Περιστασιακός αμοραλισμός

Περιστασιακός αμοραλισμός

Για όσους δεν ανήκουν στον ακόλαστο αμοραλισμό, ο φόνος θεωρείται αμαρτία. Όταν όμως οι εχθροί έρχονται να μας καταλάβουν, τότε είναι ηθικά επιτρεπτό να πολεμήσουμε και να τους σκοτώσουμε. Αυτή είναι η γενική άποψη που επικρατεί παγκόσμια, αν και υπάρχουν κι εδώ αντιρρήσεις. Είναι αμυντικός ή περιστασιακός αμοραλισμός. Παρόμοια κάποια γυναίκα της Αντίστασης, θα μπορούσε να κάνει σχέση με αξιωματικούς του εχθρού για να μάθει τα μυστικά τους. Εδώ ίσως υπάρχουν περισσότερες αντιρρήσεις.

Κάτω από κανονικές συνθήκες αυτές οι πράξεις είναι ηθικά κολάσιμες αλλά κατά μία άποψη «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Το θέμα είναι πόσο σοβαρός μπορεί να είναι ο σκοπός και μέχρι που μπορεί να φτάσει κανείς. Κάποιοι πιστεύουν ότι μόνο και μόνο η επικράτηση του πολιτικού συστήματος ή του κόμματος που προτιμούν είναι αρκετά ιερός σκοπός για να χρησιμοποιήσουν «ανήθικα» μέσα. Αυτή μάλλον είναι άποψη μιας μειονότητας και όχι της πλειονότητας.  

Στην εποχή της κρίσης, υπήρξαν (και υπάρχουν γιατί δεν τέλειωσε η κρίση) γυναίκες περισσότερο και άνδρες λιγότερο που εξωθήθηκαν στην πορνεία, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να μείνει η οικογένεια τους κάτω από μια στέγη και να έχουν ένα πιάτο φαΐ. Τώρα βέβαια μπορεί να είχαν την δυνατότητα κάποιας άλλης δουλειάς που δεν ήθελαν να κάνουν. Ή ίσως μπορούσαν να φιλοξενηθούν κάπου για ένα διάστημα και να παίρνουν ένα πιάτο φαγητό. Εάν πράγματι ήταν ο μοναδικός τρόπος και όχι ο εύκολος τρόπος, τότε υπάρχει επιείκεια. Και αυτό μια μορφή αμυντικού ή περιστασιακού αμοραλισμού είναι, όχι απέναντι στον κατακτητή αλλά στην πείνα και στην εξαθλίωση. Ο ανώτερος σκοπός είναι η επιβίωση του ατόμου και της οικογένειας του.

Ουσιαστικά κανείς παρακάμπτει τους ηθικούς φραγμούς για κάποιο διάστημα, για σοβαρό λόγο, για να αμυνθεί σε κάποιο σοβαρό κίνδυνο. Ίσως οι αντινομιακοί να το έκαναν επίτηδες να δημιουργήσουν αυτές τις συνθήκες ώστε οι άνθρωποι από ανάγκη να έχουν αντινομιακή συμπεριφορά όπως είναι η πορνεία. Κατά μία άποψη, όχι μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα πείραμα αλλά και η Ελλάδα, ως ο πιο αδύναμος κρίκος, είναι ένα πείραμα της Νέας Τάξης εντός της ΕΕ.  

Η πορνεία είναι μια αντινομιακή συμπεριφορά που βλάπτει κυρίως τα ίδια τα άτομα. Αυτό που δεν υπολόγισαν οι αντινομιακοί είναι ότι μπορεί να τους γυρίσει μπούμεραγκ και ο αμοραλισμός να στραφεί εναντίον τους. Η Νέα Τάξη μας εκμεταλλεύεται, μας εξαπατά, μας καταπιέζει. Θέλει να μας υποδουλώσει κάτω από μία Παγκόσμια Δικτατορία όπου μια νεοταξική ψευτοελίτ θα συγκεντρώσει όλο τον πλούτο και την εξουσία. Μας έχει καταστρέψει και μας έχει κατακλέψει.

Δεν επιτρέπεται απλώς αλλά επιβάλλεται να πάρει κανείς πίσω τα κλεμμένα. Αν δεν υπάρχει άλλος τρόπος, τότε και η κλοπή όχι μόνο επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται. Η κλοπή από κλέφτες δεν είναι κλοπή. Είναι γνωστό ποιοι είναι οι κλέφτες, ποιοι κλέβουν τα λεφτά μας επί δεκαετίες. Αν κανείς κλέψει από τους κλέφτες, όχι μόνο δεν κάνει κάποια αμαρτία αλλά θα έχει την ευλογία του Θεού (Γιαχβέ, Αλλάχ, Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, πηγή της Φώτισης κλπ).

Για να αμυνθούμε σε αυτή την Νέα Τάξη, κατά μία άποψη, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα εναντίον τους. Στο τέλος αναγκαστικά θα τους σκοτώσουμε. Το ερευνούμε από ηθική άποψη. Σε περίοδο ειρήνης η δολοφονία τιμωρείται πολύ αυστηρά. Σε περίοδο πολέμου όμως επιτρέπεται. Μπορεί να είναι εμφύλιος ο πόλεμος. Σε περίοδο πολέμου μπορούμε να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα πολύ πιο εύκολα από ότι σε περίοδο ειρήνης.

Όταν γίνει στους περισσότερους αντιληπτό που πραγματικά το πάνε οι νεοταξίτες, θα προσπαθήσουν να τους σταματήσουν με κάθε τρόπο. Μπορεί τελικά να καταφέρει ο Έλληνας Τραμπ και το κόμμα που θα ευθυγραμμιστεί με την βάση να γίνει το πρώτο κόμμα της κεντροδεξιάς. Έτσι θα γίνει αλλαγή πορείας από εκεί που το πάει η Νέα Τάξη. Τίποτα όμως δεν είναι βέβαιο στη ζωή. Αν αυτοί οι τρόποι αποτύχουν, τότε αναγκαστικά θα χρησιμοποιηθούν άλλοι προκειμένου να εμποδίσουμε τους νεοταξίτες να μας υποδουλώσουν.

Ο αμοραλιστής είναι διαρκώς και για τα πάντα αμοραλιστής. Ο αμυντικός ή περιστασιακός αμοραλιστής είναι για συγκεκριμένες χρονικές περιόδους και συγκεκριμένους σοβαρούς λόγους, συνήθως άμυνα σε κάποιο σοβαρό κίνδυνο. Το να κλέβεις από αυτόν που σε έκλεψε δεν είναι κλοπή. Το να σκοτώνεις αυτόν που προσπαθεί να σε υποδουλώσει δεν είναι αμαρτία.

Ντίνος

Scroll to Top