Γενικότερη λύση

Όπως έχει πολύ σωστά γραφτεί, το πρόβλημα της Ουκρανίας είναι ειδικό και εντάσσεται μέσα στο γενικότερο πρόβλημα του Νεοταξικού μοντέλου παγκοσμιοποίησης. Με αυτό η Ρωσία τοποθετείται στην Ασιατική Ένωση και χάνει όλους τους πρώην συμμάχους της στην Ανατολική Ευρώπη με τους οποίους έχει φυλετικούς, πολιτισμικούς, θρησκευτικούς (όχι με όλους) και ιστορικούς δεσμούς.

Σε αυτές τις χώρες συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα. Η λύση του προβλήματος της Ουκρανίας θα προκύψει από την αλλαγή του γενικότερου πλαισίου παγκοσμιοποίησης. Η Ρωσία δεν θέλει να έχει υπό κατοχή κάποια χώρα. Ίσως να θέλει ανεξαρτησία για κάποια τμήματα της Ουκρανίας που είναι φιλορωσικά.

Θέλει να διατηρήσει τους δεσμούς της με τους πρώην συμμάχους της στην Ανατολική Ευρώπη, αν όχι με όλους, με κάποιους από αυτούς. Έτσι αν πάρει κάτι στο γενικότερο πλαίσιο μπορεί να δώσει κάτι δηλαδή να κάνει περισσότερες υποχωρήσεις στο ειδικό θέμα της Ουκρανίας. Δηλαδή είναι λάθος να δούμε το ζήτημα της Ουκρανίας στενά. Πρέπει να το εντάξουμε στο πλαίσιο αλλαγής του Νεοταξικού μοντέλου παγκοσμιοποίησης που είναι εξαιρετικά προβληματικό.

Μερικά από τα προβλήματα του φάνηκαν με την χρεοκοπία της Ελλάδας, το Brexit, την εκλογή Τραμπ, τις μεγάλες ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας, Ελλάδας κλπ. Ακόμα και στην Ελλάδα υπήρξε αρχικά σημαντική ανατροπή, περισσότερο στην κεντροαριστερά. Ένα κόμμα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας που αγωνιούσε κάθε φορά αν θα κατορθώσει να μπει στην Βουλή, έγινε κόμμα εξουσίας. Η Χρυσή Αυγή πλησίαζε δημοσκοπικά το 20% πριν την πιθανολογούμενη Νεοταξική προβοκάτσια της δολοφονίας Φύσσα.

Βέβαια, το Καθεστώς ΕΕ - ΝΤΠ επανέφερε κάπως τις ανατροπές. Έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ από ημι-αντι-συστημικό κόμμα που εναντιωνόταν στην ΕΕ, σε συστημικό, πλήρως Νεοταξικό, ευρώδουλο κόμμα και έβγαλε την Χρυσή Αυγή εκτός Βουλής με την προβοκάτσια Φύσσα και το Νεοταξικό κόμμα της Ελληνικής Λύσης. Όμως στην βάση εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλη αντίδραση στο Νεοταξικό μοντέλο παγκοσμιοποίησης. Η λύση στο πρόβλημα της Ουκρανίας βρίσκεται στη αλλαγή του Νεοταξικού μοντέλου παγκοσμιοποίησης σε ένα άλλο ήπιας εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης στο οποίο όλοι θα είναι κάπως ευχαριστημένοι αλλά κανείς πολύ ευχαριστημένος (χώρες, κόμματα, πολιτικοί).

Οι κυρώσεις δεν οδηγούν πουθενά και δεν εξυπηρετεί κανένα ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος. Οι κυρώσεις έχουν μεσοπρόθεσμο αποτέλεσμα. Μεσοπρόθεσμα όμως θα εξασθενίσει ο πιθανός αρνητικός αντίκτυπος για την Ρωσία που θα προκαλέσει στην κοινή γνώμη της Δύσης η προπαγάνδα των Δυτικών ΜΜΕ. Δεν θα ξεχάσουν οι άνθρωποι τελείως το θέμα της Ουκρανίας αλλά όσο περνάει ο καιρός, θα μειώνεται η σημασία που θα δίνουν, θα ξεθυμαίνει το ζήτημα.

Όσο περνάει ο καιρός θα μεγαλώνει η οικονομική κρίση που θα είναι αποτέλεσμα των κυρώσεων και πιθανών αντιμέτρων από την πλευρά της Ρωσίας. Αυτό θα προκαλέσει μεγάλη φθορά στις κυβερνήσεις καθώς τις κυρώσεις δεν τις επέβαλε η Ρωσία αλλά οι Δυτικές κυβερνήσεις. Επιπλέον δεν θα είναι σαφές σε ποιο βαθμό η οικονομική κρίση θα οφείλεται στις κυρώσεις ή άλλους κακούς χειρισμούς των κυβερνήσεων.

Στο τέλος, σε κάθε χώρα θα εξαρτηθεί το αποτέλεσμα και από την στάση της αντιπολίτευσης. Όσοι αντιπολιτευόμενοι έχουν στηρίξει τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας δεν θα μπορέσουν να κατηγορήσουν τις κυβερνήσεις για λάθος χειρισμό στο θέμα αυτό. Ίσως όμως να καταφέρουν να αποδώσουν την οικονομική κρίση σε άλλους κακούς χειρισμούς. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως η ρωσική κυβέρνηση ίσως να κινδυνεύει λιγότερο από όλες τις Δυτικές κυβερνήσεις.

Έχει πολύ μεγάλη διαφορά από την αντιπολίτευση και επίσης το δεύτερο κόμμα, το κομμουνιστικό στήριξε σε μεγάλο βαθμό τις ενέργειες της κυβέρνησης. Η προπαγάνδα των Δυτικών ΜΜΕ κατά της Ρωσίας έχει ελάχιστο αντίκτυπο ή φέρνει αντίθετο αποτέλεσμα, μέσα στην Ρωσία. Τελικά με τις κυρώσεις, Μπάιντεν, Μακρόν, Ντράγκι κλπ βοηθούν Τραμπ, Λεπέν, Σαλβίνι - Μελόνι κλπ να γίνουν κυβέρνηση. Αυτοί είναι λιγότερο (ή καθόλου) κατά Ρωσίας - Πούτιν.

Στην Ελλάδα δυστυχώς το κόμμα αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επίσης συστημικό, ευρώδουλο, νεοταξικό και δεν είχαν πολλά περιθώρια να διαφοροποιηθούν από την Νέα Δημοκρατία. Αυτό όμως είναι και καλό για ένα νέο πολιτικό σχήμα της κεντροδεξιάς πατριωτικό, αντί- νεοταξικό καθώς θα διαφοροποιηθεί σημαντικά όχι μόνο από την Νέα Δημοκρατία αλλά και από τα άλλα νεοταξικά κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜΕΡΑ25, Ελληνική Λύση.

Αδαμάντιος