Δημοψήφισμα ή κόμμα
Δημοψήφισμα ή κόμμα
συνέχεια από Μπουρδολογία για Κωνσταντίνο
Οι αντιβασιλικοί, εμμένουν εσκεμμένα στο να παρουσιάζουν την Βασιλευομένη Δημοκρατία ως μη Δημοκρατία. Μη δημοκρατικό πολίτευμα είναι η Βασιλεία όπου ο Βασιλιάς ασκεί καθήκοντα αντίστοιχα με του Πρωθυπουργού δηλαδή έχει εκτελεστική εξουσία. Στην Βασιλευομένη Δημοκρατία, ο Βασιλιάς έχει καθήκοντα αντίστοιχα και λιγότερα από αυτά που Προέδρου στην Προεδρευομένη Δημοκρατία.
Αν είχαμε Βασιλιά στην θέση της Σακελλαροπούλου ή του Παυλόπουλου δεν θα άλλαζαν σημαντικά τα πράγματα. Και του Προέδρου και του Βασιλιά στην Βασιλευομένη Δημοκρατία, ο ρόλος είναι εθιμοτυπικός. Όποιος τάσσεται υπέρ της ταφής με τιμές αρχηγού κράτους δεν σημαίνει πως είναι βασιλικός δηλαδή θέλει επαναφορά της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Ούτε σημαίνει πως επιδιώκει την επαναφορά της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Απλά υποστηρίζει το σωστό και θα έπρεπε όλοι να το υποστηρίζουν.
Αν δεν είχε γίνει αλλαγή το πολιτεύματος, ο Κωνσταντίνος θα ήταν ακόμη αρχηγός κράτους δηλαδή Βασιλιάς. Η μπούρδα του Μητσοτάκη θα ήταν σωστή, αν για να έχει τιμές αρχηγού κράτους κάποιος στην κηδεία του, πρέπει να είναι ενεργεία αρχηγός κράτους, την στιγμή του θανάτου του. Όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο, αρκεί να έχει διατελέσει αρχηγός κράτους, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει.
Ο Μητσοτάκης έδειξε για μια ακόμη φορά το πραγματικό του πρόσωπο. Αυτοί που είναι κατά της κηδείας με τιμές αρχηγού κράτους βρίσκονται αριστερά του κέντρου. Κρατάνε ακόμα κακία για τα γεγονότα του Ιουλίου 1965 που οδήγησαν στην παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Τότε ο Μητσοτάκης (πατέρας) ήταν μαζί με τους Παπανδρέου. Αυτά που συνέβησαν στην συνέχεια δηλαδή η Αποστασία, οδήγησαν στην ρήξη.
Βέβαια εσωκομματική ή εσωπαραταξιακή κόντρα υπήρχε μεγάλη μεταξύ Μητσοτάκηδων – Βενιζέλων και Παπανδρέου για την καρέκλα του αρχηγού των Φιλελεύθερων που θα γινόταν και πρωθυπουργός. Ίσως οι προσωπικές φιλοδοξίες να ώθησαν κάποιους στην Αποστασία. Το ζήτημα είναι πως οι Μητσοτάκηδες δεν αποχώρησαν ποτέ ιδεολογικά και πραγματικά από την παράταξη που ίδρυσε ο Κωστής Μητσοτάκης, σύζυγος της αδελφής του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Οι Μητσοτάκηδες δεν ανήκουν στον χώρο της κεντροδεξιάς. Παριστάνουν τους κεντροδεξιούς γιατί λόγω της Αποστασίας δεν τους ήθελαν στον χώρο που ίδρυσε ο πρόγονος τους, με το κόμμα των Ξυπόλητων. Εδώ έφθασαν στο σημείο να υποστηρίζουν τον αριστερό Λούλα στην εκλογές της Βραζιλίας και όχι τον κεντροδεξιό Μπολσονάρο που υποστήριζαν τα περισσότερα κεντροδεξιά κόμματα σε ΗΠΑ και Ευρώπη.
Όσον αφορά τον Σαμαρά, μάλλον προσπαθούν να παίξουν ένα παιχνίδι «καλός αστυνόμος – κακός αστυνόμος». Το ποιος είναι ο καλός και ποιος είναι ο κακός, εξαρτάται από το που βρίσκεται ιδεολογικά κανείς. Το επόμενο που πρέπει να περιμένουμε από την Νέα Δημοκρατία είναι κάποιος πολιτικός της να ταχθεί υπέρ της κρατικοποίησης των μέσων παραγωγής, για να πιάσουν όλο το πολιτικό φάσμα.
