Θα τελειώσουν οι προδότες

Έχει γραφτεί πολλές φορές πως οι προδότες ευρωπαϊστές θα τελειώσουν, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Θα είναι τέτοιες οι αποκαλύψεις που θα γίνουν που δεν θα τους χωράει ο τόπος. Θα αναγκαστούν να φύγουν από την Ελλάδα, αν προλάβουν. Πολλοί το αμφισβητούν αυτό, διότι δεν έχει ακόμη γίνει. Για να καταλάβουμε γιατί δεν έχει γίνει, θα πρέπει να εξετάσουμε πως προέκυψαν όλοι αυτοί οι προδότες που κυβερνούν την χώρα επί δεκαετίες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ψευτοεθνάρχη θείου Καραμανλή, κατ' εξοχήν προδότη.

Στην Κατοχή, ήταν συνεργάτης των κατακτητών όπως και πολλοί άλλοι. Ο Καραμανλής προέκυψε με ένα μαγικό τρόπο το '55. Οι πιθανότητες να γίνει αυτός πρωθυπουργός ήταν ελάχιστες. Τα δύο φαβορί ήταν οι δύο αντιπρόεδροι του Συναγερμού, ο Στέφανος Στεφανόπουλος και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Τις τελευταίες μέρες του Παπάγου, στις αρχές Οκτωβρίου του ΄55, είχε αναλάβει καθήκοντα πρωθυπουργού ο Στεφανόπουλος. Έτσι ο Στρατάρχης είχε δείξει την προτίμηση του.

Η επιλογή του νέου αρχηγού και κατά συνέπεια πρωθυπουργού θα γινόταν από την κοινοβουλευτική ομάδα του Συναγερμού. Ο βασιλιάς Παύλος επενέβη πραξικοπηματικά και έκανε τον Καραμανλή πρωθυπουργό. Ο μαγικός τρόπος ήταν η παρέμβαση ξένων δυνάμεων και συγκεκριμένα της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Έβαλαν τον Καραμανλή για να προδώσει την Ελλάδα και την Κύπρο.

Πρέπει να το πάμε λίγο πιο πριν, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ελλάδα ήταν με τους Συμμάχους και είπε ΟΧΙ το '40. Στην Ελλάδα όμως υπήρχαν πολλοί προδότες που υποστήριζαν τον Άξονα και είπαν ΝΑΙ. Ήταν όλοι στην ομάδα Σοσιαλιστική Ένωση που συμμετείχε ο Καραμανλής, η Μερκούρη, ο θείος της, ο πατέρας του Σημίτη, ο πατέρας του Ράλλη, ο παππούς του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, ο θείος του Μεϊμαράκη και πολλοί άλλοι.

Με τους συμμάχους ήταν η Σοβιετική Ένωση και η Κίνα. Η πρώτη ήταν ήδη κομμουνιστική και η δεύτερη καθ' οδόν προς τον κομμουνισμό. Ο δρόμος για τον κομμουνισμό είχε ξεκινήσει το 1911 και ολοκληρώθηκε το 1949. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα έγιναν το κομμουνιστικό μπλοκ και αυτό που ονομάστηκε Δύση δηλαδή Δυτική Ευρώπη και ΗΠΑ - Καναδάς. Η Ανατολική Ευρώπη δεν ήταν με την Δύση αλλά στο κομμουνιστικό μπλοκ.

Εξαίρεση μόνο απετέλεσε η Ελλάδα. Αυτό διότι η Βρετανία ήταν ναυτική δύναμη και η Ελλάδα παράλια χώρα με μεγάλη ακτογραμμή. Λίγο μετά την απελευθέρωση ξεκίνησε ο Εμφύλιος Πόλεμος. Οι περισσότεροι από τους προδότες συντάχθηκαν με το αντικομμουνιστικό μπλοκ. Έτσι ενώ αρχικά ήταν με τους ηττημένους, τον Άξονα, στην συνέχεια βρέθηκαν με τους νικητές. Ένας από αυτούς τους προδότες ήταν ο Καραμανλής. Αντί να εκτελεστεί μαζί με άλλους δωσίλογους, βρέθηκε με αξιώματα.

Το '55 υπήρχαν δύο βασικά χαρακτηριστικά, ο Ψυχρός Πόλεμος και ο απελευθερωτικός Αγώνας της Κύπρου. Υπήρχε κίνδυνος να περάσει η Ελλάδα στο κομμουνιστικό μπλοκ διότι από όλες τις απόψεις ανήκει στην Ανατολική Ευρώπη. Ο Καραμανλής ήταν αντικομμουνιστής. Οι άλλοι δύο που τους έφαγε την θέση του πρωθυπουργού (Στεφανόπουλος - Κανελλόπουλος), ήταν επίσης αντικομμουνιστές. Η βασική διαφορά ήταν πως ο Καραμανλής υποστήριζε την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί ήταν η συνέχεια των Ναζί. Ο σκοπός των Ναζί ήταν η Ευρωπαϊκή Σοσιαλιστική Ένωση, υπό την Γερμανία και την Ιταλία.

