Νομιμοποίηση ναρκωτικών

προηγούμενο Ούτε μια σύλληψη

Στα δύο προηγούμενα άρθρα αναφέρθηκα εν συντομία στην χρήση ναρκωτικών. Δεν ήταν αυτό το θέμα μου. Είναι ένα θέμα πολύπλοκο, αμφιλεγόμενο και χρειάζεται αρκετή ανάλυση. Με αφορμή την υπόθεση της δωδεκάχρονης στον Κολωνό και την δήλωση του Θεοδωρικάκου πως δεν υπάρχει επιλεκτική μεταχείριση, αναφέρθηκα στην επιλεκτική μεταχείριση που υπάρχει για τον τηλεοπτικό χώρο, σχετικά με την χρήση ναρκωτικών.

Ενώ είναι κοινό μυστικό πως κυκλοφορούν μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών στον χώρο, δεν έχει γίνει ποτέ μία σύλληψη. Στην χρήση αναφέρομαι και όχι στην διακίνηση που είναι μια ακόμη πιο δύσκολη ιστορία. Σαφώς υπάρχει επιλεκτική μεταχείριση για τους χρήστες ναρκωτικών στα κανάλια. Αφού λοιπόν υπάρχει επιλεκτική μεταχείριση σε αυτό το θέμα, γιατί να μην υπάρχει σε οποιαδήποτε υπόθεση όπως πχ στην υπόθεση της δωδεκάχρονης στον Κολωνό;

Επίσης με αφορμή την υπόθεση αυτή, εξήγησα πως η χρήση ναρκωτικών μπορεί να δημιουργήσει διάφορα κοινωνικά προβλήματα. Δεν ήταν η πρόθεση μου να αναπτύξω το ζήτημα της χρήσης ναρκωτικών. Όμως υπήρξαν αρκετές ενστάσεις και απορίες στις οποίες οφείλω να απαντήσω. Οι περισσότερες είχαν να κάνουν με αυτό το ζήτημα, της χρήσης ναρκωτικών.

Ανέφερα πως ναρκομανείς χαμηλού οικονομικού επιπέδου οδηγούνται στο έγκλημα για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Αυτό ισχύει με την υπάρχουσα κατάσταση. Σε περίπτωση νομιμοποίησης, σίγουρα θα πέσουν οι τιμές αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο θα πέσουν. Δηλαδή δεν υπάρχει τρόπος να προβλέψουμε από πριν που θα κινηθεί η τιμή πχ του γραμμαρίου της κοκαΐνης που αυτή την στιγμή είναι γύρω στα 70-80 ευρώ.

Ξέρουμε πως το κόστος στις χώρες παραγωγής είναι πολύ χαμηλό αλλά σε πολλά προϊόντα, η τελική τιμή τους είναι πολύ ψηλότερη σε σχέση με το κόστος παραγωγής. Μια άλλη ένσταση είναι πως δεν θα υπάρχει εγκληματικότητα αφού θα είναι πλέον νόμιμο. Το οργανωμένο έγκλημα ασχολείται και με νόμιμες δραστηριότητες.

Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα εγκαταλείψει τον χώρο της εμπορίας ναρκωτικών, αν γίνει νόμιμη δραστηριότητα. Θα πέσουν τα περιθώρια κέρδους τους αλλά θα μειωθεί ο κίνδυνος που αυτή την στιγμή είναι πολύ μεγάλος για αυτούς. Όμως φαντάζομαι πως θα βρουν τρόπους για να αυξήσουν τα περιθώρια κέρδους και αυτό θα έχει να κάνει με τελική τιμή. Δηλαδή πέρα από την προσφορά και ζήτηση, θα υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες

Για αυτό λέω πως δεν μπορούμε να προβλέψουμε την τιμή της νομιμοποίησης. Επίσης μην ξεχνάμε πως σε πολλές νόμιμες δραστηριότητες όπως το εμπόριο καυσίμων υπάρχει και το λαθρεμπόριο. Δηλαδή σε περίπτωση νομιμοποίησης, εκτός του ό,τι θα ελέγχει το οργανωμένο έγκλημα το νόμιμο εμπόριο ναρκωτικών, πιθανότατα θα υπάρχει και λαθρεμπόριο.

