Το έγκλημα της παραγωγικότητας
Το έγκλημα της παραγωγικότητας
Θα μπούμε σιγά-σιγά, πιο βαθιά στα οικονομικά. Αντιλαμβανόμαστε πως όσο πιο βαθιά μπαίνουμε, τόσο μικρότερο γίνεται το ποσοστό των αναγνωστών που τα καταλαβαίνει. Όμως έστω και ένα μικρό ποσοστό να τα καταλάβει, θα είναι ωφέλεια. Θα προσπαθούμε να τα κάνουμε όσο το δυνατόν πιο απλά και κατανοητά, για να διαπιστώσουν οι Έλληνες πολίτες τα πολλά βαριά εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί σε βάρος τους και τα πολλά και μεγάλα ψέματα που τους έλεγε στο σύστημα ΝΤΠ-ΕΕ για δεκαετίες.
Να πάρουμε ένα παράδειγμα. Ας πούμε πως ξεκινάμε με ένα ΑΕΠ (GDP) 100 δισ. Τόσο περίπου ήταν γύρω στο '90, σε ονομαστική αξία. Πάντα πρέπει να απομονώνεται η επίδραση του επιπέδου τιμών. Αυτό που δείχνει πόσο πλούσιοι είμαστε είναι το μέσο εισόδημα (GDP per capita) και προκύπτει από την διαίρεση του ΑΕΠ με τον πληθυσμό. Αν ο πληθυσμός μένει περίπου ίδιος, αύξηση του ΑΕΠ σημαίνει πως πλουτίζουμε ενώ μείωση πως φτωχαίνουμε.
Δεν μας αρκεί όμως απλά να μένουμε στα ίδια, γιατί όλες οι χώρες έχουν ανάπτυξη, άλλες μικρότερη και άλλες μεγαλύτερη. Για να πλησιάσουμε τις πιο αναπτυγμένες χώρες, για να έχουμε την πολυπόθητη σύγκλιση, θέλουμε ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Θα πρέπει να είναι πάνω από 3%. Ας πούμε πως περιοριζόμαστε στο 4%, για το παράδειγμα που είναι το ελάχιστο αποδεκτό.
Αυτό σημαίνει πως σε 18 χρόνια, το ΑΕΠ θα πρέπει να είναι 200 δις και σε άλλα τόσα ή σε 36 συνολικά 400 δις. Θα πρέπει να είναι απαλλαγμένα από την αύξηση του επιπέδου τιμών δηλαδή σε τιμές '90 να βγαίνουν αυτά τα νούμερα. Με άλλα λόγια, θα έπρεπε μεταξύ 1990 και 2026 να έχουμε προσθέσει άλλα 300 δις στην παραγωγή μας (σε τιμές '90). «Πως είναι δυνατό κάτι τέτοιο;», θα σκεφτεί κανείς.
Γίνεται με διάφορους τρόπους που θα τους εξετάσουμε παρακάτω αλλά κυρίως με αύξηση της παραγωγικότητας. Αν σε ένα εργοστάσιο, ένας εργάτης παράγει 100 ζευγάρια παπούτσια, σε ένα συγκεκριμένο διάστημα και σε ένα δεύτερο εργοστάσιο, ένας εργάτης παράγει 135 ζευγάρια παπούτσια στο ίδιο διάστημα, το δεύτερο εργοστάσιο είναι πιο παραγωγικό, έχει κατά 35% μεγαλύτερη παραγωγικότητα. Αν το πρώτο πάει στα 120 ζευγάρια ανά εργάτη, αυξάνει την παραγωγικότητα του κατά 20%.
Δεν συγκεκριμενοποιώ το διάστημα διότι δεν έχω ιδέα πόσο χρειάζεται, στα σύγχρονα εργοστάσια, για έναν εργάτη να παράγει τόσο ζευγάρια παπούτσια. Στις διάφορες χώρες, γίνονται μετρήσεις παραγωγικότητας ανά κλάδο, με διάφορους τρόπους, ανά ώρα εργασίας, ανά εργαζόμενο κλπ. Ήταν δεδομένο πως η Ελλάδα είχε χαμηλότερη παραγωγικότητα στην βιομηχανία και βιοτεχνία, σε σχέση με χώρες όπως Γαλλία και Γερμανία.
Όμως η παραγωγικότητα βελτιώνεται και όπως με τους ρυθμούς ανάπτυξης, τα περιθώρια βελτίωσης είναι μεγαλύτερα για τις χώρες που είναι λιγότερο παραγωγικές. Αντί λοιπόν να βελτιωθεί η παραγωγικότητα και να μεγαλώσει η ελληνική βιομηχανία που βρισκόταν σε βρεφική ηλικία, έκλεισαν οι ελληνικές βιομηχανίες και βιοτεχνίες και η ελληνική παραγωγή αντικαταστάθηκε από άλλων χωρών όπως Γαλλίας και Γερμανίας
Επιπλέον μας περιόρισαν σε τουρισμό και γεωργία που είναι κλάδοι χαμηλής παραγωγικότητας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά γενικότερα. Η βιομηχανία έχει ψηλότερη παραγωγικότητα. Από τον κλάδο των υπηρεσιών, χρηματοοικονομικά και πληροφορική έχουν την ψηλότερη παραγωγικότητα. Όταν μας περιορίζουν σε κλάδους χαμηλής παραγωγικότητας, ουσιαστικά μας καταδικάζουν στο να μείνουμε φτωχοί.
