Απειλή ή ευκαιρία;

O B’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ίσως το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, με αρνητική χροιά βέβαια. Ενεργούμε ως ανθρωπότητα και κυρίως ως Δύση σαν να μη συνέβη ποτέ. Συνέβη και παρασυνέβη και δεν μπορούμε να το διαγράψουμε από την μνήμη μας. Υπήρξαν νικητές και ηττημένοι. Στους νικητές υπήρξαν αυτοί που πολέμησαν και συνέβαλαν σημαντικά στη νίκη και αυτοί που λούφαξαν και άφησαν τους άλλους να πολεμήσουν.

Τον πόλεμο τον κέρδισαν ΗΠΑ, Βρετανία και Ρωσία. Η Γαλλία έπεσε αμαχητί μέσα σε λίγες μέρες και λούφαξε. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τι θα συνέβαινε αν δεν είχαν κερδίσει τον Πόλεμο οι Σύμμαχοι. Τώρα θα είχαμε να μας κυβερνάει το γιο του Χίτλερ, φυσικό ή θετό. Κι αν δεν ήταν γιος του θα ήταν αυτός που ο Χίτλερ θα όριζε ως διάδοχο του δηλαδή ένας άλλος Χίτλερ.

Έχει γραφτεί σε πάρα πολλά άρθρα για μία Νέα Γιάλτα. Νομίζω αυτό που εννοείται είναι μια νέα συμφωνία ήπιας εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης όπου θα ληφθεί πολύ στα σοβαρά ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, το αποτέλεσμα και η συμβολή στο αποτέλεσμα. Επομένως δημιουργούνται δύο κατηγορίες, με δύο υποκατηγορίες η κάθε μία. Η πρώτη κατηγορία είναι οι νικητές και η δεύτερη οι ηττημένοι.

Στους νικητές έχουμε αυτούς που συνέβαλαν στην νίκη και αυτούς που λούφαξαν. Παρομοίως στους ηττημένους έχουμε κάτι αντίστοιχο αλλά από αρνητική πλευρά, τις βασικές χώρες του Άξονα και τις υπόλοιπες. Δημιουργούνται έτσι τέσσερις κατηγορίες ως προς τον λόγο που θα έχουν στην ήπια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση α) νικητές που συνέβαλαν σημαντικά β) νικητές που δεν συνέβαλαν σημαντικά γ) μη σημαντικές χώρες του Άξονα δ) σημαντικές χώρες του Άξονα.

Στην Α’ κατηγορία είναι ΗΠΑ, Βρετανία, Ρωσία. Το εξετάζω περισσότερο από την πλευρά Ευρώπης - Αμερικής και αφήνω έξω την Ασία. Στην Β' κατηγορία είναι χώρες σαν την Γαλλία. Η Ελλάδα είναι κάπου ανάμεσα αλλά ως μικρή χώρα μάλλον δεν θα έχει τον πρώτο λόγο. Σίγουρα δεν έπεσε αμαχητί και λούφαξε όπως η Γαλλία αλλά η συμβολή της στην νίκη επί του Άξονα δεν ήταν πολύ σημαντική. Στην Δ' κατηγορία είναι Γερμανία, Ιταλία. 

Σε χρόνο ανθρώπινης ζωής, μισός αιώνας είναι μεγάλος. Σε ιστορικό χρόνο όμως είναι ελάχιστος. Δεν επιτρέπεται μέσα σε μισό περίπου αιώνα να έχουν ανατραπεί τελείως οι σχέσεις που ακολούθησαν το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν μπορεί η Γερμανία που ήταν ηττημένη και η Γαλλία που λούφαξε να κυριαρχούν στην Ευρώπη.

Οι δύο νικητές Βρετανία, Ρωσία βρίσκονται στο περιθώριο, με διαφορετικό τρόπο. Μαζί με την Βρετανία βρίσκονται και οι ΗΠΑ. Γαλλία και Γερμανία έβαλαν τους Βρετανούς στο περιθώριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επειδή είχαν στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γαλλία, Γερμανία (και Ιταλία) είχαν σχέδιο να εξωθήσουν τις ΗΠΑ ολοσχερώς από την Ευρώπη και να κυριαρχήσουν.

Κάποτε υπήρχε ο κομμουνιστικός κίνδυνος από την πλευρά της Ρωσίας (Σοβιετικής Ένωσης). Πλέον δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Η κρίση στην Ουκρανία μπορεί να θεωρηθεί ως απειλή για ΗΠΑ - Βρετανία ή ως ευκαιρία για να έλθουν οι ισορροπίες εκεί που έπρεπε να βρίσκονται. Δεν μπορεί να ηγούνται της Δύσης οι ηττημένοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Γερμανία, Ιταλία) και αυτοί που λούφαξαν και έπεσαν αμαχητί μέσα σε λίγες μέρες (Γαλλία).

Ο κλόουν ο Μακρόν ας διαβάσει λίγο ιστορία για το ποια ήταν η στάση της χώρας του στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Λούφαξαν και άφησαν Αμερικανούς, Βρετανούς και Ρώσους να πολεμήσουν. Οι Σύμμαχοι απελευθέρωσαν το Παρίσι τον Αύγουστο του ’44, λίγο μετά την Απόβαση στην Νορμανδία. Αλλιώς θα βρισκόταν ακόμα υπό γερμανική Κατοχή. Για το μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σκότωναν Αμερικανούς στην Ελλάδα (πιθανολογείται) για να τους τρομοκρατήσουν και να τους απωθήσουν από την Ευρώπη.

Οι ΗΠΑ δικαιούνται την Νορμανδία και η Βρετανία την Βρετάνη. Μπορεί να μην θέλουν να το φτάσουν μέχρι εκεί. Σίγουρα όμως ΗΠΑ - Βρετανία (από την πλευρά της Δύσης) θα έχουν τον πρώτο λόγο στην ήπια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση. Οι Γάλλοι θα συμμορφωθούν με τις αποφάσεις αυτών που πολέμησαν για την νίκη. Γερμανοί και Ιταλοί θα δεχτούν τη βούληση όσων τους νίκησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που σε ιστορικό χρόνο είναι πολύ πρόσφατος. Υπάρχει ο καλός ο τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο και ο κακός ο τρόπος.

Αν Γάλλοι, Γερμανοί (και Ιταλοί) δεν δεχτούν, οι AUKUS αφήνουν τους Ρώσους να φθάσουν στο Βερολίνο, αποβιβάζονται στην Νορμανδία για να τους αναχαιτίσουν και συναντιούνται στο Βερολίνο για μία Νέα Συμφωνία Γιάλτας. Στο χέρι Γαλλίας, Γερμανίας (και Ιταλίας) είναι να μην υπάρξουν πιο δυσάρεστες εξελίξεις. Οι Γερμανοί  και οι Ιταλοί πρέπει να δεχτούν το γεγονός πως έχασαν τον Πόλεμο και οι Γάλλοι πως δεν πολέμησαν.

Γιώργος