Να είναι τόσο άσχετοι;

Πως η Ελλάδα ωφελήθηκε από την συμμετοχή της στην ΕΕ, είναι ένα ψέμα που το συντηρεί η προπαγάνδα του πολιτικού και μιντιακού συστήματος. Ο Σημίτης και ο Καραμανλής, έκαναν τεράστια ζημιά στην οικονομία της χώρας και προκάλεσαν την χρεοκοπία. Στην συνέχεια, λόγω των Μνημονίων, όσοι ακολούθησαν δεν είχαν πολλά περιθώρια.

Βέβαια ένα ερώτημα είναι αν υπήρχε καλύτερος δρόμος εκτός των Μνημονίων και κατά πάσα πιθανότητα υπήρχε. Το πρώτο Μνημόνιο ξεκίνησε το 2010 με τον Παπανδρέου και το τρίτο τέλειωσε τον Αύγουστο του 2018. Ο Μητσοτάκης κυβέρνησε εκτός Μνημονίων και για αυτό η ποινή του θα είναι εξίσου αυστηρή με του Καραμανλή και του Σημίτη (ισόβια), αν ηττηθεί η ΝΤΠ. Με την συνθηκολόγηση, ουσιαστικά όλοι αυτοί οι ευρωπαϊστές Νεοταξίτες σώζουν το τομάρι τους.

Ο Μητσοτάκης είναι επικίνδυνος για την χώρα και δυστυχώς το ίδιο ισχύει για τον Τσίπρα και τον Ανδρουλάκη. Κάθε μέρα που μένουμε σε αυτή την καταραμένη Ένωση, την Σοσιαλιστική Ουτοπία, είναι επιζήμια για την οικονομία. Η οικονομική καταστροφή έχει δύο αιτίες α) συμμετοχή στην ΕΕ και Ευρωζώνη β) κακοδιαχείριση ευρωπαϊστών. Είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Όσοι καταλαβαίνουν λίγα οικονομικά σκέφτονται «δεν μπορεί να είναι τόσο άσχετοι, πρέπει να είναι προδότες». Έκαναν τα αντίθετα από τα σωστά. Πάντως ένα από τα δύο συμβαίνει ή είναι πολύ άσχετοι ή είναι πολύ προδότες. Η ασχετοσύνη είναι επίσης πάρα πολύ κακό και δεν δικαιολογείται για κανένα αρχηγό κόμματος. Δυνητικά όλοι διεκδικούν την πρωθυπουργία. Αν θέλουν να κάνουν τους μάγκες και να πουλάνε μούρη, πρέπει να έχουν και τις γνώσεις.

Είναι πολύ χειρότερο για όσους έγιναν πρωθυπουργοί. Η ασχετοσύνη, αν είναι αυτό και δεν είναι προδοσία, θα τιμωρηθεί πολύ αυστηρά. Κατανοητό είναι πως όσοι καταλαβαίνουν οικονομικά είναι επειδή τα έχουν σπουδάσει. Έχουν τουλάχιστον ένα πρώτο πτυχίο, αν δεν έχουν μεταπτυχιακό. Υπάρχουν όμως μέσα σε όλα τα κόμματα άνθρωποι με γνώσεις οικονομικών.

Θα μπορούσαν να τα εξηγήσουν στους αρχηγούς των κομμάτων και ιδιαίτερα σε αυτούς των κομμάτων εξουσίας. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για άλλα θέματα εκτός των οικονομικών. Τα οικονομικά όμως είναι τα πιο σημαντικά α) γιατί αυτά ενδιαφέρουν περισσότερο τους ψηφοφόρους και β) από τα οικονομικά εξαρτώνται όλα τα άλλα υπουργεία για τον προϋπολογισμό τους.

Αν τα έκαναν όλα σωστά και χωρίς τα προβλήματα που δημιουργεί η ΕΕ και η Ευρωζώνη, θα επιτύγχαναν την μέγιστη δυνατή παραγωγή κάθε χρόνο (μεγιστοποίηση ΑΕΠ). Ορίσαμε το δυνητικό ΑΕΠ και το επιτευγμένο ΑΕΠ. Το δυνητικό είναι αυτό που θα προέκυπτε, αν τα έκαναν όλα σωστά. Με μέσους ρυθμούς ανάπτυξης 3%, το μέσο εισόδημα θα έπρεπε να έχει τετραπλασιαστεί από το 1974, σε πραγματικές τιμές, χωρίς την επίδραση της αύξησης του επιπέδου τιμών.

