Έλληνες - Θράκες - Ιλλυριοί

Στον δεύτερο Περσικό πόλεμο, η μάχη των Θερμοπυλών διεξήχθη παράλληλα με την ναυμαχία του Αρτεμισίου, τον Αύγουστο του 480 πΧ. Παρόλη την ηρωική στάση του Λεωνίδα και των Σπαρτιατών, οι Πέρσες νίκησαν στις Θερμοπύλες ενώ στο Αρτεμίσιο οι Έλληνες αποχώρησαν. Τον Σεπτέμβριο του 480 πΧ, οι Έλληνες νίκησαν στην Σαλαμίνα. Ο Ξέρξης αποτραβήχτηκε στην Ασία, αφήνοντας 300,000 άνδρες, με επικεφαλής τον Μαρδόνιο.

Τον Αύγουστο του 479 πΧ, στις Πλαταιές, οι Έλληνες με αρχηγό τον Σπαρτιάτη Παυσανία νίκησαν τον στρατό του Μαρδόνιου. Στην συνέχεια ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής τον Σπαρτιάτη Λεωτυχίδα νίκησε τον Περσικό, στην Μυκάλη της Ιωνίας. Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν για αρκετά χρόνια αλλά αυτές οι δύο μάχες ήταν καθοριστικές για την έκβαση του πολέμου.

Το 480 πΧ, ο βασιλιάς Τήρης Α', ίδρυσε το βασίλειο των Οδρυσών, με την συνένωση πολλών θρακικών φυλών. Ήταν το πρώτο κράτος στα Βαλκάνια και σύμφωνα με τον Θουκυδίδη ισχυρό και με ευημερία. Πρωτεύουσα έγινε αργότερα η Σευθέπολη που βρισκόταν κοντά στην σημερινή πόλη Κάζαλνακ, στην επαρχία Στάρα Ζαγόρα, στο κέντρο περίπου της Βουλγαρίας.

Το βασίλειο των Οδρυσών περιλάμβανε την Βουλγαρία και μέρος της Ρουμανίας. Στα δυτικά έφθανε μέχρι την Αμφίπολη και τον ποταμό Στρυμόνα. Στα νότια ξεκινούσε από την σημερινή Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Τα παράλια τα κατείχε η Δηλιακή συμμαχία στην οποία ηγείτο η Αθήνα. Έτσι οι Θράκες ανέπτυξαν σχέσεις με τους Αθηναίους.

Η Δηλιακή συμμαχία ιδρύθηκε το 478 πΧ. Αποτελούνταν από 150 - 330 ελληνικές πόλεις, υπό την ηγεσία της Αθήνας. Ονομάστηκε Δηλιακή επειδή είχε έδρα την Δήλο. Το 454 πΧ, ο Περικλής την μετέφερε στην Αθήνα. Σκοπός της συμμαχίας ήταν να συνεχιστεί ο αγώνας εναντίον των Περσών. Οι συγκρούσεις της Δηλιακής συμμαχίας με τους Πέρσες κράτησαν μέχρι το 449 πΧ.

Αντίπαλος ήταν η Πελοποννησιακή συμμαχία που περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας. Και οι δύο πλευρές προσπαθούσαν να προσεταιριστούν τον βασιλιά της Μακεδονίας Περδίκα για να ενισχύσουν την δύναμη τους. Οι Μακεδόνες ήταν αρχικά με την Πελοποννησιακή συμμαχία αλλά μετά έκαναν συμφωνία με την Αθήνα. Το 431 πΧ ξεκίνησε ο Πελοποννησιακός πόλεμος.

Το βασίλειο των Οδρυσών ήταν με το μέρος της Αθήνας και έλαβε μέρος στον Πελοποννησιακό πόλεμο. Το 429 πΧ, ο γιος του Τήρη Σιτάλκης, συμμάχησε με τους Αθηναίους. Μάλιστα για να ενισχύσει την συμμαχία, παντρεύτηκε την κόρη του Αθηναίου πρεσβευτή Νυμφόδωρου. Αργότερα έστειλαν τον γιο τους Σαδόκο στην Αθήνα όπου έγινε Αθηναίος πολίτης.

Ο Σιτάλκης, έκανε εκστρατεία εναντίον των Μακεδόνων, με στρατό από Θράκες, Γέτες που ήταν Θράκες και Παίονες. Αποσύρθηκαν λόγω προβλημάτων εφοδιασμού. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, οι Παίονες ήταν Θράκες. Θράκες και Παίονες είχαν συμμαχήσει με τους Τρώες, στον Τρωϊκό πόλεμο. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος έληξε το 404 πΧ. Νίκησαν οι Σπαρτιάτες με βοήθεια από τους Πέρσες και έτσι επικράτησαν στον ελληνικό χώρο.

Στην αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου, το βασίλειο της Μακεδονίας καταλάμβανε περίπου τους νομούς Θεσαλλονίκης και Κιλκίς και ένα μικρό κομμάτι του νομού Πέλας. Δηλαδή ήταν η ενδιάμεση Κεντρική Μακεδονία. Μεταξύ 359 και 336 πΧ, ο Φίλιππος της Μακεδονίας υπέταξε τις άλλες ελληνικές πόλεις, το βασίλειο των Θρακών, την Παιονία και τμήμα της Ιλλυρίας. Έγιναν μέρος της Μακεδονικής αυτοκρατορίας και αναμείχθηκαν.

