Όλοι οδηγούν στην Ρώμη
Όλοι οδηγούν στη Ρώμη
Ότι είναι να γίνει, θα γίνει. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη δηλαδή σε αυτά περίπου που περιγράφουμε. Το θέμα είναι πότε θα γίνει και πως θα γίνει. Μας έχουν βγάλει την ψυχή οι καταραμένοι δωσίλογοι ευρώδουλοι και δεν αφήνουν την χώρα να ευημερήσει. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν όλοι σκότωμα δηλαδή εκτέλεση.
Κάτι που πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα είναι πως οι κατά της παγκοσμιοποίησης τώρα οργανώνονται διότι τώρα καταλαβαίνουν που το πάνε οι νεοταξίτες. Εκτός αυτού, τώρα ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων αρχίζει να παίρνει θέση κατά της παγκοσμιοποίησης, προτιμώντας ακόμα και το προηγούμενο σύστημα, σε περίπτωση που υπάρχουν μόνο δύο επιλογές.
Κατά την άποψη μου, οι περισσότεροι ψηφοφόροι, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια, προτιμούν κάτι ανάμεσα δηλαδή ούτε την Παγκόσμια Ολιγαρχική Σοσιαλιστική Δικτατορία που ετοιμάζει η Νέα Τάξη με Ευρωπαϊκή, Ασιατική, Αμερικανική, Αφρικανική Ένωση αλλά ούτε το παλιό σύστημα. Δεν μπορεί κανείς να θέλει την Παγκόσμια Ολιγαρχική Σοσιαλιστική Δικτατορία, εκτός αν ανήκει στην ψευτο-ελίτ που έχει σκοπό να εκμεταλλεύεται, να καταπιέζει και να κάνει πλύση εγκεφάλου στην ανθρωπότητα. Προτιμούν μία ήπια παγκοσμιοποίηση. Η έλευση του Τραμπ, ακόμη κι αν προτιμάει το παλιό σύστημα, κάπου εκεί θα οδηγήσει.
Θα συμβιβαστούν κάπου στην μέση. Ας υποθέσουμε ότι ο Τραμπ είναι υπέρ του συστήματος πριν την παγκοσμιοποίηση. Χωρίς τον Τραμπ θα πήγαινε στην ακραία παγκοσμιοποίηση, την Παγκόσμια Ολιγαρχική Σοσιαλιστική Δικτατορία. Ο Μπάιντεν είναι σήμερα, αν είναι γιατί κάτι τέτοιο αμφισβητείται. Δεν θα είναι συνέχεια. Μετά θα έρθει ο Τραμπ ή ο διάδοχος του. Έτσι θα πάει κάπου στην μέση η παγκοσμιοποίηση. Άρα ο Τραμπ έκανε την αλλαγή της πορείας.
Υπάρχουν διάφορα σατανικά σενάρια για να μπορέσουν να συνεχίσουν το σατανικό σχέδιο τους για Παγκόσμια Ολιγαρχική Σοσιαλιστική Δικτατορία. Ας πούμε ότι τελικά ο Τραμπ δεν καταφέρνει και κυριαρχήσει στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Θα κάνει τρίτο πατριωτικό και θα πάρει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά από τους εναπομείναντες διεθνιστές Ρεπουμπλικάνους που θα κινηθούν σε μονοψήφια ποσοστά. Προσπαθεί βέβαια να το αποφύγει γιατί έτσι μπορεί να βοηθηθούν κάπως οι Δημοκρατικοί. Αν όμως προσπαθήσουν να του «παίξουν παιχνίδια» οι νεοταξίτες Ρεπουμπλικάνοι, θα φτιάξει τρίτο πατριωτικό κόμμα που θα πάρει περισσότερο ψηφοφόρους Ρεπουμπλικάνων αλλά και αρκετούς Δημοκρατικών.
