Τάγματα εφόδου

Σε προηγούμενο άρθρο γράφτηκε πως τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κέντρα, σχεδίαζαν την αντικατάσταση του Χίτλερ, πιθανώς με την δολοφονία του, τοποθετώντας στην θέση του έναν αντί-Χίτλερ. Ενδεχομένως, ένας από τους πιθανούς αντικαταστάτες του να ήταν ο φίλος και στενός συνεργάτης Έρνστ Ρεμ, αρχηγός της παραστρατιωτικής οργάνωσης SA (Τάγματα Εφόδου) με τα καφέ πουκάμισα.

Αρχικά οι Ναζί ήταν φιλικοί προς τους ομοφυλόφιλους και διάφοροι υψηλόβαθμοι Ναζί ήταν ομοφυλόφιλοι όπως ο Έρνστ Ρεμ. Σύμφωνα με μία άποψη και ο ίδιος ο Χίτλερ ήταν αμφιφυλόφιλος, στην αρχή ομοφυλόφιλος αλλά μετά από ένα σημείο αυστηρά ετεροφυλόφιλος. Ίσως να έγινε όταν «τα έσπασε» με τους πρώην συμμάχους του δηλαδή τους αρχικούς υποστηρικτές του που τον ανέβασαν πολιτικά.

Ο Έρνστ Ρεμ, ήταν περίπου συνομήλικος του Χίτλερ, ενάμισι χρόνο μεγαλύτερος, γεννημένος τον Νοέμβριο του '87 και ο μόνος από τους ανώτερους Ναζί που μίλαγε στον Χίτλερ στον ενικό και τον αποκαλούσε με το χαϊδευτικό του, Άντι. Ήταν παχουλός, κοντός και χαρακτηριζόταν ως παράτολμος, τραχύς, σκληρός, κτηνώδης.

Οι Ναζί διέθεταν και δεύτερη παραστρατιωτική οργάνωση, τα Τάγματα Ασφαλείας SS. Τα τάγματα Εφόδου είχαν πολύ πιο μαζική συμμετοχή και υπολογίζεται πως έφθασαν τα τρία εκατομμύρια μέλη. Ο ρόλος των SS ήταν η προστασία υψηλόβαθμων Ναζί. Τυπικά ήταν επίλεκτη ομάδα των Ταγμάτων Εφόδου και αριθμητικά είχε το 1/100 των μελών δηλαδή περίπου τριάντα χιλιάδες.

Τα Τάγματα Εφόδου πρωταγωνίστησαν στις συγκρούσεις και στην πολιτική βία που συνετέλεσε στην άνοδο των Ναζί στην εξουσία. Ο υπαρχηγός Έντμουντ Χάινς ήταν επίσης ομοφυλόφιλος και συμμετείχαν πολλοί ομοφυλόφιλοι. Ο Ρεμ είχε πιο εξτρεμιστικές και αντικαπιταλιστικές απόψεις από άλλους Ναζί και υποστήριζε περισσότερο την χρήση βίας και τρομοκρατίας. Ήθελε να αντικαταστήσουν τα Τάγματα Εφόδου τον τακτικό στρατό.

Η στενή σχέση του με τον Χίτλερ ξεκίνησε το 1919 από το DAP, το κόμμα που προηγήθηκε του Ναζιστικού (NSDAP). Ο Ρεμ όπως και πολλοί άλλοι Ναζί, θεωρούσε τα Τάγματα Εφόδου, την εμπροσθοφυλακή της εθνικοσοσιαλιστικής επανάστασης. Ο ρόλος του Ρεμ, του Χάινς, και των Ταγμάτων Εφόδου, στο Πραξικόπημα της Μπυραρίας, ήταν πολύ σημαντικός.

Με την Συνθήκη των Βερσαλιών, τον Νοέμβριο του 1918, η Γερμανία αναλάμβανε να πληρώσει τις αποζημιώσεις του πολέμου. Αυτό δημιούργησε υπερπληθωρισμό, χαοτική κατάσταση και αντίδραση του κόσμου στην γερμανική κυβέρνηση και σε Γαλλία - Βρετανία που είχαν επιβάλλει τις αποζημιώσεις. Μεταξύ 22 και 28 Νοεμβρίου 1922, οι Μελανοχίτωνες έκαναν την πορεία προς την Ρώμη και εγκατέστησαν τον Μουσολίνι στην εξουσία. Ο Χίτλερ σκόπευε να βαδίσει στο Βερολίνο, κατά τα πρότυπα της πορείας στην Ρώμη.

