Το λάθος του βασιλιά 2
Το λάθος του βασιλιά 2
Ο βασιλιάς φοβόταν τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Δεν θεωρούσε την Ένωση Κέντρου ικανή να εμποδίσει τον κίνδυνο καθώς ήταν κατακερματισμένη και τμήματα της φιλικά και συνεργαζόμενα με τους κομμουνιστές. Η ενότητα του Εθνικού Συναγερμού ήταν υψίστης σημασίας για τον βασιλιά ως ανάχωμα στον κομμουνιστικό κίνδυνο. Φοβήθηκε πως η ανάθεση της πρωθυπουργίας σε έναν από τους δύο υποψηφίους θα προκαλούσε διάσπαση του Συναγερμού.
Έτσι επελέγη ο υπουργός Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνος Καραμανλής που τότε δεν θεωρούνταν καν υποψήφιος και δεν είχε διαμορφώσει ακόμη την μετέπειτα ηγετική εικόνα. Ήταν πέντε χρόνια νεότερος του Κανελλόπουλου και εννέα του Στεφανόπουλου, γεννημένος το 1907. Ο Καραμανλής σχημάτισε αμέσως κυβέρνηση παρά τις έντονες αντιδράσεις πολλών ηγετικών στελεχών του Συναγερμού.
Τελικά αποδέχτηκαν την επιλογή του βασιλιά και ορίστηκε πενταμελής διοικούσα επιτροπή από Καραμανλή, Στεφανόπουλο, Κανελλόπουλο, Τσουδερό και Ροδόπουλο. Στη συνέχεια ο Καραμανλής μετέτρεψε τον Συναγερμό σε ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση), τον Ιανουάριο του 1956 με 175 βουλευτές του Συναγερμού να τον ακολουθούν.
Άλλοι συντάχθηκαν με τον Κανελλόπουλο που κράτησαν αδιευκρίνιστη στάση. Δεκατρείς βουλευτές του συναγερμού πήγαν με το ΛΚΚ (Λαϊκό Κοινωνικό Κόμμα) του Στεφανόπουλου Το 1958, το ΛΚΚ συνεργάστηκε με τα απομεινάρια του Λαϊκού Κόμματος και άλλα κόμματα που είχαν προέλθει από αυτό, στον συνασπισμό Ένωσις Λαϊκών Κομμάτων.
Ο Στεφανόπουλος, πικραμένος που ο Καραμανλής του «έφαγε» την σχεδόν σίγουρη πρωθυπουργία, προσχώρησε το 1961 στην Ένωση Κέντρου και έγινε Αντιπρόεδρος. Ο Κανελλόπουλος συνεργάστηκε ως ανεξάρτητος με την ΕΡΕ μέχρι το 1959 οπότε και προσχώρησε και έγινε Αντιπρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου.
Λόγω κρίσης των σχέσεων με τα Ανάκτορα, ο Καραμανλής παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 1963 και έφυγε στο Παρίσι. Η διοίκηση της ΕΡΕ ανατέθηκε σε τριμελή επιτροπή αποτελούμενη από τους Κανελλόπουλο, Ροδόπουλο, Παπαληγούρα με επικεφαλής τον Κανελλόπουλο. Τον Νοέμβριο του 1963, η Ένωση Κέντρου κέρδισε τις εκλογές και με νέες εκλογές τον Φεβρουάριο του 1964 απέκτησε αυτοδυναμία.
Και ο Παπανδρέου ήρθε σε ρήξη με τα Ανάκτορα (Κωνσταντίνος) τον Ιούλιο του 1965. Ο βασιλιάς ανέθεσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε Αθανασιάδη - Νόβα και Τσιριμώκο που απέτυχαν να πάρουν πλειοψηφία. Τελικά με στήριξη της ΕΡΕ σχημάτισε κυβέρνηση ο Στέφανος Στεφανόπουλος και κατόπιν πιέσεων προκήρυξε εκλογές για τον Μάιο του 1967 αλλά τις πρόλαβε το πραξικόπημα.