Δεν είναι όμως μόνο η αδυναμία των χαμηλών εισοδημάτων να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους που οδηγεί στο έγκλημα. Τα ναρκωτικά αλλάζουν την ψυχοσύνθεση. Το βασικό κίνητρο για ζωή των εξαρτημένων είναι να «φτιαχτούν» και δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό για το πως θα το κάνουν. Για να αποκτήσουν χρήματα ώστε να μπορούν να αγοράσουν ναρκωτικά, μπορούν να κάνουν το οτιδήποτε.

Πολλοί χρήστες ναρκωτικών, κατ’ ιδίαν, επικαλούνται την νομιμοποίηση. Δηλαδή παραδέχονται πως με τις ισχύουσες διατάξεις είναι παράνομη η χρήση αλλά θεωρούν πως είναι λάθος οι νόμοι και θα έπρεπε να έχει γίνει η νομιμοποίηση, αν όχι σε όλα, σε μερικά ναρκωτικά. Όταν παρανομεί ένας μεγαλο-υπουργός δεν είναι το ίδιο με το να παρανομεί ένας απλός πολίτης. Και δεν είναι μόνο ένας ο μεγαλο-υπουργός που παρανομεί σε αυτό το θέμα. Όπως ανέφερα και προηγουμένως, πέρα από το ό,τι η πράξη είναι παράνομη δεν μπορεί να υπάρχει η ίδια ανοχή σε όλα τα επαγγέλματα.

Ακόμη και νόμιμα να γίνουν τα ναρκωτικά, δεν επιτρέπεται ένας υπουργός, ένας πιλότος, ένας χειρούργος, ένας δικαστής, ένας παρουσιαστής να είναι χρήστες ναρκωτικών. Για τους καλλιτέχνες μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή. Οι καλλιτέχνες μπορούν να «ταξιδεύουν» με τα ναρκωτικά. Άλλα επαγγέλματα όπως αυτά που προανέφερα απαιτούν μεγάλη συγκέντρωση, «καθαρό μυαλό» και ηθικές αξίες.

Αν γινόταν νομιμοποίηση, θα ίσχυε μόνο για ενήλικες. Υποτίθεται πως οι ενήλικες έχουν την κρίση να χειριστούν το ζήτημα. Αυτό όμως είναι τελείως θεωρητικό και ισχύει μόνο για ένα μικρό ποσοστό στην πράξη. Όμως θα ήταν πολύ εύκολο σε παιδιά να βρουν ναρκωτικά που αυτά σίγουρα δεν έχουν την απαιτούμενη κρίση για να το διαχειριστούν.    

Η συζήτηση είναι πολύ μεγάλη. Υπάρχουν συν και πλην και από τις δύο μεριές. Και σε αυτό, όπως και σε οποιοδήποτε ζήτημα, ο δημόσιος διάλογος είναι εποικοδομητικός. Η Ελλάδα όμως έχει  σοβαρά προβλήματα. Σε πολλά ζητήματα αποφεύγεται ο οποιοσδήποτε διάλογος και περνούν την νομοθεσία με το «έτσι θέλω», χωρίς να την έχουν καν εντάξει στο προεκλογικό τους πρόγραμμα. Η Ελλάδα έχει επίσης ένα τεράστιο πολιτικό πρόβλημα που δεν είναι καινούριο αλλά δεκαετιών. Τον συντηρητικό χώρο ελέγχουν μη συντηρητικοί.

Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας που είναι κόμμα εξουσίας του συντηρητικού χώρου, ελέγχεται από την συμμαχία σεξουαλικών αποκλίσεων και ναρκομανών. Ο Παπανδρέου έχει πάρει εδώ και χρόνια ή δεκαετίες θέση υπέρ της αποποινικοποίησης ή νομιμοποίησης της χρήσης κάνναβης. Αποποινικοποίηση σημαίνει πως θα είναι σαν μια οδική παράβαση, παράνομη μεν αλλά που δεν διώκεται ποινικά. Ναι αλλά ο Παπανδρέου δεν ανήκει στον συντηρητικό χώρο. Είναι επιτακτική ανάγκη υψίστης σημασίας, να μην καθορίζουν μη συντηρητικοί την ατζέντα του συντηρητικού χώρου. Πρέπει να αλλάξει το συντομότερο δυνατόν.

Μιχαήλ