Επειδή έκαναν τα περισσότερα λάθος, βρισκόμαστε πολύ μακριά από το δυνητικό ΑΕΠ, αυτό που ήταν μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της χώρας, αν γινόντουσαν όλα ή σχεδόν όλα σωστά. Έχει εξηγηθεί πως χρειάζεται α) δομική προσαρμογή σε κλάδους ψηλής παραγωγικότητας β) βελτίωση παραγωγικότητας κλάδων γ) ελαχιστοποίηση ανεργίας και υποαπασχόλησης δ) αύξηση του ποσοστού του πληθυσμού στο εργατικό δυναμικό.

Δεν αρκεί να παραχθούν προϊόντα και υπηρεσίες αλλά πρέπει επίσης να απορροφηθούν από την εγχώρια αγορά και τις αγορές του εξωτερικού. Γιατί αν δεν απορροφηθούν, οι επιχειρήσεις θα μείνουν με αδιάθετο προϊόν και θα μειώσουν την παραγωγή. Και σε αυτό δημιουργεί πρόβλημα η συμμετοχή σε ΕΕ και Ευρωζώνη όπως θα εξηγηθεί σε επόμενα άρθρα.

Οι εχθροί μας στην ΕΕ, με την συμφωνία των εγχώριων προδοτών (ή άσχετων), αποφάσισαν να κάνουν βαριά βιομηχανία της Ελλάδας τον τουρισμό. Είναι κλάδος χαμηλής παραγωγικότητας. Είναι επίσης εποχικός δηλαδή οι εργαζόμενοι υποαπασχολούνται σε ετήσια βάση και πολύ ευάλωτος σε περιόδους κρίσης διότι από τα πρώτα που κόβουν οι άνθρωποι είναι διακοπές στο εξωτερικό.

Επιπλέον ο τουρισμός δεν έχει περιθώρια βελτίωσης της παραγωγικότητας. Πως να βελτιωθεί η παραγωγικότητα σε ένα εστιατόριο; Δεν νομίζω να έχουν υπάρξει σημαντικές βελτιώσεις στην παραγωγικότητα των εστιατορίων, τον τελευταίο αιώνα. Μπορεί να υπάρξει όταν drones ή ρομπότ σερβίρουν τα πιάτα. Γίνεται πειραματικά στην Ιαπωνία με ρομπότ αλλά αργεί πολύ να συμβεί μαζικά.

Ο τουρισμός δεν είναι μόνο εστιατόρια αλλά το ανέφερα ενδεικτικά. Στα ξενοδοχεία ίσως υπάρχουν κάποια περιθώρια με την αύξηση του μεγέθους για οικονομίες κλίμακας αλλά και αυτά είναι περιορισμένα. Είναι έτσι ο ελληνικός τουρισμός που ακόμη και να συμβαίνει δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Στα τουριστικά νησιά όπως πχ Μύκονο, Σαντορίνη, Πάρο δεν μπορούν να φτιαχτούν μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα για πολλούς λόγους.

Αντίθετα στην βιομηχανία υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης παραγωγικότητας, με αύξηση του μηχανολογικού και τεχνολογικού εξοπλισμού. Κάποια στιγμή θα φθάσουμε σ' ένα πλατό λόγω φθινουσών αποδόσεων (diminishing returns). Από εκεί και πέρα οι βελτιώσεις της παραγωγικότητας θα γίνονται κυρίως με τεχνολογικές εξελίξεις. Όταν όμως φθάσουμε αυτό το πλατό, θα έχουμε συγκλίνει με τις πιο αναπτυγμένες χώρες και θα βρισκόμαστε σχεδόν στο ίδιο επίπεδο.

Με τον τουρισμό ως την βαριά βιομηχανία, σύγκλιση δεν γίνεται. Ο τουρισμός να υπάρχει αλλά συμπληρωματικά σε άλλους πολύ πιο παραγωγικούς κλάδους, ετήσιας απασχόλησης που θα είναι οι βασικοί. Δηλαδή χρειάζεται κατεπειγόντως επαναβιομηχανοποίηση με παράλληλα ανάπτυξη κλάδων υπηρεσιών ψηλής παραγωγικότητας.

Ωραίο θα ήταν η επαναβιομηχανοποίηση να γίνει σε ψηλή τεχνολογία (high tech) αλλά θέλει μια πολύ καλή μελέτη, αν και πως μπορεί να επιτευχθεί. Ξέρω σίγουρα και το αντιλαμβάνεται καθένας που ξέρει οικονομικά πως χρειάζεται δομική προσαρμογή σε κλάδους ψηλής παραγωγικότητας. Ποιοι ακριβώς θα είναι αυτοί οι κλάδοι δεν μπορώ να το πω, χωρίς μια προσεκτική μελέτη.

Απόστολος