Προδοτο-μπασταρδο-σοσιαλιστές
Προδοτο-μπασταρδο-σοσιαλιστές
Αυτή τη στιγμή στην Βουλή έχουμε τέσσερα υβριδικά διεθνιστικά σοσιαλιστικά κόμματα, ένα διεθνιστικό μισοσοσιαλιστικό και ένα διεθνιστικό κομμουνιστικό. Ο διεθνισμός του ΚΚΕ είναι διαφορετικού τύπου σε σχέση με τα άλλα κόμματα. Δεν υποστηρίζει την ΕΕ και την Νέα Τάξη. Τα δύο από τα υβριδικά σοσιαλιστικά, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, είναι δεξιότερα του γνήσιου σοσιαλισμού και τα δύο άλλα, ΣΥΡΙΖΑ και ΜΕΡΑ25 είναι αριστερότερα. Το παλιό ΠΑΣΟΚ ήταν πιο κοντά σε γνήσιο σοσιαλισμό αλλά δεν υπάρχει πια.
Άλλες ονομασίες της καθομιλουμένης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντί για υβριδικό είναι μπάσταρδο ή ακάθαρτο. Όλα τα κόμματα της Βουλής είναι προδοτο-μπασταρδο-σοσιαλιστικά, εκτός από το ΚΚΕ που είναι κομμουνιστικό. Πως να πάει μπροστά λοιπόν η χώρα; Μία πολύ σύντομη ιστορική αναδρομή θα κάνει κατανοητό γιατί τα κόμματα είναι προδοτο-μπασταρδο-σοσιαλιστικά.
Η πρώτη Δημοκρατία ήταν στην Αρχαία Αθήνα που ήταν άμεση. Από τότε, με εξαίρεση κάποια διαστήματα στη Ρώμη, είχε επικρατήσει η μοναρχία στην Ευρώπη, βασιλείς ή αυτοκράτορες. Η μοναρχία είχε καλές σχέσεις με την Εκκλησία. Η Γαλλική και η Ρωσική Επανάσταση ήταν ενάντια στην μοναρχία, τους ευγενείς και την Εκκλησία. Η Γαλλική ήταν στα τέλη του 18ου αιώνα και η Ρωσική στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου. Κατά μία άποψη, ο εθνικοσοσιαλισμός και ο φασισμός προήλθαν από τους Ιακωβίνους της Γαλλικής Επανάστασης.
Σοσιαλισμός και κομμουνισμός είναι διαφορετικές ιδεολογίες αριστερής προέλευσης. Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι μία περίεργη ιστορία διότι άλλαζε στην πορεία. Ο «πατέρας» του εθνικισμού και του σοσιαλισμού θεωρείται ο Ρουσώ. Υπάρχουν διάφορα είδη εθνικισμού που είναι διαφορετικός από τον πατριωτισμό. Ο εθνικισμός του Χίτλερ ήταν διαφορετικός από τον εθνικισμό του Ρουσώ. Ο Ρουσώ έβλεπε το έθνος ως μία πολύ μεγάλη συλλογικότητα, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, διαφορετικά από των άλλων εθνών. Του Χίτλερ ο εθνικισμός ήταν επεκτατικός.
Ο Χίτλερ αρχικά ήταν αριστερός, ομοφυλόφιλος, φτωχός μποέμ ζωγράφος. Στηρίχθηκε από κέντρα της αριστεράς, μποέμ κύκλους, Εβραίους, ομοφυλόφιλους κλπ. Στην πορεία ο Χίτλερ και ο εθνικοσοσιαλισμός του άλλαζαν. Αρχικά πολλοί υψηλόβαθμοι Ναζί ήταν ομοφυλόφιλοι. Ο αντιπολιτευτικός τύπος τους «έκραζε» και άλλαξαν στάση. Μάλιστα ο ίδιος ο Χίτλερ, μετά από ένα μεγάλο διάστημα ομοφυλοφιλίας, έγινε ετεροφυλόφιλος.