Είχε πάρει με το μέρος του τον στρατηγό Έριχ Λούντεντορφ, εθνικό ήρωα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Πίστευε πως με αυτό τον τρόπο θα συντασσόταν μαζί του ο στρατός. Η Βαυαρική κυβέρνηση είχε προσκαλέσει τρεις χιλιάδες επιχειρηματίες, σε μια μεγάλη μπυραρία του Μονάχου. Στις 8 Νοεμβρίου του 1923, μια ομάδα των Ταγμάτων Εφόδου, υπό τον Χέρμαν Γκέρινγκ περικύκλωσε την μπυραρία.

Ο Χίτλερ μπήκε μέσα με μερικούς από αυτούς, πυροβόλησε στον αέρα φωνάζοντας «ησυχία», διέκοψε την ομιλία του επικεφαλής της Βαυαρικής Κυβέρνησης και πήρε το βήμα. Δοκίμασε την τεχνική του μεγάλου ψέματος. Είπε πως η Βαυαρική και η Γερμανική κυβέρνηση έχουν ανατραπεί και πως οι στρατώνες του Γερμανικού στρατού και τα κτίρια της Αστυνομίας έχουν καταληφθεί.

Ο Ρεμ, με μια άλλη ομάδα των Ταγμάτων Εφόδου, κατέλαβε τον Υπουργείο Πολέμου για δεκαέξι ώρες. Απέτυχαν διότι παράλειψαν να καταλάβουν ραδιοφωνικούς και τηλεγραφικούς σταθμούς. Ο Ρεμ ήταν ανάμεσα στους δέκα που δικάστηκαν. Καταδικάστηκε σε δεκαπέντε μήνες που μετατράπηκαν σε αναστολή. Ο Λούντεντορφ αθωώθηκε.

Ο Ρεμ ήταν ενάντια στον δρόμο της νομιμοποίησης που υποστήριζαν άλλοι υψηλόβαθμοι Ναζί. Έτσι, το 1928 έφυγε δυσαρεστημένος και πήγε στην Βολιβία ως σύμβουλος του Βολιβιανού στρατού. Το 1930, ο Χίτλερ έστειλε αγγελιοφόρο να τον παρακαλέσει να αναλάβει πάλι τα Τάγματα Εφόδου. Κατάφερε να έχει ένα εκατομμύριο μέλη, μετά από ένα χρόνο.

Τον Ιούνιο του 1933, ο Χίτλερ τον έκανε Reichsleiter στο Ναζιστικό κόμμα δηλαδή δεύτερο τη τάξει μετά τον Führer που ήταν ο ίδιος ο Χίτλερ. Τον Ιούνιο του 1934, ο Χάινριχ Χίμλερ και ο Ράινχαρτ Χάιντριχ παρουσίασαν στοιχεία στον Χίτλερ που έδειχναν πως ο Ρεμ είχε πληρωθεί από την κυβέρνηση της Γαλλίας δώδεκα εκατομμύρια μάρκα, για να ανατρέψει τον Χίτλερ. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ήταν πλαστά ενώ άλλοι πως ήταν πραγματικά. Υπάρχει και η ενδιάμεση άποψη.

Οι Ναζί είχαν πολύ καλό δίκτυο πληροφοριών. Σύμφωνα με την τρίτη εκδοχή, η πληροφόρηση ήταν σωστή αλλά δεν είχαν στοιχεία και τα κατασκεύασαν για να πείσουν τον Χίτλερ. Ίσως υπήρχε σχέδιο ανατροπής του Χίτλερ, από αυτούς που αρχικά τον ανέβασαν. Ανεξάρτητα αν συμμετείχε ο Ρεμ σε σχέδιο ανατροπής, ήταν ο πιο ισχυρός υποψήφιος για αντικαταστάτης του Χίτλερ.

Η αποκάλυψη που έγινε από τους Χίμλερ και Χάιντριχ, οδήγησε στην Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, μεταξύ 30 Ιουνίου και 2 Ιουλίου 1934, όπου αρκετοί από την ηγεσία των Ταγμάτων Εφόδου, συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν. Ο Χάινς, υπαρχηγός του Ρεμ, βρέθηκε στο κρεβάτι με ένα δεκαοκτάχρονο αξιωματικό των SA. Η επίσημη ανακοίνωση ανέφερε ογδόντα μία εκτελέσεις αλλά υπολογίζεται πως δολοφονήθηκαν περισσότεροι από διακόσιοι άνδρες της ηγεσίας των Ταγμάτων Εφόδου.

ΕπαμειΝώντας