρη κατόρθωσε να γίνει μία από τις σημαντικότερες ή η σημαντικότερη γυναικεία πολιτική μορφή της μεταπολίτευσης; Πως απόγονοι δωσιλόγων όπως ο Ράλλης, ο Σημίτης, ο Βαρβιτσιώτης κλπ πρωταγωνίστησαν στην μεταπολεμική πολιτική σκηνή; Η απάντηση βρίσκεται σε δύο και κάτι μήνες στο τέλος του 1944, μεταξύ της συμφωνίας της Καζέρτας στις 26 Σεπτεμβρίου και της αρχής των Δεκεμβριανών στις 3 Δεκεμβρίου.
Μετά την Απόβαση στην Νορμανδία, στις 6 Ιουνίου 1944, ο Κόκκινος Στρατός προχωρούσε στην Βαλκανική Χερσόνησο. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1944, δύο βδομάδες δηλαδή περίπου πριν την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων, είχε υπογραφεί η συμφωνία της Καζέρτας. Έγινε στην ομώνυμη πόλη της Νοτίου Ιταλίας, μεταξύ της ελεύθερης ελληνικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας και των αντιστασιακών οργανώσεων. Η κυβέρνηση είχε μεταφέρει την έδρα της από το Κάιρο στην Κάβα ντε Τιρένι. Την επίβλεψη της συμφωνίας είχαν οι Βρετανικές Δυνάμεις της Μεσογείου που το στρατηγείο τους βρισκόταν στο Σαλέρνο. Και οι τρεις πόλεις (Καζέρτα, Κάβα ντε Τιρένι, Σαλέρνο) βρίσκονταν κοντά.
Συμμετείχε ο Βρετανός υπουργός Μέσης Ανατολής Χάρολντ Μακ Μίλαν, ο αρχιστράτηγος των Συμμαχικών Δυνάμεων της Μεσογείου Σερ Χέντρι Μέτλαντ Ουίλσον, ο στρατηγός Σκόμπι κι άλλοι Βρετανοί υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί. Οι επικεφαλής των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων Ναπολέων Ζέρβας (ΕΔΕΣ) και Στέφανος Σαράφης (ΕΛΑΣ) μεταφέρθηκαν με αεροσκάφος της RAF από το αεροδρόμιο της Νεράιδας Αγράφων. Ήταν ένα πρόχειρο συμμαχικό αεροδρόμιο περίπου 20 χιλιόμετρα δυτικά της Καρδίτσας που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αντίσταση κατά των Γερμανών.
Σήμερα ο χώρος έχει καλυφθεί από την λίμνη Πλαστήρα. Ο Ζέρβας έφερε μαζί του τον Δεσποτόπουλο ως νομικό σύμβουλο. ΕΑΜικοί και άλλοι αριστεροί συμμετείχαν ήδη στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Όλες οι αντιστασιακές οργανώσεις θα υπάγονταν στην κυβέρνηση και αυτή θα τις έθετε υπό τις διαταγές του στρατηγού Σκόμπι. Καμία αντιστασιακή οργάνωση δεν θα έκανε ενέργειες προς κατάληψη της εξουσίας. Τα Τάγματα Ασφαλείας της Κατοχής θα αντιμετωπίζονταν ως δωσίλογοι. Δύο περίπου βδομάδες αργότερα, ήρθε το τέλος της Κατοχής.
Στις 8.00 πμ της 12ης Οκτωβρίου 1944, ο επικεφαλής των Δυνάμεων Κατοχής Στρατηγός Φέλμι και ο δωσίλογος δήμαρχος Αθηνών Γεωργάτος κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Αργότερα το πλήθος ποδοπάτησε το στεφάνι και ξέσπασε σε πανηγυρικές εκδηλώσεις. Στις 9.15 πμ η γερμανική φρουρά της Ακρόπολης, κατέβασε την Ναζιστική σημαία. Η αποχώρηση των μηχανοκίνητων τμημάτων είχε ξεκινήσει από νωρίς το πρωί, δια μέσου της Ιεράς Οδού. Στην συνέχεια, έγινε η εκκένωση της Αθήνας από τα Γερμανικά στρατεύματα και θεωρείται επίσημα η λήξη της Γερμανικής Κατοχής.
Είχαν προηγηθεί συναντήσεις για την ομαλή μετάβαση εξουσίας. Μία από αυτές ήταν μεταξύ του Φέλμι και του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού στο Ψυχικό. Επίσης προς το τέλος του Πολέμου γινόντουσαν διάφορες συμφωνίες μεταξύ αντιστασιακών οργανώσεων και κατακτητών. Άλλες εφαρμόζονταν και άλλες όχι. Αντίθετα με τις περισσότερες χώρες δεν γιορτάζεται η απελευθέρωση, ως να μην ήταν κάτι καλό αλλά κακό. Ενώ για τον ελληνικό λαό ήταν μια μέρα χαράς, για τους δωσίλογους που επικράτησαν στην συνέχεια ήταν μέρα πένθους. Ένα μεγάλο κομμάτι της πνευματικής, πολιτικής, οικονομικής ψευτο-ελίτ ήταν δωσίλογοι.
Τρεις μέρες αργότερα, στις 15 Οκτωβρίου 1944, αποβιβάστηκαν τα πρώτα βρετανικά στρατεύματα στον Πειραιά. Το ΕΑΜ είχε την δυνατότητα στο διάστημα αυτό των τριών ημερών να καταλάβει την πρωτεύουσα αλλά δεν το έκανε. Άτυπα, με την ανοχή των υπολοίπων, την εξουσία ασκούσε ο Διοικητής της αστυνομίας Άγγελος Έβερτ. Ακόμα τρεις μέρες πέρασαν έως ότου στις 18 Οκτωβρίου έφθασε ένα μεγάλο μέρος βρετανικών δυνάμεων υπό τον στρατηγό Σκόμπι, ο Ιερός Λόχος, ο Γιώργος Παπανδρέου και μέλη της πρώτης μεταπολεμικής κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας. Υψώθηκε πάλι η γαλανόλευκη στην Ακρόπολη που παρέδωσαν στον Παπανδρέου ο νέος δήμαρχος Σκληρός μαζί με τον Βρετανό πρεσβευτή Λίπερ και τον αντιναύαρχο Μάνσφιλντ.
Το βράδυ της 12ης προς 13η Οκτωβρίου 1944 επικράτησε απόλυτη ησυχία παντού. Ο ΕΛΑΣ είχε δώσει εντολή και μάλιστα ομάδες του περιπολούσαν για να υπάρχει τάξη. Στις περισσότερες Ευρωπαϊκές πόλεις, μετά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων υπήρξε μαζική άνευ δίκης τιμωρία των δωσίλογων. Στην Αθήνα δεν συνέβη τίποτα σημαντικό. Διαδραματίστηκαν επεισόδια με νεκρούς μεταξύ ΕΑΜιτών και δωσιλόγων που διέμεναν υπό περιορισμό σε ξενοδοχεία της Ομόνοιας. Υπήρξε χαλαρότητα στην σύλληψη δωσιλόγων και έγινε απόδραση περισσότερων από 700 κρατουμένων δωσιλόγων από τις φυλακές Συγγρού. Είναι αποτέλεσμα συμφωνιών που έγιναν πριν την αποχώρηση των κατακτητών; Ήταν τόσο βαθιά και εκτεταμένη η προδοσία στην Ελλάδα; Μήπως και τα δύο;
Άρης