Παλιοί σύμμαχοι έγιναν αντίπαλοι και παλιοί αντίπαλοι έγιναν σύμμαχοι. Διάφορα οικονομικά και άλλα κέντρα είδαν τον Χίτλερ ως ασπίδα στον κομμουνισμό που επεκτεινόταν. Αν και ο εθνικοσοσιαλισμός ως σοσιαλισμός υποστηρίζει έντονο κρατικό παρεμβατισμό, αφήνει ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας ελεύθερο και σε χέρια ιδιωτών, αντίθετα με τον κομμουνισμό.
Ο εθνικισμός του Χίτλερ ήταν επεκτατικός και αντιμέτωπος με τον πατριωτισμό των χωρών που προσπάθησε να καταλάβει. Οι Ναζί ήταν ιμπεριαλιστικοί εθνικιστές αλλά οι Έλληνες συνεργάτες των Ναζί δεν ήταν εθνικιστές αλλά προδότες. Είχαν όμως υιοθετήσει τα υπόλοιπα στοιχεία της Ναζιστικής ιδεολογίας που στην βάση της ήταν αριστερή. Ο γνήσιος εθνικοσοσιαλισμός, ως σοσιαλισμός υιοθετεί τον ακόλαστο αμοραλισμό και είναι ενάντια στην θρησκεία. Δεν υπάρχει Θεός και αφού δεν υπάρχει Θεός δεν υπάρχει Καλό ή Κακό και αμαρτία.
Η λαϊκή δεξιά είναι μεταλλαγμένος εθνικοσοσιαλισμός. Έχει ομοιότητες αλλά και διαφορές. Αυταρχισμός υπάρχει μέσα στο κόμμα αλλά δέχεται κάποιας μορφής δημοκρατία αντί για δικτατορία. Ο εθνικισμός αντικαθίσταται με πατριωτισμό που είναι διαφορετικός αλλά σχετικός. Ο εθνικισμός εμπεριέχει πατριωτισμό. Επιπλέον προστίθενται συντηρητικές αξίες και φιλική στάση στην θρησκεία, κάτι που δεν υπήρχε στον γνήσιο εθνικοσοσιαλισμό, ως μία μορφή σοσιαλισμού.
Μετά τις φρικαλεότητες και την πανωλεθρία του φασισμού και του ναζισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτές οι δύο πολύ δημοφιλείς ιδεολογίες προπολεμικά, έγιναν μισητές για τους περισσότερους ανθρώπους. Άλλοι εθνικοσοσιαλιστές (προδοτο-σοσιαλιστές) έγιναν σοσιαλιστές όπως η Μελίνα Μερκούρη και ο Μιτεράν (φασίστας) και άλλοι έγιναν λαϊκοί δεξιοί όπως ο Καραμανλής και πολλοί άλλοι. Στην πορεία προέκυψε ένα άλλο είδος σοσιαλισμού, του ALDE και της Δράσης. Δηλαδή στον σοσιαλισμό τροποποιείται μόνο η στάση στα οικονομικά και γίνεται αρκετά δεξιά. Κατά τα άλλα είναι σοσιαλισμός. Δεν είναι πατριώτες και δεν πιστεύουν στον Θεό.
Σε αυτά διαφοροποιούνται από την λαϊκή δεξιά. Τώρα κάποιοι προδοτο-σοσιαλιστές, έγιναν μόνο επιφανειακά λαϊκοί δεξιοί για να μπορέσουν να έχουν απήχηση στον χώρο της λαϊκής δεξιάς. Μέσα τους όμως έμειναν ακόλαστοι αμοραλιστές και προδότες. Οι πατριώτες δεν παραδίδουν την εθνική κυριαρχία σε μία μακρινή γραφειοκρατία αλλά αγωνίζονται με το αίμα τους να την διατηρήσουν. Όλοι οι λαϊκοί δεξιοί που παριστάνουν τους πατριώτες αλλά υποστηρίζουν την ΕΕ, είναι στην πραγματικότητα προδοτο-μπασταρδο-σοσιαλιστές όπως είναι και όλοι οι υπόλοιποι. Απλά είναι διαφορετικά είδη προδοτο-μπασταρδο-σοσιαλισμού.
Μανώλης