Ελληνοσλαβικό το Βυζάντιο

Ένας από τους πιο σημαντικούς αυτοκράτορες του Βυζαντίου, ο Ιουστινιανός ήταν θρακικής ή ιλλυρικής καταγωγής. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ελληνικών φύλων και των συγγενών προς αυτά δεν είναι σαφής. Κάποιοι θεωρούν τους Μακεδόνες συγγενές φίλο. Άλλοι θεωρούν τους Θράκες ελληνικό φύλο. Βέβαια σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, οι Μακεδόνες ήταν ελληνικό φύλο και οι Θράκες συγγενές. Ποια ήταν τα φύλα που κατοικούσαν στα Βαλκάνια; Οι Θράκες ήταν στα δυτικά Βαλκάνια και οι Ιλλύριοι στα ανατολικά.

Οι Θράκες θεωρούνταν πολύ καλοί πολεμιστές. Ο Ξενοφάνης τους περιγράφει με μπλε μάτια και ανοιχτόχρωμα μαλλιά. Βέβαια αρκετά ελληνικά φύλα είχαν επίσης ανοιχτά χρώματα. Οι Δάκες ήταν θρακικό φύλο όπως και οι Γέτες. Κάποιοι θεωρούν πως Δάκες και Γέτες ήταν το ίδιο, απλώς βρίσκονταν σε διαφορετικές περιοχές, οι Γέτες πιο Ανατολικά. Πολύ χοντρικά οι Θράκες βρίσκονταν στην σημερινή ελληνική Θράκη και στην Βουλγαρία ενώ Δάκες - Γέτες στην σημερινή Ρουμανία. Ίσως για αυτό οι σημερινοί Ρουμάνοι και Βούλγαροι μοιάζουν αρκετά στην φυλετική μείξη.

Στην Ανατολική πλευρά των Βαλκανίων ήταν οι Ιλλύριοι. Χοντρικά οι Ιλλύριοι βρίσκονταν σε Αλβανία, Μαυροβούνιο, Σερβία, Βοσνία, Κροατία, Σλοβενία. Ίσως για αυτό οι σημερινοί Αλβανοί και Σέρβοι μοιάζουν στην φυλετική μείξη, όπως και με τους Έλληνες. Οι Παίονες βρίσκονταν περίπου στην σημερινή Βόρεια Μακεδονία. Δεν ήταν ξεχωριστό φύλο αλλά ελληνικό, θρακικό ή ιλλυρικό. Επομένως τα βασικά φύλα που κατοικούσαν στα Βαλκάνια ήταν Έλληνες, Ιλλύριοι και Θράκες. Τα υπόλοιπα προέρχονταν από αυτά.

Όταν έγινε η Ρωμαϊκή κατάκτηση, αυτοί ζούσαν στα Βαλκάνια και παρέμειναν. Οι Ρωμαίοι έστειλαν στρατεύματα αλλά δεν μετανάστευσαν. Έτσι υπήρξε κάποια επιμειξία με τους Ρωμαίους αλλά ήταν πολύ μικρή διότι ο αριθμός όσων παρέμειναν ήταν μικρός σχετικά με τον συνολικό πληθυσμό. Τους δύο πρώτους αιώνες του Βυζαντίου, στα Βαλκάνια και στην Τουρκία, έμεναν Έλληνες, Ιλλύριοι και Θράκες που ήταν συγγενή μεταξύ τους φύλα.

Επειδή το Βυζάντιο ήταν ενιαίο κράτος, οι μετακινήσεις ήταν πιο εύκολες και έτσι υπήρξε επιμειξία εντός του Βυζαντίου, μεταξύ ελληνικών, θρακικών και ιλλυρικών φύλων. Το Βυζάντιο ξεκίνησε τον 4ο μΧ αιώνα. Η επικρατέστερη ημερομηνία είναι το 330 μΧ αλλά κάποιοι θεωρούν το 395 μΧ, με τον θάνατο του Θεοδόσιου, όταν χωρίστηκε οριστικά η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, σε ελληνική Ανατολή και λατινική Δύση.

Από τον 6ο μΧ αιώνα, ξεκίνησε η μετανάστευση των Σλάβων σε μεγάλους αριθμούς. Οι Σλάβοι που εγκαταστάθηκαν ήταν σημαντικό ποσοστό σε σχέση με τους προηγούμενους πληθυσμούς που ήταν Έλληνες, Ιλλύριοι και Θράκες δηλαδή ελληνικά φύλα και συγγενή. Βέβαια η εγκατάσταση των Σλάβων έγινε σταδιακά μέσα στους αιώνες.

Όσο περνούσαν οι αιώνες, τόσο μεγάλωνε το ποσοστό των Σλάβων εντός του Βυζαντίου. Για αυτό και σήμερα έχουμε χώρες στα Βαλκάνια όπως η Σερβία και η Βουλγαρία όπου το ποσοστό των σλαβικών γονιδίων είναι περίπου 50%. Οι πρώτοι Βούλγαροι ήταν τουρκικής καταγωγής αλλά ο αριθμός τους δεν ήταν μεγάλος, για αυτό και σλαβοποιήθηκαν δηλαδή αναμείχθηκαν με Σλάβους αρκετά και έγιναν περισσότερο Σλάβοι.

