Πεμπτουσία οικονομικής πολιτικής

Όλες αυτές τις δεκαετίες, σχεδόν πενήντα χρόνια από τον Ιούλιο του ‘74 και σαράντα δύο από τον Ιανουάριο του ‘ 81 που μπήκαμε στην καταραμένη Ένωση, μας έχουν ζαλίσει το μυαλό, για να μην πω κάτι άλλο, με διάφορα οικονομικά νούμερα, για να δείξουν δήθεν πόσο καλά πηγαίνει η ευρωπαϊκή πορεία και η διαχείριση τους. Όλα αυτά είναι άνευ σημασίας, διότι ο σκοπός όλων είναι ένας, να ανέβει το οικονομικό επίπεδο. Επειδή όλοι οι αναγνώστες και οι ψηφοφόροι δεν μπορεί να είναι οικονομολόγοι, να εξηγήσω κάποια βασικά για τους οικονομολόγους μεγέθη, τα οποία όμως μπορεί να μην έχουν γίνει αντιληπτά από όλους τους αναγνώστες.

Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ ή GDP στα Αγγλικά) μετράει την παραγωγή της χώρας σε ένα χρόνο. Αρχικά μετριέται σε ονομαστικές τιμές (GDP nominal). Εξηγήθηκε γιατί οι ονομαστικές (nominal) τιμές έχουν στρέβλωση ή φούσκωμα λόγω του επιπέδου των τιμών. Αυτό διορθώνεται με την διαίρεση δια του δείκτη τιμών. Το πραγματικό μέγεθος της ετήσιας παραγωγής, αποτυπώνεται στο ΑΕΠ σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (GDP ppp) όπου έχει αφαιρεθεί η στρέβλωση ή το φούσκωμα που προκαλείται από τα επίπεδο τιμών. Είναι δηλαδή τα μεγέθη, σαν να είχαμε τα ίδια επίπεδα τιμών σε όλο τον κόσμο.

Αυτά επηρεάζονται από τον πληθυσμό. Όσο περισσότερο πληθυσμό έχει μια χώρα, τόσο μεγαλύτερο είναι το ΑΕΠ της. Η Κίνα είναι πρώτη με αυτή την μέτρηση δηλαδή είναι η μεγαλύτερη οικονομία, γεγονός που οφείλεται στο ότι είναι η πιο πολυπληθής. Όμως δεν είναι η πιο πλούσια χώρα σε εισόδημα. Για να δούμε πόσο πλούσια είναι κάθε χώρα, διαιρούμε με τον πληθυσμό και παίρνουμε το μέσο εισόδημα σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (GDP per capita ppp).

Στον πίνακα που παραθέτει το Worlddata, αντί για αυτά τα νούμερα, έχει δείκτες αγοραστικής δύναμης. Ουσιαστικά παίρνει ως 100, το μέσο εισόδημα σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης των ΗΠΑ και με βάση αυτό, υπολογίζει όλων των υπολοίπων χωρών. Δηλαδή εκτελείται για κάθε χώρα η εξής πράξη: (μέσο εισόδημα χώρας /μέσο εισόδημα ΗΠΑ) Χ 100. Οι τιμές είναι σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης.

Όλες oi προσπάθειες, μακροχρόνια αποτυπώνονται σε ένα νούμερο, στο μέσο εισόδημα εκφρασμένο σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης. Είναι η πεμπτουσία της οικονομικής πολιτικής. Αν θέλετε να δείτε με ένα νούμερο πως τα πηγαίνει η Ελλάδα, κοιτάζετε το μέσο εισόδημα εκφρασμένο σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης. Ο δείκτης αγοραστικής δύναμης το κάνει πιο εύκολα αντιληπτό. Δηλαδή για να δείτε πως τα πηγαίνει μακροχρόνια η Ελλάδα και να το αντιληφθείτε πιο εύκολα, βλέπετε αυτούς τους δείκτες.

Όλη η μπουρδολογία πενήντα χρονών είναι άνευ σημασίας. Είχαν χυθεί τόνοι μελάνι, πριν την ψηφιοποίηση και το Ίντερνετ, για οικονομικά ζητήματα. Έχουν γίνει χιλιάδες οικονομικές αναλύσεις προφορικές ή γραπτές που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση μιας καλής οικονομίας. Όλα ήταν μπούρδες και άνευ σημασίας. Μπορεί να μην ήταν όλα ψέματα αλλά όχι σημαντικά καθώς όλες οι προσπάθειες, μακροχρόνια αποτυπώνονται σε ένα νούμερο.