Το καλοκαίρι του 1974, είχαν εξεταστεί πολλά ονόματα για την πρωθυπουργία, ανάμεσα τους και του Στέφανου Στεφανόπουλου. Τελικά αποφασίστηκε να αναλάβει ο Κανελλόπουλος με αντιπρόεδρο τον Μαύρο. Τελευταία στιγμή μεσολάβησαν ο Αβέρωφ και ο ναύαρχος Αραπάκης και αντί για τον Κανελλόπουλο έγινε τελικά πρωθυπουργός ο Καραμανλής. Ο Κανελλόπουλος συνεργάστηκε ως ανεξάρτητος βουλευτής με την Νέα Δημοκρατία.
Ο Στεφανόπουλος ίδρυσε την Εθνική Παράταξη με τον Σπύρο Θεοτόκη. Πήρε 7% στις εκλογές του 1977 αλλά δεν εξελέγη βουλευτής και αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας των πέντε βουλευτών ανέλαβε ο Θεοτόκης. Γεννήθηκε το 1908 στην Κέρκυρα. Ήταν γιος του πρωθυπουργού Ιωάννη Θεοτόκη και εγγονός του επίσης πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη.
Μετά την αποτυχία στις εκλογές του 1977, ο Στεφανόπουλος παραιτήθηκε και ανέλαβε την αρχηγία ο Θεοτόκης. Πριν τις εκλογές του 1981, η Εθνική Παράταξη διαλύθηκε και τα περισσότερα στελέχη προσχώρησαν στην Νέα Δημοκρατία. Ο Θεοτόκης εξελέγη βουλευτής Επικρατείας Νέας Δημοκρατίας όταν Πρόεδρος ήταν ο ξάδελφος του Γεώργιος Ράλλης.
Ο Στεφανόπουλος πέθανε τον Οκτώβριο του 1982, ο Κανελλόπουλος τον Σεπτέμβριο του 1986 και ο Καραμανλής τον Απρίλιο του 1998. Ο Στεφανόπουλος και ο Κανελλόπουλος, στην διάρκεια της Κατοχής είχαν αντιστασιακή δράση. Ο Καραμανλής συμμετείχε στην φιλοναζιστική ομάδα Σοσιαλιστική Ένωση. Το ηθικό δίδαγμα είναι πως σε αυτή την χώρα δεν πηγαίνουν μπροστά οι πατριώτες αλλά οι δωσίλογοι.
Στην πρώτη πρωθυπουργική του θητεία, ο Καραμανλής δεν εξελέγη αλλά ορίστηκε ως αντικαταστάτης του Παπάγου από τον Βασιλιά. Ο Βασιλιάς φοβήθηκε την διάσπαση του Συναγερμού και τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Πιθανώς να έπαιξαν ρόλο και προδοτικά κέντρα γιατί ανάμεσα σε δύο πατριώτες, επελέγη ένας τρίτος δωσίλογος.
Με την επιλογή Καραμανλή, ο Βασιλιάς έβαλε την χώρα σε μεγάλες περιπέτειες που ξεκινούν από το 1955 και φθάνουν μέχρι τις μέρες μας. Ο Καραμανλισμός έχει πέσει σαν μια άδικη κατάρα στην χώρα και δεν την άφησε να προοδεύσει. Αν είχε αναλάβει ένας από τους δύο ορισμένους από τον Παπάγο διαδόχους του, η χώρα θα ήταν σε πολύ καλύτερη μοίρα σήμερα.
Ο βασιλιάς «έφτιαξε» τον Καραμανλή. Το πιθανότερο είναι πως αν τελικά αναλάμβανε μια από τις δύο επιλογές του Παπάγου, με τον Στεφανόπουλο την επικρατέστερη, ο Καραμανλής να μην γινόταν ποτέ πρωθυπουργός αλλά να παρέμενε ένας υπουργός των κυβερνήσεων του Συναγερμού. Τελικά ο βασιλιάς το πλήρωσε το λάθος του και ο ίδιος αφού ο Καραμανλής κατάργησε την βασιλεία.
Αναστάσιος