Για να ενισχυθεί μία συμφωνία μεταξύ Μακεδόνων και Ιλλυριών, ο Φίλιππος παντρεύτηκε την κόρη του Ιλλυριού Βασιλιά Βαρδύλη, Αυδάτη. Μετονομάστηκε σε Ευρυδίκη. Απέκτησαν μια κόρη, την Κυνάνη που ήταν ετεροθαλής αδελφή του Αλέξανδρου. Έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση και πολέμησε πολλές φορές στο πλευρό του Φιλίππου. Παντρεύτηκε τον Αντύπα που ήταν ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου.

Μετά το 360 πΧ, το βασίλειο των Οδρυσών μοιράστηκε σε τρεις βασιλείς. Ο Φίλιππος έκανε αρχικά συμφωνία με τους Θράκες που είχαν εσωτερικές συγκρούσεις στο βασίλειο των Οδρυσών και υπέταξε πρώτα τους Παίονες. Οι Θράκες συμμάχησαν με τους Παίονες και τους Ιλλυριούς αλλά ο Φίλιππος τους νίκησε χωριστά. Σε αυτή την προσπάθεια, είχε εναντίον του τους Αθηναίους που ήταν σύμμαχοι των Θρακών.

Σύμφωνα με τον Διόδωρο, ο βασιλιάς των Ιλλυριών Πλουρίας, παραλίγο να σκοτώσει τον Φίλιππο σε μια μάχη το 337 πΧ. Τα βέλη που εκτόξευσε χτύπησαν τον σωματοφύλακα του Φίλιππου Παυσανία και πέθανε. Ο Πλουρίας ήταν βασιλιάς των Αυταριάτων που αναφέρονται ως μια από τις τρεις ισχυρότερους φυλές των Ιλλυριών, μαζί με τους Δαρδάνους και τους Αρδιαίους.

Όπως και οι Θράκες, οι Ιλλυριοί είχαν πολλές φυλές. Ανάμεσα τους οι Δαλμάτες και οι Αλμπάνι από όπου προέρχεται η ονομασία της Αλβανίας. Ο Αλέξανδρος είχε πάει οικειοθελώς εξορία στην Ιλλυρία, όταν ήρθε σε ρήξη με τον πατέρα του Φίλιππο. Επέστρεψε και αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις τους αλλά την ίδια μέρα δολοφονήθηκε ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος ανέλαβε βασιλιάς. Μετά ακολούθησαν οι διάδοχοι του.

Η άρχουσα τάξη των Θρακών μιλούσε ελληνικά που ήταν η γλώσσα της διοίκησης και υποστήριξε έμπρακτα τον εξελληνισμό των Θρακών. Οι Έλληνες θεωρούσαν Θράκες και Ιλλυριούς βαρβάρους όπως εξάλλου και όλους τους μη Έλληνες σύμφωνα με το «πας μη Έλλην βάρβαρος». Είχαν αναπτύξει πολιτισμούς, ειδικά οι Θράκες αλλά σε σχέση με τον ελληνικό που ήταν ο κορυφαίος του κόσμου εκείνη τη εποχή, ήταν υποδεέστεροι.

Οι Έλληνες συνέβαλαν στον καλύτερο εκπολιτισμό Θρακών και Ιλλυριών όπως και αργότερα η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και η Βυζαντινή που ήταν ελληνιστική. Ο ρωμαϊκός πολιτισμός όμως στηρίχτηκε στον ελληνικό και για αυτό ονομάστηκε ελληνορωμαϊκός. Έτσι και στην ρωμαϊκή περίοδο, ο ελληνικός πολιτισμός επηρέασε Θράκες και Ιλλυριούς, δια μέσου των Ρωμαίων.

Η κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους ξεκίνησε με τους τρεις Μακεδονικούς πολέμους, μεταξύ 214 - 148 πΧ. Σε αυτούς οι Θράκες πολέμησαν με το μέρος των Μακεδόνων, αν και υπήρξαν κάποιοι αντάρτες. Η Αιτωλική Συμπολιτεία και η Πέργαμος βοήθησαν τους Ρωμαίους. Αν οι Έλληνες ήταν ενωμένοι, δεν θα τους είχαν κατακτήσει οι Ρωμαίοι. Με το Βυζάντιο, Έλληνες, Θράκες και Ιλλυριοί ανέκτησαν τον έλεγχο της νότιας Ανατολικής Ευρώπης από τους Ρωμαίους.

Το Βυζάντιο έγινε ξανά η πιο προηγμένη περιοχή του κόσμου όπως ήταν πριν λίγους αιώνες η αρχαία Ελλάδα. Ο πολιτισμός του ήταν ελληνιστικός, η γλώσσα ελληνική και χριστιανισμός η θρησκεία. Το Βυζάντιο ήταν Ελληνο-θρακο-ιλλυρικό στους πρώτους αιώνες. Αργότερα προστέθηκαν νεοφερμένοι δηλαδή Σλάβοι, Βούλγαροι και Ούγγροι στις παρυφές. Όλοι αυτοί αναμείχθηκαν καθώς ζούσαν στο ίδιο κράτος, για πάνω από χίλια χρόνια. Το Βυζάντιο συνέβαλε στον εκπολιτισμό των Σλάβων, εντός και εκτός της επικράτειας του. Ανέπτυξε πολύ στενές σχέσεις με τους Ρως του Κιέβου.

Ελληνικό το Βυζάντιο;   Ελληνοσλαβικό το Βυζάντιο   Ήταν ελληνικό το Βυζάντιο;   Όπως το Βυζάντιο   Φυλές Ευρώπης   Μία φάτσα μία ράτσα με Ούγγρους;   Φυλετική μείξη Ανατολικοευρωπαίων   Γονίδια Βυζαντίου και Ρως   Πέντε φυλετικές εκπλήξεις   DNAϊκός διαχωρισμός Ευρώπης   

Μιχαήλ