Είτε δούμε τα απόλυτα νούμερα ή σε σχέση με αυτό των ΗΠΑ, είναι το ίδιο πράγμα. Ο δείκτης είναι προτιμότερος γιατί γίνονται πιο εύκολα αντιληπτές οι σχέσεις. Από αυτές τις τιμές, καταλαβαίνετε το αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής πορείας και της διαχείρισης των ευρωπαϊστών. Είναι παταγώδης η αποτυχία, απόλυτη καταστροφή. Πρέπει να κτυπήσει όχι καμπανάκι αλλά να αρχίσουν να βαράνε όλοι οι συναγερμοί και όλες οι σειρήνες μαζί. Βυθιζόμαστε… χανόμαστε ...τελειώνουμε. Μας τελειώνουν τα τέρατα οι ευρωπαϊστές, Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες και Σημιτικοί αναχρονιστές, αυτοί που κυβερνούν ακόμη σήμερα.

Όχι μόνο δεν είμαστε στο ίδιο επίπεδο με την Γερμανία και την Γαλλία, αλλά πολύ φτωχότεροι από Ισπανία, Πορτογαλία, Εσθονία, Τσεχία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία. Μας έχουν περάσει οι περισσότερες πρώην κομμουνιστικές χώρες. Είμαστε φτωχότεροι από Ρωσία, Ρουμανία, Τουρκία. Και συνολικά η ΕΕ δεν τα πηγαίνει τόσο καλά, με εξαίρεση το Λουξεμβούργο και την Ιρλανδία. Η Ιρλανδία τα πηγαίνει καλά, λόγω αμερικανικών κεφαλαίων. Η ψευδαίσθηση πως οι χώρες της ΕΕ τα πηγαίνουν καλά έχει δημιουργηθεί από τις ονομαστικές τιμές που φουσκώνουν από το επίπεδο τιμών. 

Το κακό είναι ένα με τρία σκέλη, Ευρωπαϊκή πορεία, συμμετοχή σε Ευρωζώνη, διαχείριση ευρωπαϊστών. Μην ξεχνάμε ποιος ξεκίνησε αυτή την καταστροφή. Ήταν ο ψευτο-Εθνάρχης Καραμανλής, ο ιδρυτής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Πρέπει να φύγουν αυτά τα τέρατα το συντομότερο δυνατόν. Έπρεπε να είχαν φύγει εδώ και εβδομήντα χρόνια, από το ‘55 δηλαδή να μην είχε γίνει ποτέ πρωθυπουργός ο Καραμανλής, ο αρχι-καταστροφέας της Ελλάδας, ο εξολοθρευτής των Ελλήνων.

Βέβαια δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ η λύση, ειδικά με αυτή την ηγεσία. Διότι αυτή η ηγεσία έχει επιλέξει τον δρόμο της καταστροφής. Η καταστροφή αποδεικνύεται, αποτυπώνεται σε ένα νούμερο, τον δείκτη της αγοραστικής δύναμης. Επίσης ο σοσιαλισμός δεν είναι η ιδεολογία της οικονομικής ανάπτυξης. Χρειάζεται κατεπειγόντως άλλη ηγεσία στην κεντροδεξιά που θα επιλέξει άλλο δρόμο από αυτόν της αποδεδειγμένης καταστροφής.

Πάραυτα δεν μπορούμε να απαιτήσουμε να είναι συνέχεια κυβέρνηση κεντροδεξιάς και ούτε είναι εφικτό. Αναπόφευκτα η κεντροδεξιά θα εναλλάσσεται στην διακυβέρνηση με την κεντροαριστερά. Το βάρος όμως της οικονομικής προόδου θα πέσει στην κεντροδεξιά. Χρειάζεται επίσης αλλαγή ηγεσίας με ένα άλλο δρόμο στην κεντροαριστερά αλλά προπαντός και κατεπειγόντως στην κεντροδεξιά. Αρκετά μας κατέστρεψαν τα τέρατα. Να μην συνεχιστεί η καταστροφή.

Ελευθέριος