Ας πούμε ότι τον καταδικάζουν και τον αποκλείουν από την Προεδρία. Θα βάλει κάποιον άλλον στην θέση του, τον Κρουζ, τον γιο του, την κόρη του, τον γαμπρό του, κάποιον βουλευτή που είναι με το μέρος του ή κάποιον άλλο. Ο Τραμπ ηγείται στην κεντροδεξιά αλλά τυπικά δεν είναι επικεφαλής των Ρεπουμπλικάνων. Είναι έτσι το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ. Το ίδιο όμως συνέβαινε και με τον Ομπάμα, μετά το τέλος της Προεδρίας του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να είναι πολύ δραστήριος εντός και εκτός των ΗΠΑ. Αν και τυπικά δεν ήταν επικεφαλής των Δημοκρατικών, ουσιαστικά αυτό συνέβαινε. Επίσημα ήταν η επικεφαλής των βουλευτών Νάνσυ Πελόσι και ο Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού κόμματος, Τομ Πέρεζ.
Επίσημα λοιπόν ο Τραμπ δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τους Ρεπουμπλικάνους στην Σύνοδο των κεντροδεξιών κομμάτων της Δύσης+. Ίσως για αυτό να καθυστερεί. Δεν δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα καθώς ανεπίσημα υπάρχει ήδη κάτι αντίστοιχο. Δηλαδή σε πολλές χώρες του κόσμου υπάρχουν κεντροδεξιοί πατριώτες ηγέτες που είναι ενάντια στην ακραία παγκοσμιοποίηση της Νέας Τάξης και βρίσκονται σε επικοινωνία μεταξύ τους. Η ανεπίσημη Σύνοδος λειτουργεί εδώ και αρκετά χρόνια.
Όσο υπάρχει αντίδραση σε ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων για την παγκοσμιοποίηση και ιδιαίτερα στον πατριωτικό χώρο της κεντροδεξιάς, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο Τραμπ ή κάποιος άλλος θα την εκφράζει. Μπορεί να είναι με ένα τρίτο πατριωτικό κόμμα ή μπορεί να είναι με κάποιον άλλο που θα βάλει στην θέση του. Το πρόβλημα θα ήταν αν δεν υπήρχε μεγάλη αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση. Αν δεν υπήρχε αντίδραση δεν θα εκλεγόταν ο Τραμπ Πρόεδρος. Εξελέγη γιατί κανένας άλλος δεν την εξέφρασε (την αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση).
Γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο στην Ελλάδα; Γιατί δεν υπάρχει ένας Έλληνας Τραμπ; Τον ετοιμάζουμε είτε ως αυτόν που θα διαδεχτεί τον Μητσοτάκη στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας είτε ως τον Πρόεδρο του κόμματος που θα αντικαταστήσει την Νέα Δημοκρατία στην πρώτη θέση της κεντροδεξιάς. Στην Ελλάδα ήταν πιο εύκολο για την Νέα Τάξη να ελέγχει τα πράγματα επειδή είναι μία μικρή και αδύναμη χώρα. Δεν συμβαίνει το ίδιο στην Μεγάλη Βρετανία, πόσο μάλλον με τις ΗΠΑ. Δεν λέμε ο Έλληνας Τζόνσον γιατί ο αντίστοιχος του Τραμπ δεν είναι ο Τζόνσον αλλά ο Φαρατζόνσον δηλαδή κάποιος που έχει στοιχεία και από τον Φάρατζ και από τον Τζόνσον.
Τελικά όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη. Δηλαδή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα καταλήξουμε σε κάποια ήπια παγκοσμιοποίηση, μεταξύ της ακραίας της Νέας Τάξης και του προηγούμενου συστήματος. Θα είναι κάτι ανάλογο με όσα περιγράφουμε εδώ. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο. Πάρτε το απόφαση καταραμένοι δωσίλογοι ευρώδουλοι, για το καλό της χώρα αλλά περισσότερο για το δικό σας καλό. Θα φάτε το κεφάλι σας στο τέλος σατανάδες, αν συνεχίσετε στο ίδιο στυλ.
Πέτρος