Είναι αυτονόητο από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω αλλά θα το εκφράσω καθαρά και θα το τονίσω. Ένας τρόπος αύξησης της παραγωγικότητας της χώρας είναι να αυξηθεί η παραγωγικότητα στους διάφορους κλάδους. Ο άλλος τρόπος είναι να γίνει δομική προσαρμογή σε κλάδους ψηλότερης παραγωγικότητας δηλαδή το αντίθετο από αυτό που συνέβη στην Ελλάδα.
Επιπλέον, ο τουρισμός έχει ένα μειονέκτημα. Σε περιόδους κρίσης, οι διακοπές στο εξωτερικό είναι από τα πρώτα που κόβουν οι άνθρωποι. Επομένως, μια χώρα που στηρίζεται υπερβολικά σε τουρισμό, υποφέρει πολύ σε περιόδους κρίσης. Για την Ελλάδα, ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία. Πολλά και βαριά είναι τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει στην Ελλάδα η ΕΕ μαζί με τους μεγαλοεγκληματίες ευρωπαϊστές.
Η αύξηση της παραγωγικότητας αυξάνει την παραγωγή γιατί κάθε εργαζόμενος παράγει περισσότερο. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για μεγαλύτερη παραγωγή. Δεν αρκεί βέβαια να αυξηθεί η παραγωγή αλλά πρέπει επίσης να μπορεί να απορροφηθεί στην εγχώρια αγορά ή στις αγορές του εξωτερικού. Ένας άλλος παράγοντας είναι το ποσοστό αξιοποίησης της παραγωγικής δυναμικότητας των επιχειρήσεων. Δεν είναι ποτέ 100% αλλά όσο πιο ψηλά, τόσο καλύτερα.
Έχουμε αρκετά υψηλή ανεργία. Αυτό δίνει την δυνατότητα ανάπτυξης, αν οι άνεργοι μπορέσουν να δουλέψουν. Το ίδιο ισχύει αν οι υποαπασχολούμενοι γίνουν πλήρως απασχολούμενοι. Άνεργος θεωρείται κάποιος που θέλει και μπορεί να δουλέψει αλλά δεν βρίσκει δουλειά. Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ δεν δουλεύουν δεν θεωρούνται άνεργοι γιατί δεν θέλουν να δουλέψουν.
Περισσότερο είναι νέοι και γυναίκες. Αν συμπληρωματικά με τους ανέργους, αρκετοί από αυτούς που δεν θέλουν να δουλέψουν, μπουν στην παραγωγή, θα έχουμε αύξηση παραγωγής. Η εκπαίδευση και το μορφωτικό επίπεδο, αυξάνουν επίσης την παραγωγικότητα. Αν ο σταθμάρχης της Λάρισας είχε το κατάλληλο μορφωτικό επίπεδο, θα ήταν πιο παραγωγικός και πιθανότατα δεν θα γινόταν το δυστύχημα.
Θα μπορούσε να χειριστεί καλύτερα αυτά τα απαρχαιωμένα συστήματα. Αυτό βέβαια δεν απαλλάσσει τους άλλους από τις ευθύνες τους γιατί θα έπρεπε να υπάρχουν πολλές ασφαλιστικές δικλείδες για ένα ανθρώπινο λάθος που αναπόφευκτα κάποτε θα συνέβαινε. Μπορεί να μην έφταιγε το μορφωτικό επίπεδο αλλά η κούραση, η αδιαθεσία, η αρρώστια κλπ.
Εμείς από την μεριά μας, αυτό που μπορούμε να κάνουμε, το κάνουμε. Τα εξηγούμε όσο πιο απλά και κατανοητά γίνεται. Φροντίστε να τα διαδώσετε ώστε να φθάσουν πολύ μακρύτερα από το περιορισμένο αναγνωστικό κοινό. Εξηγήσετε τα σε όσους δεν τα καταλαβαίνουν τόσο εύκολα. Πρέπει να καταλάβουν οι Έλληνες, τα μεγάλα ψέματα που τους έλεγαν για δεκαετίες και τα πολλά και βαριά εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί σε βάρος τους. Όταν ηττηθεί η ΝΤΠ-ΕΕ, αυτά όλα θα προβάλλονται από μεγάλα ΜΜΕ και κανάλια.
Σταύρος