Σχετικά με την πολυ-αναμενόμενη τριχοτόμηση ΕΕ – Ευρώπης, είδαμε ποιοι ήταν οι προσκεκλημένοι από το εξωτερικό. Στο δεύτερο κύμα προσχώρησης στην ΕΕ (1973) ήταν Βρετανία, Ιρλανδία και Δανία. Ακολούθησε η Ελλάδα (1981) και μετά Ισπανία και Πορτογαλία (1986). Η Ιρλανδία σίγουρα θα είναι με ΗΠΑ – Βρετανία. Ίσως η Δανία θελήσει να ακολουθήσει τις χώρες με τις οποίες μπήκε μαζί στην ΕΕ.
Η Νορβηγία είναι εκτός ΕΕ αλλά μπορεί να ενδιαφερθεί να συμμετάσχει σε ένα πολύ διαφορετικό γκρουπ χωρών από την ΕΕ, με πολύ μεγαλύτερη εθνική ανεξαρτησία. Είναι πιθανό Ισπανία και Πορτογαλία να βρεθούν στο ίδιο γκρουπ με ΗΠΑ – Βρετανία λόγω των σχέσεων και του ενδιαφέροντος που έχουν για την Κεντρική και Λατινική Αμερική.
Τον Νοέμβριο του 2024, θα συμπληρωθούν πενήντα χρόνια από το δημοψήφισμα του 1974 που κατάργησε την Βασιλευομένη Δημοκρατία. Μπορεί μαζί με τις βουλευτικές εκλογές να γίνει και ένα νέο δημοψήφισμα. Δεν εννοώ αυτές που έρχονται ούτε τις δεύτερες που κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσουν αλλά όποιες γίνουν αργότερα. Ούτως ή άλλιώς οι κάλπες θα στηθούν. Άλλο ένα χαρτί και άλλος ένας φάκελος χρειάζεται και το πολύ ένα λεπτό επιπλέον χρόνος για κάθε ψηφοφόρο.
Δύο είναι τα ενδεχόμενα. Ή το αποτέλεσμα θα είναι κατά της Βασιλευομένης Δημοκρατίας ή θα είναι υπέρ. Αν είναι κατά, το πιθανότερο σύμφωνα με την άποψη μου, θα επιβεβαιωθούν όλοι οι αντιβασιλικοί, όχι σε όλες τις μπούρδες που λένε αλλά στο ότι η Βασιλευομένη Δημοκρατία έχει τελειώσει, για τα επόμενα πενήντα χρόνια τουλάχιστον. Μετά το 2074 θα μπορούσε να ξαναγίνει δημοψήφισμα. Αν όμως ο λαός ψηφίσει υπέρ της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, με ποιο δικαίωμα όλοι αυτοί προσπαθούν να την εμποδίσουν, κόντρα στη θέληση του λαού;
Δεν μπορώ να ξέρω όπως και κανένας εξάλλου ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Δεν έχω υπόψη μου κάποιες δημοσκοπήσεις, εκτός αν υπάρχουν κρυφές. Ας υποθέσουμε πως τα ποσοστά παραμένουν περίπου όπως το 1974. Ενώ το 30% είναι μικρό για δημοψήφισμα, είναι μεγάλο για κόμμα. Μπορεί να πάρει και ψήφους που δεν είναι υπέρ της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας. Ένα τέτοιο ποσοστό, αν μπορεί να επιτευχθεί, τελειώνει ουσιαστικά την Νέα Δημοκρατία και την αντικαθιστά στην πρώτη θέση της κεντροδεξιάς.
Σίγουρα δεν θα προέλθει όλο το 30% (υποθετικά πάντοτε) από την ΝΔ αλλά το μισό τουλάχιστον (του 30%), από τωρινούς ψηφοφόρους της ΝΔ θα είναι. Δεν πρόκειται να το ψηφίσουν ψηφοφόροι του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ (ίσως ελάχιστοι). Επομένως θα πέσει η ΝΔ στο 20% και θα πάρει ένα προβάδισμα 10 μονάδων, το νέο κόμμα. Με την πόλωση μπορεί να ανέβει ακόμα περισσότερο, διότι οι ψηφοφόροι κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, έχουν την τάση να προτιμούν το πρώτο κόμμα της παράταξης. Ισχύει η λογική «το μη χείρον βέλτιστον», για να μην έρθει στην εξουσία κόμμα από άλλη παράταξη που θα είναι χειρότερη εναλλακτική.
Τιμολέων