ΕΟΚ και ΝΑΤΟ είναι το ίδιο συνδικάτο. Το ΝΑΤΟ αρχικά ξεκίνησε ως άμυνα στην Γερμανία αλλά εξελίχθηκε ως αντικομμουνιστικό. Παρομοίως η ΕΟΚ εξελίχθηκε ως άλλος ένας τρόπος άμυνας κατά της επέκτασης του κομμουνισμού. Το 1961 ο Καραμανλής συναντήθηκε στο Λονδίνο με τον Βρετανό πρωθυπουργό Μακμίλαν και συμφώνησαν η Ελλάδα να κάνει σύνδεση και η Βρετανία αίτηση ένταξης. Τότε η ΕΟΚ είχε μόλις έξι μέλη, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία και BeNeLux (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο). Η συμμετοχή της Ελλάδας είχε μεγάλη σημασία διότι ήταν η μόνη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης, εκτός κομμουνιστικού μπλοκ και άρα υψηλού κινδύνου να περάσει στο κομμουνιστικό στρατόπεδο.

Ο Παπάγος και ο υπουργός Εξωτερικών Στεφανόπουλος ήταν υπέρ του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου και της ένωσης με την Ελλάδα. Ο Καραμανλής ήταν κατά του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων και της ένωσης με την Ελλάδα. Υποστήριζε απλά λίγο μεγαλύτερη αυτονομία της Κύπρου. Ενδεχομένως μπορεί να ασκηθεί κάποια κριτική στους χειρισμούς Παπάγου - Στεφανόπουλου αλλά η ουσία είναι πως είχαν πατριωτική στάση ενώ ο Καραμανλής προδοτική.

ΗΠΑ και Βρετανία δεν ήθελαν πατριώτες στην διακυβέρνηση της χώρας αλλά έναν προδότη, ενάντια στον απελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων και στην ένωση με την Ελλάδα και υπέρ της συμμετοχής στην ΕΟΚ επειδή ήταν η συνέχεια της Ευρωπαϊκής Σοσιαλιστικής Ένωσης των Ναζί. Έτσι προέκυψαν οι Καραμανλήδες και τους τρώμε στην μάπα μέχρι σήμερα.

Ο θείος Καραμανλής ήταν άνθρωπος ξένων δυνάμεων και της ΝΤΠ. Η ΝΤΠ της εποχής εκείνης ήταν πίσω από τους Ναζί, για να δημιουργήσει Ευρωπαϊκή Σοσιαλιστική Ένωση. Στην Κατοχή, ο Καραμανλής ήταν άνθρωπος των Γερμανών. Μετά έκανε την βρωμοδουλειά για Βρετανούς και Αμερικάνους. Στην μεταπολίτευση ήταν άνθρωπος των Γάλλων. Ο Άξονας Γερμανίας - Ιταλίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αντικαταστάθηκε από τον Άξονα Γερμανίας - Γαλλίας της ΕΟΚ.

Κατ' αντίστοιχο τρόπο προέκυψε ο Καραμανλής το 1974. Ακόμη υπήρχε το κομμουνιστικό μπλοκ και επομένως κίνδυνος να βρεθεί η Ελλάδα σε αυτό. Διαλύθηκε δέκα πέντε χρόνια μετά, στα τέλη της δεκαετίας του '80. Ο Καραμανλής τοποθετήθηκε για να συνεχίσει εκεί που άφησε προς της επταετίας, την σύνδεση με την ΕΟΚ. Ίσως οι άλλοι υποψήφιοι να αναλάβουν το '74 να μην ήταν τόσο ένθερμοι υποστηρικτές της ΕΟΚ.

Ο κομμουνισμός τέλειωσε στις περισσότερες πρώην κομμουνιστικές χώρες. Μαζί του έπρεπε να τελειώσουν και όλοι οι προδότες σαν τον Καραμανλή που απλώς εξυπηρετούσαν τα σχέδια της Δύσης, η οποία πριν το '89 προσδιοριζόταν ως το μη κομμουνιστικό μπλοκ. Να καταλάβουμε ένα πράγμα. Η Ανατολική Ευρώπη δεν ήταν ούτε είναι Δύση. Η Ελλάδα ανήκει στην Ανατολική Ευρώπη.

Η Δύση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο αποικιοκρατικό σύστημα στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτό όμως δεν θα πετύχει διότι οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης θα το αντιληφθούν και θα αντιδράσουν. Τώρα έχουν βάλει διάφορους προδότες τύπου Καραμανλή σε Ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Δεν θα κρατήσουν πολύ οι προδότες. Θα αντιληφθούν οι χώρες πως μόνο με ξεχωριστή Ανατολική Ευρωπαϊκή Κοινοπολιτεία θα μπορέσουν να ξεπεράσουν την Δυτική Ευρώπη σε οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη.

Γρηγόριος