Υπάρχει η ψευδαίσθηση πως το Βυζάντιο ήταν Ρωμαϊκό. Το ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΡΩΜΑΙΚΟ και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Πολλές φορές φταίει η κακή χρήση των λέξεων. Λέμε τους Λατίνους Φράγκους ενώ οι Φράγκοι ήταν γερμανικό φύλο. Λέμε τους Έλληνες Ρωμιούς δηλαδή Ρωμαίους ενώ όπως επιστημονικά αποδεικνύεται, οι Έλληνες είναι φυλετικά πιο κοντά στους Βαλκάνιους, ακόμη και στους Ούγγρους, παρά στους Ιταλούς.

Λέμε πως ο Κωνσταντίνος ήταν Ρωμαίος Αυτοκράτορας. Έτσι προκύπτει η ψευδαίσθηση πως ήταν Ρωμαίος δηλαδή είχε καταγωγή από την Ρώμη. Για την ακρίβεια ο Κωνσταντίνος ήταν Ιλλύριος και Έλληνας που υπήρξε αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι αυτοκράτορες της Ρώμης ήταν από όλες τις περιοχές της Αυτοκρατορίας. Μετά το 395 μΧ, το Βυζάντιο δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την Ρώμη. Οι αυτοκράτορες και τα επιτελεία τους ήταν από τις περιοχές του Βυζαντίου. Σίγουρα το Βυζάντιο δεν ήταν Ρωμαϊκό. Ήταν αρκετά ελληνικό αλλά όχι καθαρά ελληνικό.

Τι ήταν λοιπόν το Βυζάντιο; Στους δύο πρώτους αιώνες ήταν ελληνο-θρακο-ιλλυρικό. Όσο μεγάλωνε ο αριθμός των Σλάβων που μετοίκιζαν, τόσο γινόταν περισσότερο σλαβικό. Επομένως το Βυζάντιο ήταν ελληνο-θρακο-ιλλυρο-σλαβικό. Επειδή η λέξη είναι σιδηρόδρομος και Ιλλύριοι - Θράκες ήταν συγγενή φύλα με τους Έλληνες, μπορούμε να πούμε πως το Βυζάντιο ήταν ελληνοσλαβικό στο δεύτερο μισό της διάρκειας του, όπου στον όρο Έλληνες περιλαμβάνουμε και τα συγγενή φύλα.

Αυτό είναι οι σημερινοί κάτοικοι των Βαλκανίων και της Τουρκίας που προέρχονται από τους κατοίκους του Βυζαντίου. Στο δεύτερο μισό, ήταν Έλληνες (και συγγενή φύλα) με Σλάβους. Μετά την πτώση του Βυζαντίου, αναμείχθηκαν με τους Οθωμανούς Τούρκους που δεν έστειλαν μόνο στρατεύματα όπως οι Ρωμαίοι αλλά μετανάστευσαν σε μεγάλους αριθμούς.

Οι σημερινοί Βαλκάνιοι και Τούρκοι είναι Ελληνο-Σλαβό-Τουρκοι, όχι μόνο λόγω της ανάμειξης με τους Οθωμανούς αλλά και λόγω των πρώτων Βούλγαρων που ήταν τουρκικής καταγωγής. Στους Έλληνες περιλαμβάνονται και τα συγγενή φύλα, Ιλλύριοι και Θράκες. Κάθε χώρα έχει την δική της διαφορετική φυλετική μείξη. Οι Νεόλληνες είναι Ελληνο-Σλαβό-Τουρκοι, με μεγαλύτερη καταγωγή από τους Αρχαίους Έλληνες, σε σχέση με άλλες χώρες.

Στα ανατολικά Βαλκάνια, είναι επίσης Ελληνο-Σλαβό-Τουρκοι αλλά η καταγωγή από τους Ιλλύριους είναι μεγαλύτερη, σε σχέση με άλλες περιοχές. Στα δυτικά Βαλκάνια είναι Ελληνο-Σλαβό-Τουρκοι, με μεγαλύτερη καταγωγή από τους Θράκες, σε σχέση με άλλες περιοχές. Στην Τουρκία, είναι Ελληνο-Σλαβό-Τουρκοι, με μεγαλύτερη καταγωγή από τους Οθωμανούς, σε σχέση με άλλες χώρες.

Επιπλέον τα σλαβικά ποσοστά διαφέρουν διότι οι Σλάβοι δεν εγκαταστάθηκαν ομοιόμορφα σε όλη την επικράτεια του Βυζαντίου. Στην Ελλάδα είναι περίπου 25% ενώ σε Σερβία και Βουλγαρία περίπου 50%. Στις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες είναι κάπου ανάμεσα ενώ στην Τουρκία είναι χαμηλότερα από της Ελλάδας και στην Κροατία περισσότερο από της Σερβίας. Πάντως ανεξάρτητα από τις διαφορές, οι Βαλκάνιοι και οι Τούρκοι, προέρχονται από τους κατοίκους του Βυζαντίου και είναι Ελληνο-Σλαβό-Τουρκοι.

Σωτήριος